Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Σωκράτη Φάμελλο

Ο Σωκράτης Φάμελλος είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα μπορέσει να τερματίσει τη διαδικασία της πολιτικής «υποβοηθούμενης αυτοκτονίας» που διαρκεί για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μέχρι πριν από λίγες ημέρες.

Ο όρος «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» χρησιμοποιείται, όπως αναφέρεται στο militaire, γιατί, πέρα από τα πολλά και σοβαρά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε -για να είμαστε δίκαιοι- τον αδυσώπητο πόλεμο που έχει δεχθεί αυτός ο πολιτικός χώρος σχεδόν για 15 χρόνια. Στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έχουν «χτιστεί» καριέρες. Αυτό το μέτωπο δημιουργήθηκε από τη στιγμή που το κόμμα άρχισε να αποκτά επιρροή, κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του και συνεχίζεται με την ίδια ένταση ακόμη και μετά την πτώση του και την εκλογική του αποδυνάμωση.

Φυσικά, δεν αναφερόμαστε στην πολιτική κριτική που δικαίως έχει ασκηθεί και συνεχίζει να ασκείται για την μεγάλη κυβίστηση του 2015, όταν το ΟΧΙ των Ελλήνων πολιτών στο δημοψήφισμα μετατράπηκε σε ΝΑΙ. Ούτε για τις πράξεις ή παραλείψεις της κυβερνητικής του θητείας. Αναφερόμαστε στην εμμονή που υπήρχε για οτιδήποτε προερχόταν από τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.

Όλα αυτά δεν απαλλάσσουν τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ από την ευθύνη για τα σοβαρά λάθη που διέπραξαν, ιδιαίτερα μετά την εκλογική ήττα του 2019. Η πεποίθηση ότι το σχεδόν 32% που είχε λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε την αδιαμφισβήτητη εκλογική του βάση ήταν το πρώτο σφάλμα. Η απομάκρυνση από την πραγματικότητα της κοινωνίας ήταν το δεύτερο. Τα ασαφή μηνύματα ήταν το τρίτο. Ο «αντισυμβατικός» ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την εντύπωση ότι επιδίωκε να «τα βρει» με το «σύστημα» που υποτίθεται ότι είχε αντιπαλέψει. Τα στελέχη του περνούσαν ώρες σε «τηλεοπτικά παράθυρα» μέσων που ηγούνταν του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου» και αντί να προτείνουν λύσεις για τα προβλήματα του κόσμου, απολογούνταν ακόμη και για τις σωστές ενέργειές τους.

Το πιο κρίσιμο σημείο ήταν ότι δεν παρουσίασαν με σαφήνεια και διαφορετική προσέγγιση τα προβλήματα του κόσμου και τις προτεινόμενες λύσεις τους.

Η κατάσταση έγινε γελοία με την είσοδο του Κασσελάκη. Ο οποίος, αντί να «είδε φως και μπήκε», όπως προσπάθησαν κάποιοι να μας πείσουν, φαίνεται ότι τον έφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ. Η υπόθεση του Κασσελάκη και ο τρόπος που διαχειρίστηκε ήταν η τελική σταγόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι η στάση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φαίνεται να επιλέγει την αποχή ή τουλάχιστον αυτό προσπαθεί να δείξει. Είναι προφανές ότι, με όλα όσα έχουν συμβεί, το πολιτικό του κεφάλαιο έχει υποστεί σημαντική υποτίμηση.

Μπορεί ο Σωκράτης Φάμελλος να ανανεώσει τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό φαίνεται δύσκολο, αν και διαθέτει έναν ισχυρό σύμμαχο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν και φαίνεται πανίσχυρος, προσπαθεί με κάθε τρόπο να χάσει το σημαντικό του πλεονέκτημα του 41%. Αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα, με το ελληνοτουρκικό να είναι το πιο κρίσιμο. Αν δεν βρεθεί κάποιος -ποιος άραγε;- να του εξασφαλίσει μια «παράταση» στις «διαπραγματεύσεις» με τον Ερντογάν, είναι πιθανό να περάσει πολύ σύντομα από τη φάση των συζητήσεων στη φάση της υλοποίησης.

Το ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Φάμελλου θα αρχίσει να ασκεί πραγματική αντιπολίτευση ή θα συνεχίσει να προσποιείται ότι το κάνει, πιστεύοντας ότι αν «τα βρει με το σύστημα», θα μπορέσει να επανέλθει σε εκλογικά ποσοστά που θα του επιτρέψουν να διεκδικήσει την εξουσία.

Θα έχει το θάρρος ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρόεδρο τον Φάμελλο, να ασκήσει ουσιαστικό και έντονο έλεγχο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τις ενέργειές της στα ελληνοτουρκικά και στα εθνικά ζητήματα, ή θα συνεχίσουν στην Κουμουνδούρου να υποστηρίζουν ότι αυτά τα θέματα «δεν είναι το προνομιακό τους πεδίο για αντιπολίτευση»;

Πηγή: Pagenews.gr