Επιμονή Μητσοτάκη στο χώρο του Κέντρου

Ο θάνατος του Κώστα Σημίτη ανέδειξε, μεταξύ άλλων, συμπεριφορές που αποκαλύπτουν μεγαλοσύνη και μικρότητα. Δεν αναφερόμαστε στον ανώνυμο όχλο των διαδικτυακών τρολ ή στην ελληνική εκδοχή της Λεπέν.

Η απουσία δύο πρώην Πρωθυπουργών και ενός πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, δηλαδή των Προκόπη Παυλόπουλου, Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή, συνιστά μάλλον μικρότητα.

Το πρωτόκολλο δεν είναι απλώς μια συλλογή ουδέτερων κανόνων για την κοινωνική συμπεριφορά. Έχει ουσία και εσωτερική λογική, υποδεικνύοντας στην πολιτική ηγεσία της χώρας ότι υπάρχουν στιγμές όπου η ενότητα είναι πιο σημαντική από τις διαφωνίες.

Ο Πρωθυπουργός, με την ομιλία του, δεν περιορίστηκε απλώς στην τήρηση του πρωτοκόλλου. Η απλή παρουσία του θα ήταν αρκετή γι’ αυτό. Αντίθετα, χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να στείλει τα δικά του μηνύματα, απευθυνόμενος στο κοινό που υποστήριζε την πολιτική του Σημίτη.

Θυμίζουμε ότι οι δύο πολιτικές παρατάξεις, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, «κατάφεραν να συνεργαστούν σε δύο σημαντικές αποφάσεις: την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ και την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ». Ίσως αναφερόταν στο γεγονός ότι η ΝΔ αποδέχτηκε και υποστήριξε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Ωστόσο, η ενεργή συμμετοχή και υποστήριξη του τότε προέδρου της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή, δεν έχει γίνει αντιληπτή από εμάς.

Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «τρεις σαφείς παρακαταθήκες» του εκλιπόντος:

Πρώτον, την «αταλάντευτη πίστη» του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και την προσπάθειά του να την φέρει πιο κοντά στα πιο ανεπτυγμένα κράτη της Ευρώπης.

Δεύτερον, τον τρόπο διακυβέρνησής του, «με πρωταγωνιστή το μπλοκάκι», στο οποίο κατέγραφε μεθοδικά τις προτεραιότητες που έπρεπε να μετατραπούν από διακηρύξεις σε πράξεις «μέσω σχεδιασμού, επίπονης δουλειάς και ελέγχου», με στόχο την επίτευξη μετρήσιμων αποτελεσμάτων.

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κώστας Σημίτης, πέρα από την πολιτική του δραστηριότητα, πάντα έβρισκε χρόνο για να διαβάζει, να ακούει μουσική και να παρακολουθεί θέατρο, ενώ εκτίμησε τον ρόλο του απλού συζύγου και πατέρα.

Ταυτόχρονα, αναφέρθηκε σε σημαντικές πτυχές της πορείας του Σημίτη, όπως η άποψή του ότι «η κυβέρνηση δεν υπάρχει για να διατηρεί την εξουσία, αλλά για να δημιουργεί μια καλύτερη κοινωνία», καθώς και το θάρρος του να προχωρά κόντρα στο ρεύμα.

Είναι πιθανό ότι ο κ. Μητσοτάκης, με τις παραπάνω αναφορές, επιδίωξε να προβάλλει πτυχές της δικής του πολιτικής φιλοσοφίας. Σίγουρα, όμως, στοχεύει και στο κοινό των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, στέλνοντας το μήνυμα ότι μοιράζεται τις ίδιες απόψεις και χαρακτηριστικά: όπως ο ευρωπαϊσμός, ο εκσυγχρονισμός, ο τεχνοκρατισμός, η αποτελεσματικότητα και η μέτρηση των επιτευγμάτων στη διακυβέρνηση.

Φυσικά, αυτά απέχουν από τη μέση πολιτική αντίληψη της ΝΔ, κατά την άποψή μας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η δυσαρέσκεια ορισμένων κυβερνητικών βουλευτών, επειδή η κα. Σακελλαροπούλου βρέθηκε σε wine bar την βραδιά της ψήφισης του νομοσχεδίου, μαζί με τους πρωτεργάτες του.

Αυτή η δυσαρέσκεια ασκεί πίεση στον Πρωθυπουργό, σε τέτοιο βαθμό που στο απολογιστικό του μήνυμα για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης «παρέλειψε» να το αναφέρει. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν έχει σημασία, καθώς θα μπορούσε να μην είχε καν έρθει προς ψήφιση.

Αυτό που έχει σημασία είναι το βάρος που του αποδίδει αυτό το τμήμα της ΝΔ, τη στιγμή που ο Τραμπ θα αναθέσει τα οικονομικά της υπερδύναμης σε έναν οικονομολόγο που είναι παντρεμένος με άντρα και έχουν μαζί δύο παιδιά.

Ο Μητσοτάκης καλείται να βρει μια ισορροπία μεταξύ της «παραδοσιακής» ΝΔ και της έμμεσης προσέγγισης προς το κεντρώο κοινό, το οποίο πλέον δεν είναι πολιτικά ομοιογενές όπως στο παρελθόν. Νέες ηλικίες και κοινωνικά στρώματα, μορφωμένα και τεχνοκρατικά καταρτισμένα, που έχουν ταξιδέψει και είναι σε αρμονία με τις σύγχρονες εξελίξεις, έχουν αναδειχθεί.

Επιπλέον, πρέπει να συνδυάσει τις επιδιώξεις του και με την επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς έχει επιτρέψει να αναπτυχθεί η σχετική συζήτηση για μήνες. Οι δηλώσεις του στην κηδεία του Σημίτη υποδηλώνουν ότι ενδέχεται να επιλέξει κάποιον από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, αν και το κόμμα του τον πιέζει προς άλλη κατεύθυνση.

Αυτή τη στιγμή, φαίνεται να στοχεύει στο Κέντρο, ασκώντας πίεση στο ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη. Σε κάθε περίπτωση, εκεί βρίσκεται η πλειονότητα των ψηφοφόρων που έχουν απομακρυνθεί από ιδεοληψίες, κομματικές ταυτίσεις και συναισθηματισμούς, ψηφίζοντας κυρίως με βάση τη λογική και την ορθολογική σκέψη.

Πηγή: Pagenews.gr