Η Γαλλία μετατρέπεται σε… νέα Ελλάδα;

Η Γαλλία δεν φαίνεται πιθανό να αποκτήσει σύντομα μια κυβέρνηση που θα έχει εντολή να σφίξει τη δημοσιονομική πολιτική, με αποτέλεσμα οι κίνδυνοι για την αγορά ομολόγων της να συνεχίζουν να αυξάνονται, σύμφωνα με την Capital Economics. Αν και η δυναμική του χρέους της δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο αυτή της Ελλάδας τη δεκαετία του 2010, μια κρίση δημόσιου χρέους στη Γαλλία θα μπορούσε σίγουρα να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ευρωζώνη συνολικά.

Ορισμένοι πελάτες του οίκου αναρωτιούνται πώς συγκρίνεται η τρέχουσα δημοσιονομική κρίση της Γαλλίας με εκείνη της Ελλάδας πριν από μια δεκαετία. Με το κόστος δανεισμού τους να είναι σχεδόν ισοδύναμο, ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας ένιωσε την ανάγκη να διαψεύσει την προηγούμενη εβδομάδα ότι η Γαλλία είναι η νέα Ελλάδα. Έτσι, η Capital Economics αποφάσισε να αναλύσει τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των δύο καταστάσεων.

Από πολλές πλευρές, η κατάσταση στη Γαλλία φαίνεται λιγότερο ανησυχητική σε σύγκριση με αυτήν της Ελλάδας πριν από δεκαπέντε χρόνια, όπως επισημαίνεται. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2009 δεν ήταν πολύ υψηλότερο από αυτό της Γαλλίας σήμερα, ωστόσο το έλλειμμά της ήταν σημαντικά μεγαλύτερο, φτάνοντας περίπου το 15% του ΑΕΠ, σε αντίθεση με το 6% της Γαλλίας. Επιπλέον, οι προοπτικές ανάπτυξης της Ελλάδας ήταν πολύ πιο αρνητικές. Τελικά, η Ελλάδα αναγκάστηκε να μειώσει το πρωτογενές της ισοζύγιο κατά ένα εντυπωσιακό 14% του ΑΕΠ σε διάστημα τεσσάρων ετών (2013-2016), ενώ η Capital Economics εκτιμά ότι η Γαλλία χρειάζεται μια προσαρμογή “μόνο” 3% για να σταθεροποιήσει τον δείκτη του χρέους της.

Επιπλέον, η αρχιτεκτονική του ενιαίου νομίσματος έχει υποστεί αναθεώρηση από τις αρχές της δεκαετίας του 2010. Αν και οι λεπτομέρειες είναι περίπλοκες, η κύρια αλλαγή είναι απλή. Η ΕΚΤ διαθέτει πλέον εντολή και εργαλεία για να υποστηρίξει τη Γαλλία σε περίπτωση που αντιμετωπίσει δυσκολίες και να περιορίσει τη μετάδοση των προβλημάτων. Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), το εργαλείο TPI και οι οριστικές νομισματικές συναλλαγές (ΟΜΤ) αποτελούν, στην ουσία, μέσα για την αγορά κρατικών ομολόγων με σκοπό τη συγκράτηση των αποδόσεων τους.

Υπάρχουν λιγότερες αμφιβολίες σχετικά με την πολιτική στήριξη της παραμονής της Γαλλίας στην ευρωζώνη σε σύγκριση με την Ελλάδα. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, υπήρχε αβεβαιότητα σχετικά με το αν άλλες χώρες της ΕΕ θα υποστήριζαν την Ελλάδα για να παραμείνει στο ενιαίο νόμισμα. Το 2015, η γερμανική κυβέρνηση σχεδόν την πίεσε να αποχωρήσει. Αντίθετα, η ΕΕ δεν θα είχε κανέναν δισταγμό να κάνει “ό,τι χρειάζεται” για να διατηρήσει τη Γαλλία στο μπλοκ, καθώς είναι ιδρυτικό μέλος και η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία και πολιτική δύναμη. Όπως επισημαίνει η Capital Economics, “Με μια λέξη, η Γαλλία είναι… Γαλλία!“.

Ωστόσο, όπως επισημαίνεται, η Γαλλία ενδέχεται να βρεθεί στο επίκεντρο μιας νέας κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, καθώς η πολιτική της φαίνεται ανίκανη να δώσει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση την εντολή να μειώσει το έλλειμμα. Η Εθνοσυνέλευση είναι κατακερματισμένη σε τρία μέρη και δεν υπάρχει κανένας συνδυασμός κομμάτων που να διαθέτει πλειοψηφία και να υποστηρίζει τη μείωση του ελλείμματος. Προηγούμενες προσπάθειες για τη μείωση του ελλείμματος, όπως η περικοπή του γενναιόδωρου κρατικού συνταξιοδοτικού συστήματος της Γαλλίας, συνάντησαν σφοδρές αντιδράσεις από τους πολίτες. Επιπλέον, δύο από τις τρεις μεγάλες πολιτικές ομάδες που συμμετείχαν στις τελευταίες εκλογές υποστήριξαν μια σημαντική χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής και την ανατροπή προηγούμενων μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένης της μικρής αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης που εφαρμόστηκε το 2022.

Επιπλέον, η Capital Economics επισημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό ο επόμενος Πρόεδρος να μην είναι τόσο αφοσιωμένος στη συνεργασία με την ΕΕ και στην ένταξη στην ευρωζώνη όσο ο Μακρόν. Υπάρχει συγκεκριμένα ο κίνδυνος να κερδίσει το ακροδεξιό κόμμα RN στις επόμενες εκλογές. Αν και το κόμμα δεν υποστηρίζει πλέον την αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ ή το ευρώ, θα ήταν πολύ λιγότερο διατεθειμένο από τον Μακρόν να τηρήσει τους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ.

Μια σοβαρή κρίση δημόσιου χρέους στη Γαλλία, με το spread να αυξάνεται στις 200 μονάδες βάσης ή και περισσότερο, χωρίς να δείχνει σημάδια σταθεροποίησης, θα αποτελούσε σοβαρή απειλή για την ευρωζώνη, προκαλώντας μια νέα στιγμή “whatever it takes”. Η ΕΚΤ θα πρέπει να είναι σε θέση να περιορίσει τη μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες μέσω του TPI. Επιπλέον, η Γαλλία θα μπορούσε να έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί υποστήριξη. Η μορφή αυτής της υποστήριξης δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά θα μπορούσε να περιλαμβάνει τροποποιήσεις ή εξαιρέσεις στους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ, ή ακόμα και κοινό δανεισμό σε επίπεδο ΕΕ, με αντάλλαγμα τη δημοσιονομική εξυγίανση. Αυτή η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική από την κρίση στην Ελλάδα, αλλά θα μπορούσε να επαναφέρει ερωτήματα σχετικά με το μακροπρόθεσμο μέλλον της ευρωζώνης.

Πηγή: Pagenews.gr