«Έλεγα τα κάλαντα και τα ψιλά που μάζευα τα έδινα στους γονείς μου, για να έχουν να δίνουν ρέστα στη δουλειά. Ήταν σκληροί οι γονείς μου, γι’ αυτό έφυγα από το σπίτι. Δεν υπήρχε παιδεία. Τους φαινόταν παράλογο που τους έλεγα ότι ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Χωρίς να φταίω, τους έλεγα ότι δεν μπορώ να αποστηθίσω τα μαθήματα, είχα δυσλεξία. Γι’ αυτό με θεωρούσαν τεμπέλη και έπεφτε ξύλο», εξομολογείται σε άλλο σημείο ο Σταμάτης Γονίδης.
«Στις εκθέσεις ήμουν ο καλύτερος. Άργησε να μου φύγει η δυσλεξία, μετά τον στρατό. Τα μαθηματικά τα σιχαινόμουν. Ήξερα μόνο πρόσθεση, αφαίρεση και πολλαπλασιασμό, διαίρεση όχι και τόσο. Πήγαινα σε μια ρεματιά, τραγουδούσα και έβλεπα κάποια κεφάλια από τα χωράφια που γύριζαν και με άκουγαν», θυμάται ο τραγουδιστής.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panik Records (@panik_entertainment_group)
«Η πρώτη μου δουλειά ως τραγουδιστής ήταν σε «σκυλάδικο» στο Βέλγιο. Για μένα τα καράβια ήταν λύτρωση, εκεί έμαθα να ψυχολογώ τους ανθρώπους. Όταν γύρισα στην Αθήνα και μπήκα στη νύχτα, έγινα πολύ καλός ψυχολόγος. Πήγα στον καλύτερο ψυχολόγο στην Αθήνα και, όταν τελειώσαμε, μου είπε ότι έχει ένα πρόβλημα με μία τύπισσα και μου ζήτησε συμβουλές. Μου είπε: την επόμενη φορά θα σε πληρώσω εγώ για να μου τα πεις», περιέγραψε για τα πρώτα του χρόνια στη νύχτα ο Σταμάτης Γονίδης.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη POSIDONIO (@posidonio.musichall)
Πηγή: pagenews.gr
Το σχόλιο σας