Ταιριάζει το μοντέλο Τραμπ στην Ελλάδα;

Μια κοινή παρατήρηση που ισχύει τόσο πριν όσο και μετά τις αμερικανικές εκλογές είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια χώρα με έντονο διχασμό.

Ο Τραμπισμός, που εμφανίστηκε πριν από περίπου δέκα χρόνια, αποτελεί ταυτόχρονα αιτία και ένδειξη αυτής της βαθιάς διαίρεσης στην αμερικανική κοινωνία.

Αυτό είναι γνωστό σε όλους, τόσο εντός όσο και εκτός ΗΠΑ. Παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να λειτουργεί ως παράδειγμα προς αποφυγή, παρατηρούμε με έκπληξη ότι κάποιοι βλέπουν τον τραμπισμό ως πρότυπο προς μίμηση και προσπαθούν να εισάγουν στην ελληνική κοινωνία και πολιτική σκηνή έναν διχασμό τύπου Τραμπ, ο οποίος όμως δεν ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα, ούτε στις ανάγκες και προτεραιότητες των πολιτών μας.

Αμέσως μετά την εκλογική νίκη του Τραμπ, στην Ελλάδα άρχισε να αναπτύσσεται μια νέα αντίληψη, ή ακόμα και θαυμασμός, για την πολιτική του ατζέντα από πολιτικούς χώρους που η ιδεολογία και οι θέσεις τους δεν έχουν καμία σχέση με τον Τραμπισμό. Πολλοί, επηρεασμένοι από τον Τραμπ, εκφράζουν την αντίθεσή τους στην “woke” ατζέντα, χωρίς όμως να διευκρινίζουν τι ακριβώς αποδοκιμάζουν ή αν αναφέρονται στην Αμερική ή στην Ελλάδα. Άλλοι αρχίζουν να βλέπουν πιο θετικά τον Πούτιν και τη στάση του στην Ουκρανία, χωρίς να μπορούν να δικαιολογήσουν λογικά αυτή την αλλαγή. Επιπλέον, κάποιοι πιστεύουν ότι μετά το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, η Δύση – συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας – θα πρέπει να υιοθετήσει μια “Τραμπική” προσέγγιση, αντί να αντισταθεί στην αμφισβήτηση θεμελιωδών αρχών και αξιών που απειλεί ο Τραμπισμός. Σύντομα, ίσως να μην μας ξαφνιάσει αν ακούσουμε κάποιους από αυτούς να υποστηρίζουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι απλώς μια φαντασία – όπως λέει ο Τραμπ – ή ότι πρέπει να αμφισβητήσουμε ακόμη και το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση.

Όλα αυτά θα ήταν γελοία αν δεν ήταν επικίνδυνα. Η έννοια του «ανήκομεν εις την Δύσιν» για την Ελλάδα έχει πάντα – πέρα από την ιστορική της διάσταση – και έναν σαφή αξιακό χαρακτήρα. Αυτός ο χαρακτήρας σχετίζεται με την ελευθερία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, την ισότητα και την καταπολέμηση των διακρίσεων. Η Δύση έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο σε αυτούς τους τομείς τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι θλιβερό αν η εκλογή ενός προεδρικού υποψηφίου που αμφισβήτησε όλα αυτά και στηρίχθηκε στον διχασμό των ΗΠΑ οδηγήσει τη δημοκρατική Ευρώπη και την Ελλάδα είτε σε βίαιη είτε σε ήπια προσαρμογή στον Τραμπισμό. Όσα επιθυμούμε να συνδέονται με τη Δύση δεν είναι αυτά που εκπροσωπεί ο Τραμπ. Είναι ανόητο να προσπαθούμε να εισάγουμε εδώ τον διχασμό που υπάρχει στην Αμερική για ζητήματα που στην Ευρώπη απασχολούν ελάχιστους, καθώς έχουν ήδη επιλυθεί. Το… «όπως στην Αμερική» δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική πρόταση, ούτε καν σοβαρό πολιτικό προβληματισμό για μια ευρωπαϊκή χώρα που κοιτάζει προς το μέλλον. Ας αφήσουμε τους Αμερικανούς που ψήφισαν τον Τραμπ να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των επιλογών τους.

Πηγή: Pagenews.gr