Ο Μητσοτάκης απέναντι στους υπερπατριώτες

Κατηγορούν τον κ. Μητσοτάκη για ενδοτισμό; Είναι σοβαροί; Αναλογίζονται τη ζημιά που μπορεί να προκληθεί σε μια περίοδο που η Τουρκία είναι εκτεθειμένη στον δυτικό κόσμο λόγω της στάσης της στο Ουκρανικό και στο Παλαιστινιακό; Η Ελλάδα έχει αποδείξει κατά τη διάρκεια της θητείας του κ. Μητσοτάκη ότι ξέρει πώς να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Το τελευταίο που θα κάνει ο κ. Μητσοτάκης είναι να υιοθετήσει την ταμπέλα του «αδιάλλακτου» και να βοηθήσει έτσι τον κ. Ερντογάν να ξεφύγει από τα αδιέξοδά του.

Η Τουρκία έχει τη δική της στρατηγική και εμείς τη δική μας. Οι επικριτές του κ. Μητσοτάκη, λοιπόν, ας ανατρέξουν στις βιβλιοθήκες τους και ας εξετάσουν την πολιτική που ακολούθησε ο ιδρυτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Καραμανλής, στον διάλογο με την Τουρκία, και ας τη συγκρίνουν με αυτήν του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αφού μελετήσουν το θέμα σε βάθος, ας μας ενημερώσουν για το πού ακριβώς εντοπίζουν τις διαφωνίες τους.

Υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα. Θέλουμε ή όχι να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας με την Τουρκία; Αν επιθυμούμε να το κάνουμε, θα πρέπει να ανοίξουμε διάλογο. Αν, από την άλλη, αποφασίσουμε να το αναβάλουμε, η Ιστορία θα μας υπενθυμίσει ότι στο παρελθόν, κάθε φορά που δεν εκμεταλλευτήκαμε τις ευκαιρίες για λόγους εσωτερικής πολιτικής, το πληρώσαμε ακριβά. Αντί λοιπόν να κατηγορούν τον κ. Μητσοτάκη για υποχωρητικότητα στον Έβρο, ας μας διευκρινίσουν αν υποστηρίζουν τον διάλογο με την Τουρκία ή όχι.

Θα ισχυριστούν ότι είναι υπέρ του διαλόγου, αρκεί αυτός να διεξαχθεί αποκλειστικά με βάση τις δικές μας προϋποθέσεις. Ωστόσο, γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, καθώς δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο. Είναι φυσικό η Τουρκία να θέσει πολλές απαιτήσεις, ελπίζοντας να αποκομίσει οφέλη από τη διαπραγμάτευση. Το βασικό ερώτημα παραμένει: Προτιμάμε να συζητάμε στο τραπέζι ή να επιλύουμε τις διαφωνίες μας στο πεδίο; Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς λόγια χωρίς ουσία.

Η Τουρκία προβαίνει σε αιτήματα, ενώ εμείς δηλώνουμε ότι συζητάμε μόνο τα θέματα που θεωρούμε σημαντικά, με την προοπτική να κερδίσουμε και να προσφέρουμε κάτι. Σήμερα! Αύριο, οι συνθήκες μπορεί να αλλάξουν. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι άνθρωποι που έχουν κυβερνήσει στο παρελθόν, καθώς γνωρίζουν τι παρέλαβαν και τι παρέδωσαν. Δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρέλαβε κάτι καλύτερο από αυτό που έχει η χώρα σήμερα. Τι ακριβώς μας λένε, λοιπόν;

Φαίνεται ότι επιδιώκουν να υπονομεύσουν την προοπτική μιας λύσης. Είτε για να βλάψουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αποτρέποντάς τον από το να καταγράψει μια σημαντική επιτυχία, είτε γιατί, άθελά τους, εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Κάποιοι τους έχουν παρασύρει σε θεωρίες συνομωσίας, ενώ υπάρχουν δύο βασικά δεδομένα: Πρώτον, η Ρωσία δεν επιθυμεί να επιλυθεί αυτό το ζήτημα στη Νοτιανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον, ο κ. Ερντογάν αντιμετωπίζει μεγαλύτερες προκλήσεις από τον κ. Μητσοτάκη. Στην πραγματικότητα, ο κ. Ερντογάν είναι αυτός που δεν θα μπορούσε να αντέξει μια λύση στα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Ταυτόχρονα, πρέπει να πείσει τους δυτικούς συμμάχους του ότι δεν είναι ο υπεύθυνος για την κατάσταση. Γι’ αυτόν τον λόγο, συνεχώς θα θέτει νέα «αιτήματα». Σε λίγο, ίσως μας ισχυριστεί ότι το Σούνιο είναι η κοιτίδα του τουρκικού έθνους. Από τους ισλαμοφασίστες περιμένουμε τα πάντα. Αλλά γιατί να του προσφέρουμε μια σανίδα σωτηρίας;