Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στη σκευωρία Novartis

Μετά από τόσα χρόνια, είναι πλέον κοινό μυστικό το συμφωνηθέν μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και ενός τμήματος της κεντροδεξιάς το 2014, όταν ήταν προφανές ότι ο Α. Τσίπρας κατευθυνόταν προς την εξουσία. Ποια ήταν αυτή η συμφωνία;

Εμείς θα σας παραδώσουμε τα κλειδιά των κρίσιμων τομέων της κρατικής μηχανής και εσείς δεν θα ασχοληθείτε καθόλου με τα πεπραγμένα μας στις αρχές της δεκαετίας 2000 – 2010, όταν αναλάβετε την κυβέρνηση. Αυτή η συμφωνία τηρήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια και από τις δύο πλευρές, με έναν συγκεκριμένο, υψηλόβαθμο εγγυητή. Έτσι, σχηματίστηκε η αποκαλούμενη δεξιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε ως στόχο την προστασία των πεπραγμένων της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης.

Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, παρατηρήσαμε πολλά γεγονότα, εκ των οποίων το πιο σημαντικό ήταν η υπόθεση Novartis. Αυτή η υπόθεση είχε στηθεί αποκλειστικά από τη δεξιά πτέρυγα, ως μια μορφή ξεκαθαρίσματος λογαριασμών εντός του νεοδημοκρατικού χώρου. Ο κύριος στόχος του Ρασπούτιν και των συνεργατών του ήταν κυρίως οι πολιτικοί που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στους σχεδιασμούς και τις φιλοδοξίες του πολιτικού προϊσταμένου του, αυτού που ουσιαστικά τον καθοδηγούσε.

Ταυτόχρονα, αυτή η κατάσταση εξυπηρετούσε και τον Α. Τσίπρα. Μέσω της στρατηγικής του Ρασπούτιν, εξουδετερώνονταν και σημαντικοί πολιτικοί που ήταν αντίπαλοι του, ενώ αμαυρώνονταν και οι δύο παρατάξεις του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Έτσι, ο Ρασπούτιν και το μεγάλο αφεντικό θα μπορούσαν να πετύχουν δύο στόχους με μία κίνηση.

Η υπόθεση δεν προχώρησε όπως είχε σχεδιαστεί, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναγκάστηκε -εξαιτίας του απροσδόκητα μαζικού συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό στη Θεσσαλονίκη- να δημιουργήσει έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό προκειμένου να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, χωρίς όμως να έχει ολοκληρωθεί η δικογραφία. Τα κενά που υπήρχαν δεν αποκάλυπταν μόνο την αγωνία των κυβερνώντων να κερδίσουν τη μάχη των τίτλων, αλλά και τις μεθοδεύσεις του Μίμη και των συνεργατών του.

Κατά τη διάρκεια της σκευωρίας εναντίον του Σαμαρά, του Αβραμόπουλου, του Σαλμά και του Λυκουρέντζου -στελέχη της Νέας Δημοκρατίας από την περίοδο 2004-2009- ο Κώστας Καραμανλής παρέμεινε σιωπηλός. Δεν βρήκε ούτε μία λέξη συμπαράστασης για τους συνεργάτες του, πόσο μάλλον να καταδικάσει την επιχείρηση ηθικής και πολιτικής τους εξόντωσης. Για τους υπόλοιπους δεν είχε καμία εκτίμηση, και αυτό ήταν αμοιβαίο.

Επιπλέον, δεν παρείχε πολιτική, ηθική ή ανθρώπινη στήριξη στον πρώην πρωθυπουργό και διάδοχό του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, όταν οι εισαγγελείς προχώρησαν σε έρευνες στις τραπεζικές θυρίδες του ίδιου και της συζύγου του, ενώ εκείνος βρισκόταν στο εξωτερικό. Οι σκευωροί επιδίωκαν να πλήξουν τον Α. Σαμαρά σε όλα τα επίπεδα.

Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι δύο εφημερίδες που συνδέονται με τη δεξιά πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ συχνά προανήγγειλαν, με εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα, τις επικείμενες προφυλακίσεις του Ανδρέα Λοβέρδου και του Άδωνι Γεωργιάδη.