Το Ισραήλ βάζει στο στόχαστρο το Σινά της Αιγύπτου

Καθώς το Ισραήλ κατηγορεί την Αίγυπτο για στρατιωτική ανάπτυξη στη χερσόνησο του Σινά, οι εντάσεις μεταξύ των δύο κρατών -που δεσμεύονται από τη συνθήκη εξομάλυνσης του 1979- φτάνουν σε σημείο βρασμού. Ισραηλινοί αξιωματούχοι και συμμαχικές νεοσυντηρητικές δεξαμενές σκέψης κλιμακώνουν τώρα ενεργά τη ρητορική, υποστηρίζοντας ότι το Κάιρο παραβιάζει τη συνθήκη ειρήνης, ενώ υπονοούν τις φιλοδοξίες του Τελ Αβίβ να επεκταθεί στο αιγυπτιακό έδαφος.

Όπως σημειώνει το the cradle, τον Σεπτέμβριο του 2024, το Ίδρυμα για την Υπεράσπιση των Δημοκρατιών (FDD) με έδρα την Ουάσινγκτον δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία κατηγορούσε την Αίγυπτο ότι φέρεται να βοηθά τη Χαμάς μέσω σηράγγων που οδηγούν στη Γάζα, ώστε να μπορέσει το παλαιστινιακό κίνημα αντίστασης να ενισχύσει τις στρατιωτικές του δυνατότητες. Οι κατηγορίες είναι υπερβολικές, δεδομένης της μακροχρόνιας οξυθυμίας του Καΐρου απέναντι σε οργανώσεις που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Εντείνεται η αντιπαράθεση στο Σινά 

Οι ισχυρισμοί αυτοί διαψεύδονται περαιτέρω από έγγραφα που διέρρευσαν πρόσφατα και δείχνουν τα επιθετικά μέτρα της Αιγύπτου για την καταστροφή πάνω από 2.000 σηράγγων μεταξύ 2011 και 2015. Ανώτεροι Αιγύπτιοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι διερεύνησαν ακόμη και την κατασκευή μιας διώρυγας για την εξάλειψη αυτών των υπόγειων δικτύων.

Επίσης, τον Σεπτέμβριο, ο ισραηλινός στρατιωτικός αναλυτής Αλόν Μπεν-Νταβίντ παραδέχτηκε στο Channel 13 News ότι «δεν έχει βρεθεί ούτε μία ανοικτή σήραγγα στο αιγυπτιακό έδαφος. Δεν έχει ανακαλυφθεί ούτε μία αξιοποιήσιμη σήραγγα κάτω από τον Διάδρομο Φιλαδέλφειας».

Ωστόσο, οι ισχυρισμοί του Τελ Αβίβ δεν τελείωσαν εκεί. Ο πρώην πρεσβευτής του Ισραήλ στην Αίγυπτο, Νταβίντ Γκοβρίν, κατηγόρησε τώρα το Κάιρο ότι παραβιάζει τη συνθήκη εξομάλυνσης ενισχύοντας τη στρατιωτική του παρουσία στο Σινά. Τον επικαλείται η εφημερίδα Yedioth Aharonoth λέγοντας ότι «μετά από όλα αυτά τα χρόνια, και ακόμη και μετά την 7η Οκτωβρίου 2023, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με την πραγματική αναγνώριση του Ισραήλ από την Αίγυπτο εντός των συνόρων του 1948».

Στις 7 Ιανουαρίου, το κράτος κατοχής απαίτησε επίσημα εξηγήσεις από την Αίγυπτο σχετικά με τις στρατιωτικές της δραστηριότητες στο Σινά, επικαλούμενο παραβιάσεις της συνθήκης που σχετίζονται με την αποστρατιωτικοποίηση. Οι ΗΠΑ, οι οποίες μεσολάβησαν για τη συνθήκη του 1979, προσχώρησαν, παρακρατώντας 95 εκατομμύρια δολάρια στρατιωτικής βοήθειας προς την Αίγυπτο – μια επαναλαμβανόμενη τακτική που χρησιμοποιείται για την άσκηση πίεσης στο Κάιρο.

Στη συνέχεια, η Ουάσινγκτον ανακατεύθυνε τα κεφάλαια αυτά στις Ένοπλες Δυνάμεις του Λιβάνου (LAF), επαναλαμβάνοντας παρόμοιες περικοπές το 2023, όταν η βοήθεια με προορισμό την Αίγυπτο εκτράπηκε προς την Ταϊβάν. Η κίνηση αυτή συνδέεται με την εντατικοποιημένη πίεση στη Βηρυτό, με στόχο τον εξαναγκασμό και την παροχή κινήτρων για συμμόρφωση με την επιρροή των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της, ιδίως με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Τζόζεφ Αούν.

Ενώ οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Αιγύπτου έχουν τεκμηριωθεί επαρκώς, αυτό είναι ένα χαρτί που η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επιστρατεύσει συστηματικά όταν θέλει να δει τον βορειοαφρικανό σύμμαχό της να “παίζει μπάλα”. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αίγυπτος ήταν ιστορικά ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης εξωτερικής βοήθειας των ΗΠΑ μετά το Ισραήλ.

Αδιέξοδο στο Σινά

Το 2005, μετά την αποχώρηση του Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας στην περιφέρειά της, επιτεύχθηκε συμφωνία που επέτρεψε σε 750 αιγυπτιακούς υπαλλήλους ασφαλείας να εισέλθουν στη χερσόνησο του Σινά. 

Εκείνη την εποχή, ο Γιουβάλ Στάινιτζ, τότε πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας του Ισραήλ, αντιτάχθηκε σθεναρά στη συμφωνία, χαρακτηρίζοντάς την «μαύρη μέρα».

Έκτοτε, το Κάιρο έχει υποβάλει εκατοντάδες αιτήματα για την ανάπτυξη πρόσθετων δυνάμεων και εξοπλισμού στο Σινά, τα περισσότερα από τα οποία εγκρίθηκαν από το Τελ Αβίβ, ιδίως μετά την άνοδο της εξέγερσης των Tακφίρι το 2013. Το 2018, οι New York Times αποκάλυψαν ότι το Ισραήλ πραγματοποίησε αεροπορικές επιδρομές εντός του Σινά κατόπιν αιτήματος του Αιγύπτιου προέδρου Αμπντέλ Φατάχ ελ Σίσι για την αντιμετώπιση της δραστηριότητας των ανταρτών.

Στον απόηχο της επιχείρησης Al-Aqsa Flood, οι σχέσεις μεταξύ Καΐρου και Τελ Αβίβ άρχισαν να ξινίζουν σημαντικά. Το κράτος κατοχής πρότεινε αρχικά στην Αίγυπτο να διευκολύνει την εθνοκάθαρση μέσω μιας μαζικής εκδίωξης του πληθυσμού της Γάζας στο Σινά, δημιουργώντας μια νεκρή ζώνη μεταξύ της Γάζας και της κατεχόμενης Παλαιστίνης. Ο πρόεδρος Σίσι απέρριψε ευθέως το σχέδιο, προκαλώντας περαιτέρω εντάσεις.

Μέχρι τις αρχές του 2024, ο στρατός κατοχής είχε εντείνει την εισβολή του στη Γάζα, με τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου να σηματοδοτεί επίθεση στη Ράφα, τη νοτιότερη πόλη της Γάζας. Η Αίγυπτος απηύθυνε γρήγορα προειδοποιήσεις κατά οποιασδήποτε προσπάθειας ανάκτησης του Διαδρόμου Φιλαδέλφειας, μιας συνοριακής περιοχής που χωρίζει την Αίγυπτο από τη Γάζα, υποστηρίζοντας ότι τέτοιες ενέργειες θα παραβίαζαν τη συνθήκη εξομάλυνσης του 1979. Σε μια δραματική κλιμάκωση στις 6 Μαΐου, το Ισραήλ εξαπέλυσε την επίθεσή του στη Ράφα την ίδια ημέρα που η Χαμάς συμφώνησε σε μια πρόταση κατάπαυσης του πυρός. Η επίθεση αυτή, η οποία περιελάμβανε την κατάληψη της διάβασης της Ράφα και του διαδρόμου Φιλαδέλφειας, προκάλεσε την καταδίκη ακόμη και του πρώην Ισραηλινού πρωθυπουργού Εχούντ Μπαράκ, ο οποίος τη χαρακτήρισε «κατάφωρη παραβίαση της ειρηνευτικής συμφωνίας με την Αίγυπτο». Παρά τις απειλές του Καΐρου για ακύρωση της συνθήκης, η κύρια απάντηση του Σίσι ήταν να προσχωρήσει στην υπόθεση της Νότιας Αφρικής στο Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔΔ), κατηγορώντας το Ισραήλ για γενοκτονία στη Γάζα.

Όταν τα ισραηλινά τανκς εισήλθαν για πρώτη φορά στο πέρασμα της Ράφα, βεβήλωσαν την περιοχή και χλεύασαν τους Αιγύπτιους φρουρούς που ήταν εκεί. Αργότερα τον ίδιο μήνα, ξέσπασε σύγκρουση και οι ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν έναν αιγύπτιο στρατιώτη. Στη συνέχεια, το Ισραήλ εξαπέλυσε τον Ιούνιο σειρά αεροπορικών επιδρομών εναντίον στόχων στη χερσόνησο του Σινά. 

Το σιωνιστικό όραμα για επέκταση στην Αίγυπτο

Πέρυσι, έγγραφα που αποκαλύφθηκαν στα Βρετανικά Εθνικά Αρχεία έριξαν φως στην ιστορική εκστρατεία του Ισραήλ για τη νομιμοποίηση της διεκδίκησης της χερσονήσου του Σινά. Κατά τη διάρκεια της κατοχής του Σινά από το Ισραήλ μετά τον πόλεμο του 1967, φιλοϊσραηλινοί λομπίστες και δεξαμενές σκέψης στη Δύση διέδωσαν αφηγήσεις για να απονομιμοποιήσουν την αιγυπτιακή κυριαρχία επί της στρατηγικής σημασίας περιοχής. 

Δύο μόλις χρόνια μετά την κατοχή του Σινά, η οποία είχε έρθει ως αποτέλεσμα του επιθετικού πολέμου του Ισραήλ τον Ιούνιο του 1967, η εφημερίδα Jewish Observer και Middle East Review δημοσίευσε ένα άρθρο με προκλητικό εξώφυλλο: «Το Σινά χωρίς τους Αιγύπτιους – μια νέα ματιά στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον».

Η Σιωνιστική Ομοσπονδία της Βρετανίας υποστήριξε μάλιστα ότι, εφόσον το Σινά βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Τουρκίας μέχρι το 1923, θα έπρεπε να είχε ενσωματωθεί στη βρετανική εντολή για την Παλαιστίνη, θέτοντας έτσι τις βάσεις για τις διεκδικήσεις του Ισραήλ στην περιοχή. 

Σήμερα, παρόμοια επιχειρήματα έχουν επανέλθει στην επιφάνεια για να δικαιολογήσουν τις επεκτατικές φιλοδοξίες του Ισραήλ. Στις 6 Ιανουαρίου, ισραηλινοαραβικοί λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημοσίευσαν έναν χάρτη που παρουσίαζε τα υποτιθέμενα εδάφη των αρχαίων βασιλείων του Ιούδα και του Ισραήλ, προκαλώντας την καταδίκη της Ιορδανίας και των κρατών του Περσικού Κόλπου. Ενώ οι ισχυρισμοί αυτοί στοχεύουν φανερά σε εδάφη της Ιορδανίας, του Λιβάνου και της Συρίας, περιλαμβάνουν επίσης διακριτικά τμήματα της σύγχρονης Αιγύπτου, ιδίως του Σινά.

Τον Ιούλιο του περασμένου έτους, ο υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Ισραήλ, Αμιχάι Ελιγιάχου, έκανε retweet μια ανάρτηση στο X που καλούσε τον στρατό κατοχής να καταλάβει τη χερσόνησο του Σινά, μαζί με τον νότιο Λίβανο, τη νότια Συρία και τελικά μέρος της Ιορδανίας. 

Τον Σεπτέμβριο, όταν το Ισραήλ ξεκινούσε την επίθεσή του στον Λίβανο, η Jerusalem Post δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Είναι ο Λίβανος μέρος της υποσχεθείσας περιοχής του Ισραήλ;», το οποίο αργότερα αφαιρέθηκε μετά από σημαντικές αντιδράσεις.

Μια υπαρξιακή απειλή για την περιοχή WANA 

Αυτή τη στιγμή, το Ισραήλ μιλάει ανοιχτά για παραμονή στο νότιο Λίβανο ακόμη και μετά την περίοδο εφαρμογής της εκεχειρίας των 60 ημερών, καθώς σήμερα επεκτείνει την κατοχή του όλο και περισσότερο στο συριακό έδαφος μέρα με τη μέρα. Επιδιώκει επίσης την επικείμενη προσάρτηση της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Όλες αυτές οι κινήσεις είναι ενδεικτικές της σοβαρότητας του Ισραήλ να επεκτείνει τα αδήλωτα σύνορά του.

Τον Μάρτιο του 2023, ο ισραηλινός υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς παρουσίασε ανοιχτά έναν χάρτη του «Μεγάλου Ισραήλ», τροφοδοτώντας εικασίες σχετικά με τους μακροπρόθεσμους στόχους της σιωνιστικής ηγεσίας. Το όραμα του «Μεγάλου Ισραήλ» περιλαμβάνει τμήματα του Λιβάνου, της Αιγύπτου, της Συρίας, της Ιορδανίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράκ. 

Οι ισραηλινοί ηγέτες χρησιμοποιούν ρευστές δικαιολογίες – ιστορικές, θρησκευτικές και πολιτικές – για να προωθήσουν αυτές τις αξιώσεις, μια στρατηγική που ο εκλιπών γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα προειδοποίησε ότι θα συνεχιστεί αμείωτη, εκτός αν αντιμετωπιστεί από μια ενιαία αραβική αντίσταση.

Πηγή: Pagenews.gr