Οι επιδιώξεις του Αλέξη Τσίπρα

Η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα μετά από καιρό ήρθε σε μια στιγμή που οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά πυκνώνουν.

Ήταν μια πρόβα τζενεράλε ώστε να διεκδικήσει την ολική επαναφορά του σε έναν ευρύτερο ρόλο; Οι φήμες τρέχουν, αλλά ο χρόνος θα δείξει.

«Σε ένα βράδυ ξεχάστηκε ο Κασσελάκης» έλεγαν μετά την ομιλία Τσίπρα κάποιοι «αμετανόητοι» θιασώτες του πρώην πρωθυπουργού. Σε ένα πυκνό σε εξελίξεις χρονικό ορίζοντα, ο κ. Τσίπρας δηλώνει με τον τρόπο του «παρών» στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Το βέβαιο είναι ότι στην εκδήλωση με θέμα την ακρίβεια έδειξε να απολαμβάνει τις θερμές εκδηλώσεις τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του, Μπέτυ Μπαζιάνα.

Όπως επίσης και το γεγονός ότι παρευρέθη σύσσωμη η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο.

Από τον Νίκο Παππά μέχρι τους υποψηφίους προέδρους του κόμματος Σωκράτη Φάμελλο, Νικόλα Φαραντούρη, Απόστολο Γκλέτσο -πλην του Παύλου Πολάκη. Και από την Όλγα Γεροβασίλη, τους Δ. Τεμπονέρα, Κ. Ζαχαριάδη, Γ. Δραγασάκη, Γ. Χουλιαράκη, Πέτρο Κόκκαλη μέχρι τον Γιώργο Βασιλειάδη και την γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγκου και πολλούς ακόμη.

Και παρότι το περιβάλλον του κ. Τσίπρα διέρρεε ότι δεν πρόκειται να κάνει καμία αναφορά στα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ στην ομιλία του Ινστιτούτου που φέρει το όνομά του, έκανε ακριβώς αυτό.

Σε μια καλά ζυγισμένη αποστροφή της ομιλίας του χθες στο δημοτικό θέατρο του Πειραιά, έστειλε σαφή μηνύματα, θέτοντας ουσιαστικά το δίλημμα «ένωση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς ή ακροδεξιά».

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «στη προηγούμενη εναρκτήρια εκδήλωσή μας τον Ιούνιο, είχα μιλήσει για την ανάγκη να δώσουμε οι προοδευτικές δυνάμεις και οι προοδευτικοί πολίτες περισσότερο χώρο στο «μαζί». Να μάθουμε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση. Φοβάμαι ότι τους μήνες που πέρασαν συνέβη το αντίθετο. Αλλά και ταυτόχρονα οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σύνθετες που δε μπορούν να απαντηθούν με απλά εκλογικά μαθηματικά. Ίσως να μην αρκεί πια η πρόσθεση».

Για να προσθέσει: «Η σημερινή ανισορροπία του πολιτικού συστήματος, αν δεν αποκατασταθεί από τα αριστερά, ο κίνδυνος είναι να αποκατασταθεί ακόμη δεξιότερα. Από την άνοδο της Ακροδεξιάς, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες. Το μόνο παρήγορο και ουσιαστικά ελπιδοφόρο είναι ότι κάτι αρχίζει σιγά σιγά να κινείται. Όχι σε επίπεδο πολιτικής αντιπολίτευσης. Εκεί ο “κανένας” συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αλλά σε επίπεδο κοινωνικής αντιπολίτευσης».

Ο κ. Τσίπρας επεσήμανε εξάλλου ότι «χωρίς κοινωνικές διεργασίες δε μπορεί να υπάρξει πολιτικό υποκείμενο αλλαγής. Αυτό μας δείχνει και το παράδειγμα του Νέου Λαικού Μετώπου στη Γαλλία, και μας θύμισε με τη παρέμβασή της σήμερα η Λουσύ Καστέλς. Η συγκρότησή του δεν ήταν μια τεχνητή συγκόλληση από τα πάνω, αλλά απαίτηση της κοινωνικής αντιπολίτευσης, στις γειτονιές, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς. Έκφραση των αγώνων μιας κοινωνίας που έδωσε και δίνει μάχες στους δρόμους και μάλιστα πολλές από αυτές τις κερδίζει».

Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ότι δεν κάνει κάτι τυχαίο. Μετά την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, ξεκίνησε με το rebranding του ονόματός του και ίδρυσε το Ινστιτούτο Αλέξης Τσίπρας, όπως όλοι σχεδόν οι πρώην πρωθυπουργοί.

Ακολούθησε τρικυμία: Οι έντονες εσωτερικές αντιπαραθέσεις, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, η παρέμβασή του πριν το Συνέδριο του Φεβρουαρίου που δεν εισακούστηκε, η εκτράχυνση των σχέσεών του με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, οι αιχμές του διαδόχου του για «μαύρα ταμεία» επί προεδρίας του ίδιου, οι κατηγορίες περί υπονόμευσης, η μομφή και η έκπτωση Κασσελάκη από την ηγεσία, το επικείμενο Συνέδριο και η εκλογή νέου αρχηγού. Και στο ενδιάμεσο, συζητήσεις μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας με πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς, όπως τον Γιώργο Παπανδρέου, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφους.

Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά καταρρέει, ενώ το ΠΑΣΟΚ τσιμπάει μετά και την επανεκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του.

Κατά τα λοιπά, στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας απηύθυνε προειδοποιήσεις ότι «αν δεν αλλάξουμε πορεία, θα ξαναπέσουμε σε τοίχο και μάλιστα συντομότερα από όσο ίσως πιστεύουμε», για να προσθέσει: «Χωρίς αλλαγή πορείας τώρα θα διολισθήσουμε σύντομα ακόμα περισσότερο στο περιθώριο της Ευρώπης».

Ο πρώην πρωθυπουργός υπογράμμισε την ανάγκη να υπάρξει «σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα, για να εξασφαλισθεί τόσο ο υγιής ανταγωνισμός όσο και η μείωση των ανισοτήτων», και εξήγησε:

με δίκαιη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και των μεγάλων εισοδημάτων, αντιστροφή του μείγματος έμμεσων/άμεσων φόρων και αντιμετώπιση φοροδιαφυγής, με έναν τραπεζικό τομέα που στηρίζει την καινοτομία και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, αντί να αναπαράγει πελατειακές πρακτικές και να στηρίζει ολιγοπώλια, με τη δημιουργία εξωχρηματιστηριακής αγοράς ενέργειας, όπου οι τιμές θα διαμορφώνονται με βάση διμερή συμβόλαια, όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, και όχι από τέσσερις εταιρείες που ελέγχουν να ανεβάζουν τις τιμές. Επιπλέον, ανάπτυξη ενεργειακών κοινοτήτων που θα μειώσουν αισθητά τις τιμές.

Υποστήριξε ότι «ανάπτυξη μεσοπρόθεσμη, με τρόπο διατηρήσιμο είναι η αναγκαία και βασική προϋπόθεση, χωρίς την οποία η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με υπαρξιακές προκλήσεις».

Αναφέρθηκε ακόμη «στην ανάγκη για βαθιά μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης με σκοπό την ενίσχυση των δυνατοτήτων του κράτους να επιτελέσει τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του ρόλο, απέναντι στις πρακτικές του επιτελικού κράτους που ανέθεσε σε ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων όλο και περισσότερες κρίσιμες λειτουργίες της διοίκησης».

Παράλληλα είπε πρέπει να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις στους θεσμούς και ιδιαίτερα στην Δικαιοσύνη. Θωράκιση και ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών και ιδιαίτερα της Αρχής Ανταγωνισμού.

Τέλος, υποστήριξε ότι «Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ, εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου για να μη χάσει οριστικά το τρένο της σύγκλισης».

Τόνισε ότι «η υλοποίηση ενός Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα με ορίζοντα το 2030. Ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης με κεντρικό το ρόλο ενός στρατηγικού αναπτυξιακού κράτους. Ενός κράτους Ευθύνης και όχι Διαπλοκής. Με ορθή και διαφανή αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων. Με μεταρρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς της δημόσιας διοίκησης, της δικαιοσύνης, της παιδείας και θωράκιση των θεσμών. Με σαφές, πολυετές, ρεαλιστικό, βιώσιμο πλάνο δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων κατά προτεραιότητα στους κρίσιμους τομείς των υποδομών, του ανθρώπινου κεφαλαίου, του Εθνικού Συστήματος Υγείας».