Το κομματικό σύστημα σε περιδίνηση – Πολυδιάσπαση και κατακερματισμός

Το παλαιό κομματικό σύστημα πνέει τα λοίσθια και τη θέση του καταλαμβάνει ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων.

Η Νέα Δημοκρατία διατηρεί τη θέση του κυρίαρχου κυβερνώντος κόμματος στο πολιτικό σκηνικό, αν και με σημαντικά μειωμένα ποσοστά. Το ΠΑΣΟΚ έχει αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση, ωστόσο διαθέτει μόλις 31 βουλευτές. Ακολουθούν μια σειρά από μικρότερα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Ακροδεξιάς, συνολικά επτά, ενώ αν συμπεριλάβουμε και το νέο κόμμα του Κασσελάκη, ο αριθμός φτάνει στους οκτώ. Αν προσθέσουμε και την ομάδα των ανεξάρτητων βουλευτών, καθώς και το κόμμα της Λατινοπούλου, το σύνολο ανέρχεται σε δέκα. Παρά την περιορισμένη, μονοπρόσωπη παρουσία της στην Ευρωβουλή, η Λατινοπούλου δείχνει να έχει σημαντική δυναμική για είσοδο στην ελληνική Βουλή.

Πολλοί θεωρούν ότι η πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί θετική εξέλιξη και ευλογία για την Ελλάδα, καθώς έτσι απομακρύνεται οριστικά ο κίνδυνος. Ας σκεφτούμε τι αποφύγαμε με την «πρώτη φορά Αριστερά» και ποιο ήταν το κόστος του προηγούμενου «πειράματος». Είναι η κατάλληλη στιγμή να επιστρέψουμε σε έναν υγιή δικομματισμό, με κύριους πρωταγωνιστές τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα που ευτυχώς έχουμε.

Ωστόσο, η κατακερματισμένη Βουλή αποκαλύπτει ότι ο λαϊκισμός παραμονεύει και βρίσκει έδαφος στην ελληνική κοινωνία: Βελόπουλος, Λατινοπούλου, Ζωής, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Κασσελάκης, Νίκη, ΣΥΡΙΖΑ, Σπαρτιάτες, συμβάλλουν σε ένα εκρηκτικό σκηνικό. Καταστροφολογία, μηδενισμός, ακραία ρητορική, τυφλός αντι-μητσοτακισμός, ψευτοπατριωτισμός και λεφτόδεντρα. Όλες οι παθολογίες που νομίζαμε ότι είχαν υποχωρήσει, χάρη στο μέτωπο της λογικής, επανέρχονται στην επιφάνεια σαν φαντάσματα του παρελθόντος.

Μπορεί κάποιος από τους εννέα προαναφερθέντες να αποτελέσει εναλλακτική κυβερνητική λύση; Φυσικά όχι. Οι θεμελιώδεις πυλώνες της χώρας παραμένουν αμετάβλητοι, και παρόλο που ο Μητσοτάκης φαίνεται να χάνει έδαφος στη δεύτερη θητεία του, δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να προτείνει μια εφαρμόσιμη και ρεαλιστική εναλλακτική. Ωστόσο, η «μαγιά» της αναταραχής που μας είχε πλήξει πριν από μερικά χρόνια αρχίζει να φουσκώνει ξανά. Οι λαϊκιστές δεν επιδιώκουν να οικοδομήσουν, αλλά να καταστρέψουν. Σκοπός τους είναι να τερματίσουν την κανονικότητα και να επιστρέψουν στο χάος. Είναι ανίκανοι να προτείνουν μια κυβερνητική στρατηγική, αλλά εξαιρετικοί στο να κινούνται στο παρασκήνιο, συνεργαζόμενοι με αθέατα συμφέροντα. Και αν αυτή τη φορά ο αριστερός λαϊκισμός έχει αδυνατίσει και σχεδόν εξαφανιστεί, υπάρχει η πιθανότητα να επιστρέψει με διαφορετική μορφή. Μπορεί να μην έχει το αριστερό προσωπείο, αλλά να υιοθετήσει ένα ακροδεξιό.

Πηγή: Pagenews.gr