Συρία: Θρίλερ με το αεροσκάφος που φέρεται να μετέφερε τον Άσαντ και εξαφανίστηκε από τα ραντάρ

Λίγες μέρες πριν από τα 59α του γενέθλια (στις 11 Δεκεμβρίου), ο Μπασάρ αλ Άσαντ αγνοείται. Μετά από σχεδόν 25 χρόνια στην εξουσία -και 54 για την οικογένεια Άσαντ- ο μέχρι πρότινος πρόεδρος της Συρίας, δεν βρίσκεται στο προεδρικό μέγαρο, στη Δαμασκό, που έχει καταληφθεί από τους αντάρτες. “Η τυραννία του τελείωσε”, λένε πανηγυρίζοντας οι αντάρτες, οι οποίοι ανακοινώνουν πως έχει διαφύγει. Όμως, πού βρίσκεται ο Άσαντ;

Σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούνται από συριακές πηγές, ο Άσαντ φέρεται να επιβιβάστηκε σε ένα Ilyushin-76 της Πολεμικής Αεροπορίας της Συρίας, το οποίο αναχώρησε εσπευσμένα από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Δαμασκού, γύρισε προς τη Χομς, έχασε απότομα ύψος και εξαφανίστηκε από τα ραντάρ.

Επέβαινε σε αυτή την πτήση ο Άσαντ και, αν ναι, κατέπεσε το αεροσκάφος κάπου, καταρρίφθηκε, ή έκλεισε τους μεταδότες του; Είναι νεκρός, ή μήπως θα επανεμφανιστεί σχηματίζοντας μια εξόριστη κυβέρνηση;

Το FlightRadar24 επιβεβαίωσε ότι έγινε αυτή η πτήση, επισημαίνοντας ότι κάποια δεδομένα του μεταδότη του παλιού σε ηλικία αεροσκάφους μπορεί να μην είναι ακριβή, ή να λείπουν, αλλά “παρόλα αυτά, πιστεύουμε ότι τα δεδομένα γενικά δίνουν μια καλή ένδειξη του τι συνέβη με το αεροσκάφος. Δεν γνωρίζουμε κάποια αεροδρόμια στην περιοχή όπου χάθηκε το σήμα”.

Σύμφωνα με ορισμένα ΜΜΕ, βάσει των δεδομένων από ραντάρ πτήσεων το αεροπλάνο φαίνεται πως είτε συνετρίβη, είτε πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση.

Όποια και αν ήταν η τύχη του Άσαντ (η σύζυγός του, Άσμα, με τα τρία τους παιδιά φέρεται να έφτασε στη Ρωσία χθες), μετά από μισό αιώνα διακυβέρνησης της Συρίας από την οικογένεια Άσαντ (οι τελευταίες εκλογές έγιναν το 2014, με το κόμμα Μπαάθ του Άσαντ να κερδίζει με 88,7%) και μετά από αιματηρές μάχες, ο πρόεδρος της χώρας που έμεινε “ζωντανός” μέσα από έναν άγριο πόλεμο, εγκαταλείφθηκε από όλους τους συμμάχους του. Οι αντάρτες πήραν τη Δαμασκό χωρίς ουσιαστική αντίσταση, αφού οι ρωσικές και ιρανικές δυνάμεις είχαν αποχωρήσει την προηγούμενη μέρα και ο Συριακός Αραβικός Στρατός (SAA) απέφυγε να συγκρουστεί μαζί τους.

Τη σφραγίδα στην πτώση του έβαλαν χθες οι κυριότεροι σύμμαχοί του, η Ρωσία και το Ιράν, μαζί με την Τουρκία. Στη Ντόχα του Κατάρ, οι επικεφαλής των διπλωματικών μηχανών των τριών χωρών, οι Σεργκέι Λαβρόφ, Αμπάς Αραγκσί και Χακάν Φιντάν, συναντήθηκαν με αντικείμενο τη Συρία. Εκεί, προφανώς, αποφάσισαν να προκρίνουν (ελλείψει δυνατότητας στήριξης από τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς, το Ιράν και τη Ρωσία) την αποχώρηση του Άσαντ από την προεδρία, με τον σχηματισμό μιας “οικουμενικής” κυβέρνησης, με τη συμμετοχή μελών του κόμματος Μπαάθ, των ανταρτών και των Κούρδων.

Ο Μπασάρ αλ Άσαντ “δεν επωφελήθηκε από την ευκαιρία” να κάνει διάλογο με το λαό του και να βοηθήσει στην επιστροφή των προσφύγων στη διάρκεια μιας περιόδου ηρεμίας στη χώρα του, είπε ο πρωθυπουργός του Κατάρ, Μοχάμεντ μπεν Αμπντελραχμάν Αλ-Θάνι. Εντάξει, το Κατάρ, όπως και η Τουρκία -στην οποία αποδίδεται η ξαφνική επέλαση των ανταρτών- δεν ήταν φιλικές με το καθεστώς του χώρες, όμως ήταν ηλίου φαεινότερο ότι ο Άσαντ έχει ξεμείνει από πρόθυμους να “βάλουν το χέρι στη φωτιά” συμμάχους. Και αυτό, δεν ήταν εμφανές μόνο από την άρνηση όλων των γύρω -και μη- χωρών να παράσχουν στον Άσαντ στήριξη σε επίπεδο στρατιωτικό και πληροφοριών.

Η Ρωσία, συνέχισε να παρέχει -για λίγο- βοήθεια στον συριακό στρατό, καθώς μαχητικά της Μόσχας διεξήγαγαν τουλάχιστον μια αεροπορική επίθεση εναντίον τζιχαντιστών, σε συνεργασία με τη συριακή πολεμική αεροπορία τις προηγούμενες εβδομάδες. Όμως ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φερόταν να έχει χάσει την υπομονή του με τον Άσαντ, κυρίως λόγω της άρνησης του τελευταίου να προσέλθει σε διάλογο με τον Ταγίπ Ερντογάν (μέχρι να αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα από το συριακό έδαφος). Ούτως ή άλλως, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, η Ρωσία δεν έχει τη δυνατότητα ή τη θέληση να αναλώσει πολύτιμους πόρους αλλού.

Το Ιράν, παρείχε επίσης άμεσα στήριξη στη Συρία, οργανώνοντας και στέλνοντας βαριά οπλισμένους Ιρακινούς και μισθοφόρους από αφρικανικές χώρες, καθώς και Ιρανούς στρατηγούς για να οργανώσουν την άμυνα της Δαμασκού. Ωστόσο, το ιρανικό καθεστώς φαίνεται δυσαρεστημένο από το γεγονός ότι η (υποστηριζόμενη από αυτό) Χεζμπολάχ, η οποία αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος στον πόλεμο κατά του ISIS (και ως εκ τούτου αποτέλεσε το “κλειδί” της νίκης του Άσαντ στον εμφύλιο) δεν δέχθηκε απολύτως καμία βοήθεια από το καθεστώς Άσαντ στον πόλεμο με το Ισραήλ. Επιπλέον, η αποδυνάμωση των “δορυφόρων” του, Χεζμπολάχ και Χαμάς από το Ισραήλ, του στερεί τη δυναμική δυναμικής επέμβασης, όπως στο παρελθόν.

Και καθώς ΗΠΑ και Ισραήλ παρακολουθούν αμέτοχοι, γίνονται πραγματικότητα οι προσδοκίες της Τουρκίας (η οποία δεν επιθυμεί ωστόσο μια ενδυνάμωση των Κούρδων, αλλά και μια αναγέννηση του ISIS) για ένα νέο καθεστώς στη Δαμασκό, που δεν θα συμπεριλαμβάνει τον ίδιο τον Άσαντ και θα είναι απολύτως φιλικό -και ελεγχόμενο, φυσικά- από την Άγκυρα, εξυπηρετώντας τις επιδιώξεις της στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο.