Άδωνις Γεωργιάδης: καλός «στρατιώτης», ή…πολιτικό «τσακάλι»;

Μια εικόνα από ταινία γουέστερν, ήρθε ακαριαία στο μυαλό, ακούγοντας το πρωί τον υπουργό Υγείας Αδωνι Γεωργιάδη, στη ραδιοφωνική εκπομπή «Πρωινές διαδρομές» των Βασίλη Αδαμόπουλου και Μαρίας Γεωργίου στο «Πρώτο πρόγραμμα». Η εικόνα είναι εκείνη του πιστολέρο, ο οποίος αφού έχει κάνει τη δουλειά του κι έχει πυροβολήσει πολλές φορές, φυσάει την κάνη του όπλου που ακόμη αχνίζει και το επιστρέφει στη θήκη σαν να μην συμβαίνει τίποτε.

Κάπως έτσι, σαν κήρυκας της πολιτικής ορθότητας και του ψύχραιμου πολιτικού λόγου, ο Α.Γεωργιάδης αντιπαρήλθε δυο θέματα στα οποία –ο ίδιος!- είχε πρωταγωνιστήσει τις τελευταίες ημέρες: την κριτική για τα πεπραγμένα Σημίτη και τις επικρίσεις στην Αφ.Λατινοπούλου.

Αν κάποιος ήθελε να φτιάξει μια λίστα με τους πολιτικούς που διακρίνονται για τον ψύχραιμο πολιτικό τους λόγο, δεν θα αποτολμούσε να συμπεριλάβει τον Αδωνι Γεωργιάδη. Στη, σχεδόν, εικοσαετή ενεργό πολιτική διαδρομή του, έχει επιλέξει –διότι το μπορεί- το έντονο πολιτικό ταπεραμέντο. Κάποιοι το χαρακτηρίζουν «επικοινωνιακό χάρισμα». Σίγουρα έχει έμφυτο ταλέντο και ικανότητα στην πολιτική…πυρανύχνευση.

Η φωτιά

Οπου…αισθανθεί ότι υπάρχει υφέρπουσα πολιτική κόντρα, ή εύφλεκτο πολιτικό υλικό μπαίνει μπροστά. Όχι πάντα για να σβήσει τη φωτιά! Αλλά πολλές φορές για να την ανάψει ή και να τη δυναμώσει. Σε κάθε περίπτωση όμως, η φωτιά που ανάβει έχει τα χαρακτηριστικά του λεγόμενου «αντιπυρ» (που δεν εφαρμόζουμε στην αντιπυρική περίοδο…): ανάβει δηλαδή μια μικρότερη-ελεγχόμενη φωτιά, για να σβήσει η μεγαλύτερη. Κι αυτό έπραξε το τελευταίο διάστημα σε δυο περιπτώσεις: στο θέμα της αποτίμησης της πολιτικής παρουσίας του εκλιπόντος Κώστα Σημίτη, αλλά και στη συμπεριφορά έναντι της Αφροδίτης Λατινοπούλου.

Σήμερα, λοιπόν στο ραδιόφωνο, με ολύμπια ψυχραιμία είπε το απολύτως πολιτικά ορθό και ανθρώπινα επιβεβλημένο: «όταν κηδεύεται ένας πολιτικός και μάλιστα πρώην Πρωθυπουργός δεν είναι ώρα για συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις»! (σ.σ: ο Άδωνις εναντίον των…πολιτικών αντιπαραθέσεων!!!). Ταυτοχρονως, απέφυγε να επαναλάβει σχόλια εναντίον  της Κυρίας Λατινοπούλου. Άλλωστε, τη δουλειά του την είχε ήδη πετύχει –όπως θα δούμε πιο κάτω- οπότε δεν είχε λόγο να επανέλθει.

Ασφαλώς δεν απέφυγε την έμμεση –πλην όμως για τους καλά γνωρίζοντες- «δηλητηριώδη βολή» κατά της Προέδρου της «Φωνής Λογικής»: όταν οι δημοσιογράφοι αναφέρθηκαν στην πρόσκληση που έλαβε η Κυρία Λατινοπούλου για την ορκωμοσία Τράμπ, αλλά και την τηλεφωνική επικοινωνία που φέρεται να είχε με την προτεινόμενη πρέσβη Κίμπερλι Γκλιφοιλ, είπε με, σχεδόν, παιδική αφέλεια: «δεν γνωρίζω το θέμα. Και δεν ξέρω από πού προήλθε αυτό που λέτε» για να προσθέσει και να αναρωτηθεί: «Ποιος έδωσε την πληροφορία; Η ίδια; Η κυρία Κιμπερλι; Η αμερικανική κυβέρνηση; Η πρεσβεία;». Και, λέει ότι δεν ξέρει ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος –όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες- είναι από τους πλέον στενούς φίλους του πρέσβη Τζορτζ Τσούνη…

Ασπίδα στον Σημίτη;

Πάντως πέρα από κάποιες εύθυμες νότες, ή εύστροφες προσεγγίσεις επί του θέματος, υπάρχουν τα δυο μεγάλα θέματα στη δημόσια αντιπαράθεση επί των οποίων πρωταγωνίστησε ο Υπουργός Υγείας: αποτίμηση και επικρίσεις για την παρουσία Σημίτη και επιθέσεις κατά της Α.Λατινοπούλου.

Είπαμε, πως ο Α.Γεωργιάδης όταν αντιλαμβάνεται κίνδυνο (ή ευκαιρία), βγαίνει μπροστά. Και στο φλέγον για τον αρχηγό Κυριάκο Μητσοτάκη ζήτημα, μπήκε μπροστά και αλλάζοντας την ατζέντα, πέτυχε μ ένα σμπάρο…πολλά τρυγόνια.

Οι θετικές αναφορές του Κυριακού Μητσοτάκη στη διαδρομή του Κώστα Σημίτη ενοχλούσαν πολλούς εντός (και περισσότερους εκτός) ΝΔ. Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι οι…δεξιές κεραίες του Αδωνι αντελήφθησαν την ενόχληση και άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε μια τουλάχιστον έντονη (αν όχι πολιτικά απαράδεκτη) δήλωση της Κυρίας Λατινοπούλου (ότι οι Τούρκοι θα έπρεπε να έχουν πένθος για το θάνατο Σημίτη) και άλλαξε την ατζέντα.

5+1 αποτελέσματα

Το έκανε ο Άδωνις διότι αίφνης…ασπάστηκε τον εκσυγχρονισμό; Αστεία πράγματα! Όταν ο Γεωργιάδης εκτίθεται σε δημόσια αντιπαράθεση έχει συνήθως πολλαπλούς στόχους. Και με την αφορμή της Λατινοπούλου –είπαμε- πέτυχε πολλά τρυγόνια.

Πρώτον: τράβηξε την εσωκομματική γκρίνια πάνω από τον Πρωθυπουργό.

Δεύτερον: πράγμα σπάνιο για τον ίδιο, εμφανίσθηκε ήπιος και με πολιτικό τακτ έναντι ενός πρώην πολιτικού του αντιπάλου (του Κ.Σημίτη)

Τρίτον: κατάφερε να αποσπάσει τα εύσημα από την Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία είναι…άλλης πολιτικής σχολής.

Τέταρτον: έκανε μπάχαλο το ΠΑΣΟΚ. Διότι τα εύσημα Διαμαντοπούλου ήταν ουσιαστικά και καμπανάκι στη Χαριλάου Τρικούπη ότι άργησε να αντιδράσει στις δηλώσεις Λατινοπούλου

Πέμπτον: δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να στείλει και τα εσωκομματικά της μηνύματα η Κυρία Διαμαντοπούλου.

Στρατηγικός στόχος;

Το κυριότερο όμως είναι, ότι ο Γεωργιάδης με την άμεση αντανακλαστική επίθεση στην Α.Λατινοπούλου δείχνει να εξυπηρετεί μια στρατηγική, η οποία στην πορεία του χρόνου θα αποκαλυφθεί αν είναι «τακτικίστικη επιλογή» ή κεντρικός στρατηγικός στόχος. Ποιος είναι αυτός; Η κομματική διάταξη στο χώρο δεξιότερα της ΝΔ.

Μέχρι σήμερα ο Άδωνις Γεωργιάδης στόχευε στον Κυριάκο Βελόπουλο (και ο επικεφαλής της «Ελληνικής Λύσης» το ίδιο). Οι κόντρες τους –ιδίως στη Βουλή- έχουν ενταχθεί στα κλασικά εικονογραφημένα. Τώρα στο ρεπερτόριο προστίθεται και η Κυρία Λατινοπούλου: και δημοσκοπικά και πολιτικά και ως «στόχος». Τη φοβάται η ΝΔ την Κυρία Λατινοπουλου; Λένε «όχι», αλλά σίγουρα παρακολουθούν τις διαδρομές των δεξιών ψήφων…

Τον ανησυχεί τον Αδωνι Γεωργιάδη η Πρόεδρος της «Φωνής Λογικής»; Επίσης, λέει «όχι». Και μάλιστα στη συνέντευξή του –που μνημονεύσαμε- στο «Πρώτο πρόγραμμα», είπε με ηρεμία και ψυχραιμία: «Ξέρετε στη διαδρομή μου πόσους έχω δει να γίνονται αρχηγοί και μετά να χάνονται; Στην πολιτική για όλους μας μετράει η διάρκεια». Χωρίς να απορρίπτει τα δημοσκοπικά δεδομένα –και πως θα μπορούσε, άλλωστε- θέτει έναν σημαντικότερο και υψηλότερο πήχη, τη «διάρκεια». Και μάλιστα συνέχισε σχολιάζοντας που ήταν οι «Σπαρτιάτες» και η «Νίκη» και πως εξελίχθηκαν τα πράγματα για τα δυο κόμματα…

Γιατί;

Τότε –ευλόγως θα αναρωτηθεί κάποιος- γιατί υπάρχουν αυτές οι αντιδράσεις για την Α.Λατινοπούλου; Εδώ υπάρχει το δίλημμα αν είναι τακτικισμός ή στρατηγική επιλογή, η αντίδραση της ΝΔ, την οποία –προφανώς- έχει «αντιληφθεί» και υπηρετεί ο Α.Γεωργιάδης: οι περισσότεροι στη ΝΔ προτιμούν πολλά και μικρά (σε εκλογική απήχηση)  σχήματα δεξιότερα της ΝΔ, παρά ένα μεγάλο που θα καθίσταται πολιτικός και πραγματικός αντίπαλος.

Μια ερώτηση που συνήθως γίνεται είναι: «όλα αυτά τα κάνει ο Άδωνις, διότι του το ζητάνε, ή γιατί το θέλει και του προκύπτει ως δεύτερη φύση;». Άγνωστη η απάντηση, αλλά το σίγουρο είναι «διότι το μπορεί».

Κατόπιν όλων αυτών, και αντί επιλόγου, θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τον Αδωνι Γεωργιάδη ως έναν εξαιρετικό ελεύθερο σκοπευτή: στοχεύει και πυροβολεί. Κάτι σαν την «πολιτική εκδοχή» του  Βασίλι Ζάιτσεφ, του διάσημου σοβιετικού ελεύθερου σκοπευτή στη Μάχη του Στάλινγκραντ, που εξόντωνε τους αντιπάλους του με θανατηφόρα ακρίβεια. Αλλά, μάλλον θα..εκνευριζόταν ο υπουργός αν τον συνέκρινε κάποιος με…Σοβιετικό. Μάλλον θα προτιμούσε την εκδοχή του να είναι το πολιτικό «τσακάλι»: ο διαβόητος εκτελεστής-μιας και είναι επίκαιρος αφού κάθε βράδυ παίζει ως σειρά στην τηλεόραση του Alpha…

Πηγή: pagenews.gr