Μαρινάκης: Περισσότερο σημαντικό από τα «όχι» του ΠΑΣΟΚ είναι η έλλειψη αντιπρότασης

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Παύλος Μαρινάκης μιλά στο iefimerida.gr για όλα: Για την εκλογή Τραμπ, για το κόμμα Κασσελάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ, για το ΠΑΣΟΚ, για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για τη woke ατζέντα.

Κύριε Υπουργέ, είστε 5,5 χρόνια στην κυβέρνηση του τόπου και έχετε παρουσιάσει ένα αφήγημα το οποίο ωστόσο αμφισβητούν κόμματα και κοινωνικοί φορείς. Για παράδειγμα, η αύξηση των μισθών, στην οποία έχετε προχωρήσει, Την τρώει η ακρίβεια ή οι μειώσεις φόρων.

Το ζήτημα των φόρων είναι μία από τις πιο πονεμένες ιστορίες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και ειδικά των τελευταίων ετών λόγω και των μνημονίων.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μία κυβέρνηση η οποία έχει καταργήσει ή μειώσει περισσότερους φόρους από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στη μεταπολίτευση. Αυτό δεν αμφισβητείται. Μείωσε ή κατήργησε 50 φόρους την πρώτη τετραετία.

Συνεχίζει με την ίδια λογική και την δεύτερη τετραετία. Στην τελευταία ΔΕΘ ανακοινώθηκαν επιπλέον 12 φοροαπαλλαγές για τους πολίτες, οι οποίες θα ψηφιστούν άμεσα και θα εφαρμοστούν από 1/1/2025. Και έρχεται και η Eurostat να μας επιβεβαιώσει καθώς η Ελλάδα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε ποσοστό μείωσης φόρων αναλογικά με το ΑΕΠ.

Όμως πολλοί λένε ότι η μείωση των φόρων δεν είναι επαρκής καθώς εξακολουθούν να πληρώνουν πολλά.

Είναι δεδομένο και εδώ πάω στο δεύτερο που θέλω να πω, ότι ούτε οι μειώσεις των φόρων, ούτε οι παρεμβάσεις και οι αυξήσεις στους μισθούς, άρα έμμεσες και άμεσες στην πραγματικότητα αυξήσεις των εισοδημάτων των πολιτών, δεν αρκούν για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.

Γι’ αυτό και το πρόγραμμά μας είναι πρόγραμμα τετραετίας. Σας θυμίζω, κύριε Μόσχοβα, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη όταν ανέλαβε την εξουσία της χώρας, η Ελλάδα είχε τότε κατώτατο μισθό 650 ευρώ, θέλει να τον πάει στα 950 ευρώ και θα τον πάμε το 2027, αλλά τον έχουμε πάει ήδη στα 830. Σας θυμίζω ότι ο μέσος μισθός ήταν λίγο πάνω από τα 1.000 ευρώ, στα 1.046. Τον έχουμε πάει, ήδη, στα 1.300 και θα φτάσει στα 1.500. Ως προς το διαθέσιμο εισόδημα, δυστυχώς, ήμασταν, αυτό που λέμε, «πιο χαμηλά δεν γίνεται» σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Είμαστε αυτά τα πέντε χρόνια η χώρα η οποία το κατά κεφαλήν ΑΕΠ το αυξάνει με διπλάσιους ρυθμούς από ότι η Ευρώπη. Αλλά ακόμα δεν έχουμε φτάσει στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Και θυμίζω και κάτι άλλο, γιατί είναι σημαντικό να λέμε τι έχουμε κάνει και για να υπάρχει η σχετική αξιοπιστία για τα επόμενα. Η βασική συζήτηση στην Ελλάδα το 2015-2019 ήταν, για ένα νέο άνθρωπο ειδικά, σε ποια χώρα θα μεταναστεύσει. Από το 2019 μέχρι σήμερα έχουν δημιουργηθεί περισσότερες από 500.000 νέες θέσεις εργασίας.

Και μάλιστα, αυτό δεν έχει γίνει τυχαία. Αυτό έχει γίνει γιατί υπάρχει πολιτική σταθερότητα, υπάρχει μια σοβαρή κυβέρνηση που ψηφιοποιεί το κράτος, μειώνει τους φόρους για να επανέλθω στην αρχική συζήτηση. Επιμέρους δείκτες λένε ακόμα πιο σοβαρά στοιχεία.

Η ανεργία των νέων είχε φτάσει το 2019 στη χώρα αυτή στο 37%. Τώρα, έχει πέσει στο 20%. Η ανεργία των γυναικών ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη γενική ανεργία. Ήταν το 2019 στο 22,5%. Έχει πέσει στο 12,5%.

Συνοψίζουμε. Έχουμε διανύσει ένα πολύ μεγάλο μέρος μιας δύσκολης διαδρομής με απώτερο στόχο να φτάσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και ως προς το διαθέσιμο εισόδημα. Είναι δεδομένο ότι έχουμε και άλλη απόσταση να διανύσουμε και μέχρι να τη διανύσουμε, οι πολίτες θα περιμένουν από εμάς και θα μας κρίνουν αυστηρά.

Τι σηματοδοτεί για την Ευρώπη η δεύτερη θητεία Τραμπ, αλλά και για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις; Σίγουρα η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ σηματοδοτεί μια νέα ημέρα, κυρίως για τις ΗΠΑ και δευτερευόντως για όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι μια διαφορετική ημέρα.

Για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν νομίζω ότι αλλάζει κάτι. Είναι βαθιά ριζωμένες. Υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας και με τα δύο κόμματα, και με τα δύο επιτελεία.

Εν προκειμένου και με το επιτελείο του Πρόεδρου Τραμπ. Ισχυροί δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών και νομίζω ότι δικαιώνεται, για ακόμα μια φορά, η στρατηγική του Πρωθυπουργού να μην πάρει θέση, να μην ταυτιστεί με καμία από τις δύο υποψηφιότητες και, μάλιστα, έχουν μεγάλη αξία και οι συναντήσεις με τον Μάικ Πομπέο αλλά και με τους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές.

Γενικά, διαβάζω πολλές απλοϊκές αναλύσεις μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ οι οποίες έχουν μεγάλη απόσταση ή δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Λένε, για παράδειγμα, ότι ο Τραμπ είναι «φίλος» του Ερντογάν. Ο Τραμπ παράλληλα είναι και «φίλος» του Νετανιάχου. Είναι γνωστή η σχέση μεταξύ Ερντογάν και Νετανιάχου και κυρίως, γιατί δεν είναι προσωπικά ζητήματα αυτά, μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ, ειδικά αυτή την περίοδο.

Νομίζω ότι αυτό το οποίο αξίζει να κρατήσουμε γιατί εκλογές γίνονται και στην Αμερική και στην Ευρώπη, σε πολλές χώρες, είναι ότι η Ελλάδα είναι πλέον πολύ πιο ισχυρή και μπορεί να στέκεται στο διεθνές στερέωμα πρωταγωνιστώντας και όχι ως μια «χώρα επαίτης». Αυτό είναι το σημαντικό. Και μια χώρα η οποία είναι ισχυρή και όλο και ισχυρότερη διαμορφώνει τις εξελίξεις, μπορεί να είναι πολύ πιο ανθεκτική όταν οι συνθήκες αλλάζουν, όταν τα δεδομένα αλλάζουν. Είναι δεδομένο ότι η δεύτερη εκλογή του Τραμπ βρίσκει την Ελλάδα σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από την πρώτη εκλογή του.

Κάποτε η Ελλάδα ζητούσε πράγματα τα οποία τώρα είναι δεδομένα και ως προς τα εξοπλιστικά και ως προς την διεθνή της θέση. Με βάση, λοιπόν, αυτά τα δεδομένα θα προχωρήσουμε, θα πορευτούμε με στόχο μια Ελλάδα που θα ψηλώνει όλο και περισσότερο.

Αλλαγή στάσης των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας για τα F-35 βλέπετε; Έχουμε πει πάρα πολλές φορές ότι δεν είναι δική μας δουλειά το να σχολιάζουμε εξοπλιστικά προγράμματα άλλων χωρών και ότι δεν επηρεάζουν τις δικές μας υποθέσεις. Επίσης είναι δεδομένο ότι και οι ΗΠΑ και η Ελλάδα και η Τουρκία ήταν και παραμένουν χώρες του ΝΑΤΟ και υπάρχουν και ξεκάθαρες διατυπώσεις ως προς την απαγόρευση χρήσης συγκεκριμένων προγραμμάτων μεταξύ κρατών μελών του ΝΑΤΟ.

Το δεδομένο είναι ότι η Ελλάδα έχει ανέβει ως προς την συγκεκριμένη συζήτηση, έχει περάσει δύο επίπεδα σε σχέση με συζήτησεις που γίνονται μεταξύ των ΗΠΑ και άλλων χωρών. Άρα δεν υπάρχει καμία ανησυχία.

Έπαιξε ρόλο η woke ατζέντα; Έχει ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη συζήτηση και για την woke ατζέντα. Δεν σας το κρύβω ότι το αντιλαμβάνομαι πλήρως αυτό το οποίο λένε και στην Αμερική και στην Ελλάδα και σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Από το ένα άκρο της στοχοποίησης ανθρώπων, λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή -σε άλλες περιπτώσεις- του βάρους τους ή του ύψους τους ή της καταγωγής τους, έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο της προσπάθειας επιβολής μιας ακραίας ατζέντας που δικαιολογημένα θυμώνει πολύ κόσμο. Και εγώ θυμώνω όταν βλέπω ακρότητες και υπερβολές. Όλο αυτό έφτασε θεωρώ σε ένα τέλμα με αποτέλεσμα να το εκμεταλλευτεί πάρα πολύ έξυπνα η καμπάνια του Ντόναλντ Τραμπ και ένας από τους λόγους που κέρδισε, όχι ο μοναδικός και όχι ο κυρίαρχος, ήταν και αυτός.

Τώρα αυτό με φέρνει στο επόμενο ζήτημα -εσωκομματικό τώρα πια της Νέας Δημοκρατίας- γιατί για την woke ατζέντα έχει μιλήσει και ο κ. Σαμαράς από του βήματος της Βουλής. Ποιο είναι το πρόβλημα που έχει ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καραμανλής με την κυβέρνηση; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα των πρώην προέδρων μας και πρώην Πρωθυπουργών με την κυβέρνηση. Εκφράζουν τις θέσεις τους, εκφράζουν τις απόψεις τους. Ανήκουν σε μια ξεχωριστή κατηγορία πολιτικών που έχουν διοικήσει το κόμμα και έχουν φτάσει σε ένα από τα μεγαλύτερα αξιώματα της χώρας, στο ανώτατο αξίωμα της εκτελεστικής εξουσίας. Η δική μας δουλειά είναι να εφαρμόζουμε το πρόγραμμα μας, να είμαστε όλο και πιο αποτελεσματικοί, όλο και πιο γρήγοροι.

Αναφέρεστε στην στάση του ΠΑΣΟΚ, που τώρα το έχετε αναγάγει σαν αντίπαλό σας, κοινοβουλευτικό τουλάχιστον.Όμως το ΠΑΣΟΚ λέει ακριβώς αυτό ότι η συναίνεση δεν επιβάλλεται προφανώς, αλλά «δεν μπορούμε κι εμείς να είμαστε συμπλήρωμα κυβερνητικό» και πως η κυβέρνηση έχει πει πολύ περισσότερα «όχι» στις προτάσεις του από τα 5 «όχι» που του καταμαρτυρήσατε. Αναφέρομαι σε αυτό το οποίο ζούμε, δυστυχώς, εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Και σίγουρα το πιο τοξικό του μέρος ήταν τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, της πάνω και της κάτω πλατείας που εξελίχθηκαν στην εντός εισαγωγικών «περήφανη διαπραγμάτευση» και κατέληξαν σε μια πρωτοφανή καταστροφή για τη χώρα.

Και αυτά θα έπρεπε και το ΠΑΣΟΚ που ήταν τότε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, σε αυτά τα πολύ δύσκολα χρόνια, να το κάνουν να έρθει πιο ώριμο στην -κατά πάσα πιθανότητα- θέση του δεύτερου κόμματος, τουλάχιστον ως προς τις δημοσκοπήσεις. Εμείς δεν το καταστήσαμε συνομιλητή το ΠΑΣΟΚ ως δεύτερο κόμμα. Οι δημοσκοπήσεις και οι συνθήκες φαίνονται να το φέρνουν σε αυτή την πολύ σημαντική θέση του δεύτερου, δημοσκοπικά, κόμματος.

Αντί λοιπόν το ΠΑΣΟΚ να πάρει κάποια βασικά μαθήματα για το τι περάσαμε, γιατί και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίστηκαν ως «γερμανοτσολιάδες», αδίκως, ως προδότες, τη στιγμή που στα μεγάλα, στις μεγάλες στιγμές, κράτησαν μαζί με τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, τη χώρα στην Ευρώπη. Και στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οφείλεται το ότι όταν ήρθε η ώρα των εμβολίων η Ελλάδα ήταν ένα κανονικό κράτος και δεν είχε διαλυθεί και μπορούσαμε να έχουμε εμβόλια. Και στους βουλευτές των δύο κομμάτων οφείλουμε και βέβαια στα δύο κόμματα και συνολικά στον κόσμο που στήριξε αυτή την λογική οφείλουμε το ότι η Ελλάδα μπορούσε να συζητάει και να πρωταγωνιστεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, λίγα χρόνια, μετά για το Ταμείο Ανάκαμψης και να μπορούν να έρθουν στην χώρα μας πάνω από 40 δισεκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη στην πανδημία.

Αυτά όλα τα έχει καταγράψει η ιστορία και είναι πολύ θετικά. Η επόμενη, λοιπόν, ημέρα των πολλών κρίσεων χρειάζεται να βρει τη χώρα μας με ένα πολιτικό σύστημα που στα πολύ μεγάλα, στα πολύ βασικά, πρέπει να συμφωνεί. Και, κύριε Μόσχοβα, μέχρι σήμερα σε τρία-τέσσερα τέτοια μεγάλα δεν συμφωνήσαμε.

Δηλαδή είναι υπερβολικό ένα κόμμα της αντιπολίτευσης μαζί με τη χώρα μας να μην συμφωνήσει στην ανάγκη ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων; Είναι υπερβολικό να ψηφίζουμε όλοι μαζί την επιστολική ψήφο; Είναι υπερβολικό να ψηφίζουμε στα νησιά και στις ορεινές περιοχές να γίνονται διορισμοί με αυξημένη μοριοδότηση ούτως-ώστε να μην έχουμε κενά; Είναι υπερβολικό να συμφωνούμε να έχουμε έναν εγνωσμένου κύρους Συνήγορο του πολίτη; Όλα αυτά δεν είναι πολιτικές που προφανώς θα διαφωνήσουμε.

Αλλά να σας πω κάτι. Επειδή μιλάμε πολύ για τα όχι του ΠΑΣΟΚ. Περισσότερο σημαντικό από τα όχι του ΠΑΣΟΚ είναι η έλλειψη αντιπρότασης. Το «όχι» είναι λογικό από ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, πέραν των πολύ μεγάλων που σας περιέγραψα. Αλλά άλλο «όχι» με αντιπρόταση και άλλο σκέτο «όχι». Χειρότερο, λοιπόν, από το «όχι» είναι το σκέτο «όχι».

Μετά τα όσα συνέβησαν στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε νέα διάσπαση, ο κ. Κασσελάκης ανακοίνωσε τη δημιουργία νέου κόμματος, βουλευτές ανεξαρτητοποιούνται. Το σχόλιό σας. Θεωρώ ότι δεν είναι θέμα κόμματος ή ονόματος. Μάλλον ζούμε τη φυσική κατάληξη όσων ξεκίνησαν πριν από περίπου δέκα χρόνια. Βλέποντας όλα αυτά πάντως, το «άγιο είχαμε», γίνεται όλο και πιο επίκαιρο…