Οι Ουκρανοί έτοιμοι για ρεαλιστική συνθηκολόγηση – Η Ευρώπη προσγειώνεται λόγω Τραμπ

Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές του 2024 είναι πιθανό να πυροδοτήσει αλλαγές στις αμυντικές δαπάνες της Ευρώπης, τις διατλαντικές σχέσεις και το μέλλον της σύγκρουσης, καθώς και τις σκέψεις για ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωατλαντική συμφωνία.

Το ΝΑΤΟ

Όπως σημειώνει το geopolitical monitor, ορισμένα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής, βρίσκονται σε καλή θέση, έχοντας προωθήσει την ευρωπαϊκή αυτοδυναμία και αυξημένες αμυντικές δαπάνες για κάποιο χρονικό διάστημα, αποδεικνύοντας ότι είναι ικανοί εταίροι τόσο της ρεπουμπλικανικής όσο και της δημοκρατικής κυβέρνησης.

Η Γαλλία και η Γερμανία είναι πιο ευάλωτες λόγω της εσωτερικής πολιτικής τους κατάρρευσης, μόλις την επόμενη των εκλογών στις ΗΠΑ. Για την Ευρώπη, η επανεκλογή του Τραμπ είναι μια αφύπνιση και ένα προειδοποιητικό κάλεσμα, ότι ο Τραμπ δεν είναι μια ανωμαλία, αλλά εκπρόσωπος ενός βαθιά ριζωμένου χαρακτηριστικού της αμερικανικής πολιτικής.

Ο «εγκεφαλικός θάνατος» του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τα λόγια του Γάλλου Προέδρου Μακρόν, δεν είναι καθόλου σίγουρος. Παράλληλα, το μέλλον της Ουκρανίας είναι αναμφίβολα πιο επικίνδυνο από ό,τι θα ήταν υπό μια κυβέρνηση Χάρις, όμως η ήττα του Κιέβου δεν είναι καθόλου βέβαιη. Ορισμένες εγχώριες θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο έχουν πυροδοτήσει διαμάχες με τις επιλογές του Τραμπ για τον Keith Kellogg ως ειδικό απεσταλμένο στη σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας, τον Marco Rubio ως γραμματέα State, και ο Mike Waltz ως σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας να ήταν ευπρόσδεκτες εξελίξεις.

Μάλιστα, τον Δεκέμβριο του 2023, το Κογκρέσο ενέκρινε νομοθεσία που υποστηρίχθηκε από κοινού από τον Rubio και τον γερουσιαστή Tim Kaine που εμποδίζει τον πρόεδρο να αποσύρει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ χωρίς την έγκριση της Γερουσίας ή του Κογκρέσου. Παραμένει ευρεία δικομματική υποστήριξη για το ΝΑΤΟ στο Κογκρέσο, γεγονός που καθιστά δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, για τον Τραμπ να επιχειρήσει μια αποχώρηση των ΗΠΑ

Η Ουκρανία

Η πρώην βοηθός του Zelensky Iuliia Mendel ανέφερε σε ένα άρθρο, αυτή η στιγμή είναι επίσης μια ευκαιρία για την Ουκρανία να επικεντρωθεί εκ νέου και να αναγνωρίσει ότι μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός μπορεί να είναι απαραίτητη. Για την Μέντελ, είναι μια στιγμή για «συνέπεια, δέσμευση και ξεκάθαρη κατανόηση της πραγματικότητας». Η κυβέρνηση Τραμπ θα έχει συμμάχους στην Ουκρανία που δεν είχε στο παρελθόν, αυτούς που νοιάζονται βαθιά για την επιβίωση του ουκρανικού κράτους και του λαού του, αλλά όχι με οποιοδήποτε κόστος και που λειτουργούν με έναν πιο εύπλαστο ορισμό της νίκης.

Για το Κίεβο, υπάρχει μια ευκαιρία υπό τον Τραμπ να μην συνθηκολογήσει με τη Ρωσία, αλλά να ανασυνταχθεί, μένοντας πιστό στις αξίες και την ταυτότητά του ως ευρωπαϊκό έθνος με αμέτρητες δυνάμεις να φέρει στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι η επίσημη διατλαντική ένταξη είναι ακόμη πιο μακριά.

Οι βλέψεις Τραμπ

Μετά την επανεκλογή του Τραμπ, η εποχή των υπερατλαντικών προέδρων των ΗΠΑ, των οποίων οι απόψεις διαμορφώνονται και συνδέονται με τη διεθνή τάξη πραγμάτων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει ουσιαστικά τελειώσει. Αυτό σημαίνει ότι οι μελλοντικοί πρόεδροι των ΗΠΑ θα βλέπουν κατά βάση την ευρωπαϊκή ασφάλεια και τα ευρωπαϊκά πολιτικά ζητήματα ως κρίσιμα συμφέροντα μόνο στο βαθμό που αποτελούν προεκτάσεις του εθνικού συμφέροντος. Οι επιλογές, των Κιθ Κέλογκ και Μάρκο Ρούμπιο, είναι πιθανό να ευνοήσουν μια ισχυρή παρουσία των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, ενώ ταυτόχρονα συνηγορούν υπέρ των Ευρωπαίων συμμάχων να ξοδέψουν περισσότερα για τη δική τους άμυνα.

Η ειρηνευτική πρόταση της κυβέρνησης Τραμπ για την Ουκρανία, φαίνεται να περιλαμβάνει 20ετή διακοπή της ένταξής της στο ΝΑΤΟ με αντάλλαγμα το πάγωμα των σημερινών γραμμών στη σύγκρουση. Ο Kellogg, είχε αντικρούσει αυτή την ιδέα ότι ο Τραμπ θα εγκατέλειπε την Ουκρανία και υποστήριζε την άρση των περιορισμών στη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία προκειμένου να αναγκαστεί ο Πούτιν να εξετάσει μια ειρηνευτική διευθέτηση.

Αυτή είναι η στρατηγική «κλιμάκωση προς αποκλιμάκωση» της επερχόμενης κυβέρνησης Τραμπ, η οποία είναι λιγότερο μια δευτερεύουσα διαπραγματευτική τακτική και περισσότερο μια αντισυμβατική ρήξη από τη στρατηγική ορθοδοξία που μπορεί απλώς να κερδίσει ορισμένους εξέχοντες ηγέτες στην Ουκρανία.

Ο Πούτιν

Η δημιουργία ή η προώθηση μιας παγωμένης σύγκρουσης στην Ουκρανία ή σε οποιαδήποτε άλλη γωνιά της Ευρώπης είναι ένα δώρο στον Βλαντιμίρ Πούτιν που δεν πρέπει ποτέ να είναι ο πρωταρχικός στόχος όσων αναζητούν ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή. Ωστόσο, σε αυτό το στάδιο δεν σηματοδοτεί τόσο κατευνασμό όσο αντικατοπτρίζει τις ευρύτερες αποτυχίες του ΝΑΤΟ στην ενσωμάτωση και διαχείριση της σχέσης του με την Ουκρανία και άλλα υποψήφια κράτη όπως η Γεωργία που εκτείνονται εδώ και δεκαετίες.

Η συνάντηση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (EPC) στη Βουδαπέστη έδωσε μια πρώτη ματιά στις κινήσεις της Ευρώπης για την επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία, καθώς και στο τι είναι απαραίτητο για τα κράτη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να οικοδομήσουν περισσότερη ελαστικότητα. Ο Πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος οργάνωσε το EPC ως απάντηση στην πλήρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022, ρώτησε εάν οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων, ενώ συμπεριέλαβε τη συνήθη έκκληση για την Ευρώπη «να πιστέψει στην κυριαρχία και τη στρατηγική μας αυτονομία».

Το μέλλον

Είναι δύσκολο να προβλέψουμε πώς θα είναι η Ευρώπη στο τέλος της δεύτερης θητείας του Τραμπ το 2028. Ηγέτες όπως ο Μακρόν θα έχουν εγκαταλείψει τη σκηνή, η Ουκρανία μπορεί να παλεύει ακόμα για την επιβίωσή της ή να είναι δεσμευμένη στην ουδετερότητα και άλλες απρόβλεπτες συγκρούσεις πιθανόν υπάρξουν, καθώς και η γεωπολιτική σκακιέρα ανακατεύεται συνεχώς.

Η Ευρώπη, για την ώρα, θα προετοιμαστεί για τα απρόβλεπτα που μπορούν να συμβούν, τόσο από την Ουάσιγκτον όσο και από τις δικές της τάξεις. Ο εκλεγμένος πρόεδρος Τραμπ θα αμφισβητήσει όχι μόνο την ικανότητα της Ευρώπης να είναι γεωπολιτικά ανεξάρτητος παράγοντας, αλλά και την ίδια της τη συνάφεια και τη βούλησή της να πολεμήσει για τα συμφέροντά της όταν δέχεται επίθεση.

Πηγή: Pagenews.gr