Η κυβέρνηση και η δημιουργία αντίπαλου πόλου

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει διανύσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο χωρίς έναν «καθαρό» πολιτικό αντίπαλο. Από τις εθνικές εκλογές του 2023, όπου το κυβερνών κόμμα κατέγραψε το εντυπωσιακό 41%, παρατηρήθηκε η πλήρης αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την πολιτική σκηνή, καθώς και η «βύθιση» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις και διασπάσεις. Παράλληλα, μέχρι πρόσφατα, τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ παρέμεναν στάσιμα. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση απολαμβάνει μια περίοδο πολιτικής κυριαρχίας, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναγνωρίζεται στις δημοσκοπήσεις ως ο μοναδικός κατάλληλος υποψήφιος για τη θέση του πρωθυπουργού.

Αν και αρχικά φαίνεται ότι το πολιτικό περιβάλλον είναι ιδανικό για μια κυβέρνηση, στην πραγματικότητα η κατάσταση αποδείχθηκε πολύ διαφορετική. Το Μέγαρο Μαξίμου επιθυμεί να έχει έναν «αντίπαλο» και ένα «μέτρο σύγκρισης» σε επίπεδο πολιτικών και προσώπων.

Αυτό θα καθιστούσε πιο εμφανείς τις επιδόσεις της κυβέρνησης και τον στρατηγικό της σχεδιασμό, σε σχέση με την έλλειψη προτάσεων και εναλλακτικών από την αντιπολίτευση. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η ύπαρξη ενός αντίπαλου «πόλου» θα μπορούσε να ενισχύσει τα διλήμματα και το διακύβευμα μιας επερχόμενης εκλογικής διαδικασίας, συμβάλλοντας στην πολιτική σταθερότητα και δημιουργώντας «συγκρίσιμα μεγέθη» που θα μπορούσαν να συσπειρώσουν δυνάμεις. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η συσπείρωση της Νέας Δημοκρατίας κυμαίνεται γύρω στο 60%, ενώ περίπου το 15% των πολιτών παραμένει αναποφάσιστο.

Πριν από τις ευρωεκλογές, το Μέγαρο Μαξίμου δεν είχε έναν σαφή πολιτικό αντίπαλο. Αντίθετα, αντιμετώπιζε μια σειρά από προβλήματα που επηρέαζαν την καθημερινότητα των πολιτών, όπως η δυσαρέσκεια των ελεύθερων επαγγελματιών σχετικά με τις αλλαγές στη φορολογία και η ανησυχία ορισμένων ψηφοφόρων για την ισότητα στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Το εκλογικό σώμα, τον περασμένο Ιούνιο, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του με την αποχή του από τις εκλογές. Από τότε, έχουν ακολουθήσει πολλές δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η πτωτική πορεία των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας έχει ανακοπεί. Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να εδραιώνεται στη δεύτερη θέση, με ποσοστά που συνεχώς αυξάνονται, αν και παραμένει μακριά από το να θεωρηθεί «κυβερνώσα» παράταξη από την πλειοψηφία των πολιτών.

Η «αναβάπτιση» του Νίκου Ανδρουλάκη μέσω των εσωκομματικών εκλογών, η ανοδική πορεία του κόμματός του και οι δηλώσεις του σχετικά με τον στόχο της ήττας της ΝΔ στις επόμενες εκλογές, αναζωπυρώνουν το πολιτικό τοπίο.

Το κυβερνητικό επιτελείο πιστεύει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν θα αλλάξει την αντιπολιτευτική του στρατηγική. Η ψηφοφορία για το ΑΣΕΠ στη Βουλή, η καταψήφιση του νομοσχεδίου από το ΠΑΣΟΚ, η στάση του κόμματος στη διάσκεψη των προεδρών για τον Συνήγορο του Πολίτη, καθώς και η θέση της Χαριλάου Τρικούπη σχετικά με τους εποχικούς πυροσβέστες, οδήγησαν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να αναφερθεί σε «κοινή στάση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό δείχνει, σύμφωνα με τον ίδιο, ότι η υποτιθέμενη αλλαγή στάσης και νοοτροπίας του κ. Ανδρουλάκη μετά την επανεκλογή του θα παραμείνει μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση, με την χώρα να συνεχίζει να αντιμετωπίζει μια αντιπολίτευση που λέει όχι σε όλα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Μέγαρο Μαξίμου εργάζεται για να «χτίσει» έναν αντίπαλο «πόλο» και να τον αποδομήσει. Αρχικά, αναδεικνύει το γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης παραμένει το ίδιο πρόσωπο με τις ίδιες θέσεις και στάσεις που είχε και πριν την επανεκλογή του, ότι συνδέεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, και ότι δεν επιδιώκει πολιτική συναίνεση στα σημαντικά ζητήματα, ούτε ασκεί μια εποικοδομητική αντιπολίτευση με βάση προτάσεις.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πριν από λίγες ημέρες στη Βουλή, δήλωσε ότι ο πολιτικός του αντίπαλος είναι πλέον ο Νίκος Ανδρουλάκης. Οι κοινοβουλευτικές «μάχες» που θα ακολουθήσουν, με αποκορύφωμα τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, αναμένεται να αναδείξουν ακόμη περισσότερο τη «μονομαχία» που διαμορφώνεται σταδιακά και αναμένεται να ενταθεί στο προσεχές διάστημα.

Η πιθανότητα σύγκρουσης και η έντασή της μπορεί να αποκαλυφθούν από το αν η πρόσκληση του πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για συνάντηση θα παραμείνει και πάλι αναπάντητη, όπως συνέβη και με το πρώτο τηλεφώνημα του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον Νίκο Ανδρουλάκη, όταν εκείνος ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πριν από τρία χρόνια.