Προσωπικός γιατρός: Για να μην τρέχουμε στο νοσοκομείο με το παραμικρό…

Η υγειονομική φροντίδα γίνεται πιο εξατομικευμένη και προσβάσιμη μέσα από τον θεσμό του προσωπικού γιατρού, ο οποίος συνδυάζει την πρόληψη με την άμεση καθοδήγηση και υποστήριξη.

Ο κ. Ευάγγελος Τουλής, Παθολόγος, Πρόεδρος της Επαγγελματικής Ένωσης Παθολόγων, μίλησε στο Newsbeast.gr για τον ρόλο και τα οφέλη του προσωπικού γιατρού, καθώς και την προοπτική για το μέλλον της πρωτοβάθμιας υγείας.

Πώς μπορεί ο προσωπικός γιατρός να βοηθήσει στην πρόληψη και τη διαχείριση ασθενειών;

«Ο προσωπικός γιατρός μπορεί να αποτελέσει το βασικό εργαλείο της πρόληψης σε αυτή τη χώρα. Αυτό που του χρειάζεται είναι μια κατάλληλη, κεντρική πλατφόρμα, η οποία να τον βοηθάει στο να καθορίζει π.χ. το πρόγραμμα των εμβολιασμών ή των εξετάσεων που πρέπει να γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Έχουμε αυτή την υπόσχεση από την κα Αγαπηδάκη. Μας διαβεβαίωσε ότι θα υπάρξει μία τέτοια πλατφόρμα για όλους τους προσωπικούς γιατρούς ανεξαιρέτως.

Από εκεί και πέρα ο βασικός του ρόλος, πέρα από την πρόληψη, είναι η θεραπεία όσων μπορούν να θεραπευτούν σε επίπεδο ιατρείου και να αποφευχθεί αυτό που συμβαίνει σήμερα, για οποιοδήποτε περιστατικό, ακόμα δηλαδή και για έναν πυρετό ή για έναν πόνο που δεν είναι τόσο σοβαρός, τελικά να τρέχουν οι ασθενείς στα νοσοκομεία και να βλέπουμε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση στα Επείγοντα Περιστατικά και στα Εξωτερικά Ιατρεία των νοσοκομείων».

Άρα αυτός είναι ο τρόπος αποσυμφόρησης των νοσοκομείων.

«Αυτός είναι πράγματι. Αλλά θα πρέπει και ο πολίτης να έχει τον προσωπικό του γιατρό, ώστε να αποτανθεί για οποιοδήποτε πρόβλημα της υγείας του και για οποιοδήποτε περιστατικό, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας, όπως άλλωστε γίνεται με πάρα πολλούς γιατρούς. Εγώ έχω ιδιωτικό ιατρείο εδώ και 27 χρόνια με ανοιχτό κινητό τηλέφωνο. Αυτό το εφαρμόζω όλα αυτά τα χρόνια ως παθολόγος».

Ο προσωπικός γιατρός συντονίζεται με τους ειδικούς όταν πρέπει να γίνει παραπομπή;

«Πρέπει να συντονίζεται. Αυτή τη στιγμή γίνεται σε επίπεδο προσωπικό. Γίνεται ανάλογα με ποιους γνωρίζει ο κάθε γιατρός ή με ποιους γιατρούς γνωρίζει ο κάθε ασθενής. Κάπως έτσι λειτουργεί το σύστημα, επειδή όμως υπάρχει μια πληθώρα ειδικών γιατρών (και οι παθολόγοι είναι ειδικοί γιατροί) σε αυτή τη χώρα, θα μπορούσε να οργανωθεί ένα σύστημα παραπομπών το οποίο δεν θα είναι τόσο αυστηρό, όπως γίνεται στο εξωτερικό.

Δηλαδή, θα πρέπει να παραπεμφθεί στο νοσοκομείο αφού περάσει από τον προσωπικό του γιατρό και όταν αυτό θα καταστεί εφικτό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ραντεβού μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα.

Από εκεί και πέρα, εφόσον έχουμε τους ειδικούς, γιατί να μην τους εκμεταλλευτούμε; Όταν, δε, μιλάμε για ειδικούς, εννοούμε τους ειδικούς παθολόγους και κάποιες εξειδικεύσεις αυτών».

Πώς διαμορφώνεται η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ασθενή και τον προσωπικό του γιατρό;

«Διαμορφώνεται από το είμαστε εκεί για τον ασθενή, να ασκούμε σωστά την ιατρική την οποία έχουμε διδαχτεί και να του λύνουμε τα προβλήματα της υγείας του, γρήγορα και χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία.

Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα: ερευνούμε μία αναιμία που δεν είναι πάντα κάτι απλό στη λογική “πάρτε σίδηρο και πάτε σπίτι” και μπορεί να υποκρύπτει πολλά σοβαρά νοσήματα. Αυτό μπορεί να γίνει σε επίπεδο ιδιωτικού ιατρείου μέσα σε τρεις τέσσερις ημέρες, ενώ μέσα σε ένα νοσοκομείο αυτό το ίδιο πράγμα μπορεί να χρειαστεί 15 ημέρες. Κι αυτό αν γίνει στο ίδιο νοσοκομείο, γιατί βλέπουμε πολλές φορές ένας ασθενής να παραπέμπεται από τα επείγοντα του ενός νοσοκομείου στα επείγοντα του επόμενου νοσοκομείου.

Υπάρχουν και τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία, τα οποία όμως έχουν ραντεβού κάποιων μηνών, οπότε το σύστημα της πρωτοβάθμιας υγείας δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως είναι σήμερα διαμορφωμένη η κατάσταση στα ελληνικά νοσοκομεία.

Στον ιδιωτικό τομέα χρειάζεται κι εκεί σίγουρα οργάνωση. Είναι πολύ σημαντικό το βήμα που γίνεται με τον Ατομικό Ηλεκτρονικό Φάκελο Ασθενούς, γιατί αυτό θα βοηθήσει και οποιονδήποτε γιατρό να εξετάζει τον ασθενή και να έχει την πραγματική εικόνα του ασθενή, αλλά και όλες τις εξετάσεις που έχει κάνει μέχρι αυτό το σημείο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα και οικονομία στις εξετάσεις -κάτι εξίσου σημαντικό- και να μην χρειάζεται ο ασθενής να κουβαλάει έναν ογκωδέστατο πολλές φορές φάκελο και μάλιστα με επαναλαμβανόμενες εξετάσεις».

Εκτός από τη διαχείριση κάποιων χρόνιων παθήσεων, μπορεί ο προσωπικός γιατρός να συμβάλλει στην πρόληψη καταστάσεων υγείας;

«Βέβαια. Θα πρέπει να συμβάλλει στη βελτίωση της διατροφής, αφού στο 90% των παθήσεων είναι πλέον απαραίτητη. Θα πρέπει να συμβάλει στη βελτίωση της άσκησης και θα πρέπει να έχει τον χρόνο να το εξηγήσει αυτό στον ασθενή. Αυτό το νόημα έχει ο προσωπικός γιατρός. Πρέπει να έχει χρόνο και όχι αυτό που γίνεται σήμερα, δηλαδή τα ραντεβού να γίνονται μόνο για συνταγογράφηση και να ψάχνει ο ασθενής να βρει λύση στο πρόβλημα του αλλού.

Ο προσωπικός γιατρός μπορεί να είναι και γιατρός μιας στάσης για πολλές παθήσεις, ειδικά αν είναι παθολόγος. Και αυτό γιατί είναι εκπαιδευμένος σε πολύ περισσότερα πράγματα και να μην χρειάζεται παραπομπή για όλα. Να μπορεί να θεραπεύσει και πάρα πολλά πράγματα».

Ποια είναι η θέση σας ως Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων;

«Έχουν γίνει κάποια βήματα και από τις προηγούμενες ηγεσίες του Υπουργείου και από τη σημερινή – κάποια είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν υπάρχει μακρόπνοος σχεδιασμός. Δηλαδή προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα χωρίς να υπάρχει συνέχεια. Αλλάζει ο υπουργός, αλλάζουν όλα. Αλλάζει η κυβέρνηση, πάλι αλλάζουν όλα.

Αυτά δεν γίνονται έτσι. Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας πρέπει να έχει βάθος στην οργάνωσή της. Δεν μπορεί να γίνει ούτε σε έναν μήνα ούτε με έναν νόμο. Πρέπει πρώτα να στηθεί το δίκτυο. Αυτή τη στιγμή, για να στήσουμε το δίκτυο επιστρατεύουμε όποιον γιατρό έχουμε σε αυτή τη χώρα, ειδικευόμενους, αγροτικούς, νοσοκομειακούς.

Η άποψή μας σαν Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων είναι ναι μεν αγροτικοί γιατροί, αλλά σε περιοχές που δεν υπάρχουν ειδικοί. Νοσοκομειακοί γιατροί θα πρέπει να υπάρχουν για να υποστηρίξουν τη δευτεροβάθμια φροντίδα και όχι να παράσχουν πρωτοβάθμια.

Αναμένουμε… Ελπίζουμε να βελτιωθούν τα πράγματα».

ΠΗΓΗ: Μάριον Κοντογιάννη