Ο Άσαντ στη Μόσχα, οι ισλαμιστές αντάρτες στη Δαμασκό

Από τον Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, στον Μπεν Αλί στην Τυνησία, στον Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ στην Υεμένη, στον Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και, τελικά, στη Συρία με τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο «τελευταίος» δικτάτορας της Μέσης Ανατολής έπεσε, δεκατρία χρόνια μετά την «Αραβική Άνοιξη».

Ο Μπασάρ, ο οποίος μέχρι πρόσφατα ήταν ο κληρονόμος του καθεστώτος του πατέρα του, Χαφέζ αλ Άσαντ, και πρόεδρος της Συρίας για 24 χρόνια, επιβιβάστηκε σε αεροσκάφος και αποχώρησε από τη Δαμασκό μία ώρα πριν οι ισλαμιστές αντάρτες εισβάλουν στην πόλη.

Η πληροφορία αυτή επιβεβαιώθηκε από τη Μόσχα.

Ωστόσο, όταν το αεροσκάφος του χάθηκε από τα ραντάρ, άρχισαν οι εικασίες.

«Ζει ο Μπασάρ αλ Άσαντ;» αναρωτιόνταν τα δυτικά Μέσα Ενημέρωσης.

Κανείς δεν είχε σαφή απάντηση, μέχρι που λίγο πριν τις 8 χθες το βράδυ, η πληροφορία ήρθε και πάλι από τη Μόσχα.

Ρωσικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, επικαλούμενα πηγές από το Κρεμλίνο, ανέφεραν ότι ο Μπασάρ αλ Άσαντ και η οικογένειά του βρίσκονται στη Μόσχα, όπου τους έχει παραχωρηθεί «άσυλο για ανθρωπιστικούς λόγους».

Αυτό δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Η Ρωσία επιθυμεί να διατηρήσει την εικόνα του ισχυρού συμμάχου του Άσαντ. Ωστόσο, είναι δύσκολο να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι, αν και υπήρξε η δύναμη που στήριξε το καθεστώς του κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, φάνηκε να τον παραμελεί στις τελευταίες του ημέρες ως πρόεδρος.

Σήμερα, του παρέχει καταφύγιο, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να βρει τρόπους επικοινωνίας με τη νέα ηγεσία στη Συρία, προκειμένου να οικοδομήσει μια νέα σχέση. Αυτή η κίνηση οφείλεται στην ανησυχία της για την τύχη των δύο στρατιωτικών βάσεών της στη χώρα: την αεροπορική βάση Χμεϊμίμ και τη ναυτική βάση στην Ταρτούς. Αυτές οι βάσεις κατέχουν στρατηγική σημασία, καθώς επιτρέπουν στον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλάντιμιρ Πούτιν, να έχει πρόσβαση στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια.

Η ανατροπή της εξουσίας του Άσαντ

Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ συνέβη σε μόλις 11 ημέρες. Οι αντάρτες κατάφεραν να αιφνιδιάσουν τον Σύρο πρόεδρο, ο οποίος φαινόταν ανίκανος να ανακόψει την ταχεία προέλασή τους.

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, που διαρκεί τέσσερα χρόνια, φαινόταν να έχει σταματήσει. Η κυβέρνηση του Άσαντ είχε επανακαταλάβει τον έλεγχο των περισσότερων πόλεων της χώρας με τη στήριξη της Ρωσίας, του Ιράν και της Χεζμπολάχ, η οποία υποστηρίζεται από την Τεχεράνη. Ωστόσο, μεγάλο τμήμα της Συρίας παρέμενε εκτός του ελέγχου της.

Στις 27 Νοεμβρίου, η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, πρώην συριακός βραχίονας της Αλ Κάιντα, σε συνεργασία με τους συμμάχους της, συμπεριλαμβανομένων ομάδων ανταρτών που υποστηρίζονται από την Τουρκία, ξεκίνησε επίθεση, κατηγορώντας το καθεστώς για κλιμάκωση επιθέσεων κατά αμάχων.

Η χρονική στιγμή υπήρξε ατυχής για τον Άσαντ, που πολλοί είχαν αρχίσει να πιστεύουν πως βγαίνει αλώβητος από την κρίση του πολέμου στη Μέση Ανατολή.

Οι σύμμαχοί του υπήρξαν απορροφημένοι στα δικά τους προβλήματα: η Μόσχα εξαιτίας του εν εξελίξει πολέμου στην Ουκρανία και το Ιράν από κοινού με τη Χεζμπολάχ εξαιτίας του Ισραήλ και των σοβαρών χτυπημάτων που κατάφερε εναντίον τους αποδυναμώνοντάς τους. Όπως αποδείχθηκε χωρίς τη βοήθειά τους, ο Άσαντ ήταν… γυμνός.

Ο ίδιος δεν διάλεξε τη μοίρα της εξουσίας.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος της οικογένειας Άσαντ και εκείνος που είχε το ελέυθερο να κάνει τα δικά του όνειρα πραγματικότητα.

Η μοίρα της προεδρίας της χώρας προοριζόταν για τον αδελφό του, Μπασέλ. Ωστόσο, εκείνος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, το 1994 και ο πατέρας του Χαφέζ, που κυβερνούσε τη Συρία με σιδηρά πυγμή έπειτα από πραξικόπημα το 1970, κάλεσε τον Άσαντ να επιστρέψει πίσω.

Εκείνος που σπούδαζε για να γίνει οφθαλμίατρος στο Λονδίνο τα παράτησε όλα και άρχιζε να προσαρμόζεται στη νέα του ζωή. Ήταν ο επόμενος.

Από την ανάληψη των προεδρικών του καθηκόντων κι έπειτα, η ελπίδα για μία νέα σελίδα στη χώρα χάθηκε γρήγορα.

Ο Μπασάρ αλ Άσαντ, όπως και ο πατέρας του, δεν ανέχθηκε ποτέ ούτε την παραμικρή υποψία διαφωνίας.

Επί σειρά ετών στη Συρία δεν βασίλευε μόνον η δυναστεία Άσαντ, όπως αποκαλούσαν την οικογένεια, αλλά και η σιωπή. Όποιος μιλούσε ελεύθερα κινδύνευε να συλληφθεί και να φυλακιστεί και μάλιστα να μην αφεθεί ελεύθερος ποτέ ξανά.

Στο λυκαυγές μιας νέας περιόδου

24 χρόνια μετά, μια νέα εποχή στη Συρία αρχίζει με ανθρώπους που έχουν υποστεί τις συνέπειες της καταστολής και τα τραύματα από την αιματοχυσία του πολέμου να γιορτάζουν και να πανηγυρίζουν.

«Οι καρδιές μας χορεύουν από χαρά» δήλωσε σε συνέντευξή του στους Τάιμς της Νέας Υόρκης κάτοικος της Δαμασκού, που είχε γεμίσει από πολίτες. «Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον. Όλα είναι πιθανά, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι απαλλαγήκαμε από αυτό το καταπιεστικό καθεστώς», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

Το πρώτο κεφάλαιο έχει ήδη γραφτεί. Ωστόσο, το επόμενο παραμένει αβέβαιο, καθώς κανείς δεν μπορεί ακόμη να απαντήσει με σιγουριά για το πώς θα είναι η επόμενη ημέρα στη χώρα.

Το μόνο βέβαιο είναι πως ένα από τα πρόσωπα αυτής θα είναι ο αρχηγός της ισλαμιστικής οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, ο Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζουλάνι, που πλέον χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα, Αχμέντ αλ Σαραά.

Πηγή: Pagenews.gr