Πώς ερμηνεύει ο Ερντογάν την τρομοκρατική επίθεση

Το timing είναι το παν: Ό,τι μας λείπει προς το παρόν σε πληροφορία για την ταυτότητα και τα κίνητρα των δραστών της χθεσινής πολύνεκρης επίθεσης στην καρδιά της εξοπλιστικής βιομηχανίας της Τουρκίας το συμπληρώνουν τα συμφραζόμενά της με τρόπο αποκαλυπτικό.

Η επίθεση έλαβε χώρα την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν βρισκόταν στο Καζάν της Ρωσίας ως προσκεκλημένος στη Σύνοδο Κορυφής της Ομάδας BRICS και τη στιγμή ακριβώς που ο έγκλειστος στο νησί-φυλακή του Ιμραλί ιδρυτής του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτζαλάν δεχόταν το πρώτο του επισκεπτήριο μετά από 43 μήνες.

Η δεύτερη αυτή εξέλιξη έρχεται σε συνέχεια μιας σειράς ανοιγμάτων προς το κουρδικό στοιχείο, τα οποία σε πυκνή διαδοχή εκδηλώθηκαν μετά την χειραψία του συμμάχου του Ερντογάν και ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος Ντεβλέτ Μπαχτσελί προς τους βουλευτές του φιλοκουρδικού κόμματος DEM κατά την έναρξη της κοινοβουλευτικής συνόδου.

Και είναι αυτά τα ανοίγματα που κατεξοχήν θέτει σε δοκιμασία η τρομοκρατική επίθεση της Τετάρτης. την οποία ο υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ έσπευσε να αποδώσει στο ΡΚΚ. Αυτό το νόημα άλλωστε έχει και η άμεση στρατιωτική απάντηση που δόθηκε με βομβαρδισμούς θέσεων του ΡΚΚ εκτός συνόρων.

Υπενθυμίζεται ότι στον Οτζαλάν επετράπησ πρόσφατα να έρθει σε άμεση τηλεφωνική επικοινωνία με την εγκατεστημένη στα όρη Καντίλ του βορείου Ιράκ στρατιωτική ηγεσία του ΡΚΚ, προκειμένου να την πείσει να καταθέσει τα όπλα, αν και οι πληροφορίες θέλουν την συνομιλία να υπήρξε τεταμένη. Ο Μπαχτσελί έχει ήδη φθάσει στο σημείο να προτείνει δημόσια την αποφυλάκιση του Οτζαλάν, με αντάλλαγμα την αυτοδιάλυση του ΡΚΚ.

Το κύρος του ισοβίτη ηγέτη μεταξύ του κουρδικού πληθυσμού είναι το καλύτερο όπλων των κυβερνώντων για να οδηγήσουν τα πράγματα σε μια νέα ειρηνευτική διαδικασία, στη θέση εκείνης που είχε σχεδόν οδογηθεί σε ευτυχή κατάληξη στις αρχές του 2015, για να καταρρεύσει το καλοκαίρι του ίδιου έτους, παρεμπιπτόντως και τότε μετά από τρομοκρατικές επιθέσεις.

Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται η δημοσιογράφος Αμπερίν Ζαμάν για το Al-Monitor “το να είναι ο Μπαχτσελί, ο ίδιος άνθρωπος που έως τώρα αντιτίθεται σθεναρά στον διάλογο με τους Κούρδους, ο πρώτος που τους προσέγγισε δημόσια είναι ο τρόπος του Ερντογάν να πει ότι είμαστε σοβαροί, ότι δεν θα βρούμε εμπόδια”.

Η ίδια πηγή προσθέτει ως προς τις προθέσεις των κυβερνώντων: “Θέλουν να αποτρέψουν μια δεύτερη Συρία. Θέλουν να δράσουν προληπτικά αυτή τη φορά”. Με άλλα λόγια, ο εφιάλτης μιας αλλαγής συνόρων στην περιοχή, εν μέσω του περιφερειακού πολέμου που επαπειλείται, ιδίως δε το ενδεχόμενο δημιουργίας μίας ακόμη αυτονομημένης κουρδικής ονότητας στα τουρκικά σύνορα, αυτή τη φορά από την πλευρά του Ιράν, επιβάλλει στην Τουρκία να ρυθμίσει τα του οίκου της, ώστε να βρεθεί εσωτερικά σταθεροποιημένη στους νέους κραδασμούς. Το πάθημα του 2011, όταν η Άγκυρα με το δέλεαρ της δημιουργίας ενός προτεκτοράτου της στη Δαμασκό συντέλεσε στην κατάληψη της βορειοανατολικής Συρίας από τη συριακή θυγατρική του ΡΚΚ (με την οποία συνέπραξαν από το 2014 και εξής οι ΗΠΑ) δεν θα επαναληφθεί.

Σημειώνεται ότι μετά τις διαδηλώσεις για τον θάνατο της Ιρανο-κούρδισσας Μαχσά Αμινί, πολλοί νέοι Κούρδοι του Ιράν φέρονται να έχουν οδεύσει στο Καντίλ για να εκπαιδευθούν στρατιωτικά από το ΡΚΚ.

Ο Ταγίπ Ερντογάν προσβλέπει βέβαια και σε πιο στενά πολιτικά οφέλη, “φλερτάροντας” το κουρδικό στοιχείο μετά την ήττα του στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Μαρτίου και ενόψει της εξαγγελθείσας συνταγματικής αναθέωρησης.

Όμως ο Τούρκος ηγέτης έχει επίσης και μία ευρύτερη ανάγνωση των γεγονότων του τελευταίου 24ώρου. Όπως δήλωσε από το Καζάν, η τρομοκρατική επίθεση, “στοχεύει την επιβίωση της χώρας μας, την ειρήνη του έθνους μας και τις αμυντικές μας πρωτοβουλίες, που αποτελούν το σύμβολο του ιδανικού μας της Πλήρως Ανεξάρτητης Τουρκίας (…) Καμία δομή, καμία τρομοκρατική οργάνωση, καμία κακή εστία που στοχεύει στην ασφάλειά μας δεν θα μπορέσει να πετύχει τους στόχους της. Ο αγώνας μας ενάντια σε κάθε είδους τρομοκρατικές απειλές και τους υποστηρικτές τους θα συνεχιστεί αποφασιστικά και πολυδιάστατα”.

Πρόκειται για λόγια που δεν παραπέμπουν σε μια αυστηρά τουρκο-κουρδική αντιπαράθεση, αλλά την εγγράφουν στο πλαίσιο μιας αναμέτρησης με μεγαλύτερους παίκτες, δυσανεκτικούς προς την εξασφάλιση ολοένα και περισσότερων βαθμών κυριαρχίας από την Τουρκία. Αυτήν που συμβολίζει, καλή ώρα, η ανάδυση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας ή η αναζήτηση εταίρων στους κόλπους των Brics.

Πηγή:Capital, Κώστας Ράπτης