Οι απώλειες Νετανιάχου από τη συμφωνία Ισραήλ – Χαμάς

Μετά από 18 μήνες πολέμου, την Τετάρτη, Ισραήλ και Χαμάς προχώρησαν στην πολυπόθητη συμφωνία εκεχειρίας και επιστροφής ομήρων, προκαλώντας αισιοδοξία για οριστική κατάπαυση του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας.

Όμως, αυτή η συμφωνία -που ίσως ανοίγει το δρόμο για να εξομαλυνθεί έστω και προσωρινά η κατάσταση- θα μπορούσε να βλάψει τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσεις των ακροδεξιών εταίρων του αλλά και τις αντιδράσεις για το ότι προχώρησε σε μια συμφωνία σχεδόν ίδια με αυτή την οποία τορπίλισε λίγους μήνες πριν.

Συμφωνία καρμπόν

Η συμφωνία, όπως πολλοί στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης δεν άργησαν να επισημάνουν, είναι ουσιαστικά πανομοιότυπη με τη συμφωνία που τορπίλισε ο Νετανιάχου το καλοκαίρι, αφήνοντας περισσότερους Ισραηλινούς ομήρους και στρατιώτες να πεθάνουν τους μήνες που μεσολάβησαν.

Επιπλέον, ειδικά για τη δεξιά και την ακροδεξιά του Ισραήλ, δεν είναι σαφές πώς μια διευθέτηση με διαπραγμάτευση συνάδει με την υπόσχεση του Νετανιάχου για «ολοκληρωτική νίκη» και την πλήρη ήττα της Χαμάς. Αντίθετα, η συμφωνία, αν ισχύσει, προσφέρει τη δυνατότητα επιβίωσης της Χαμάς, με τους τραυματίες της να πηγαίνουν στην Αίγυπτο για περίθαλψη.

Η πραγματικότητα είναι ότι ένας ανοιχτός πόλεμος στη Γάζα εξυπηρετούσε πάντα τον Νετανιάχου και τους υποστηρικτές του περισσότερο από το συμφέρον του συνόλου των Ισραηλινών.

Επέτρεψε στον Νετανιάχου και στους υποστηρικτές του να κρύψουν κάτω από το χαλί το ζήτημα της απόδοσης ευθυνών για τις αποτυχίες που σχετίζονται με την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023. Επέτρεψε επίσης στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, που δικάζεται για κατηγορίες διαφθοράς, να παρουσιάσει στο εδώλιο την εικόνα μιας προσωπικότητας που ασχολείται με την ασφάλεια της χώρας του και για την οποία η διαδικασία αποτελεί αντιπερισπασμό, σύμφωνα με τον Guardian.

Ως ηγέτης εν καιρώ πολέμου, επικαλέστηκε τη μακροχρόνια σύμβαση στο Ισραήλ ότι η ενότητα πρέπει να υπερισχύει της πολιτικής για να συγκολλήσει τον κατακερματισμένο συνασπισμό της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

Η συμφωνία εκθέτει τον Νετανιάχου σε όλα αυτά τα μέτωπα, γεγονός που εξηγεί γιατί δεν αισθάνεται άνετα με το να ταυτιστεί με αυτή.

Καταρρέει ο κυβερνητικός συνασπισμός;

Το πρόβλημα είναι όλα τα πολιτικά ζητήματα. Ο Νετανιάχου μπορεί πιθανότατα να κερδίσει μια δεσμευτική ψηφοφορία στο υπουργικό του συμβούλιο, αλλά αυτό θα μπορούσε να διακινδυνεύσει την κατάρρευση του συνασπισμού του εάν τα ακροδεξιά κόμματα αποχωρήσουν, επισπεύδοντας ενδεχομένως εκλογές που δεν έχει καμία εγγύηση ότι θα κερδίσει.

Πάνω σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η διαπίστωση ότι το ενδιαφέρον του Ντόναλντ Τραμπ για το Ισραήλ, τον πόλεμό του και κυρίως για τον Νετανιάχου είναι στην καλύτερη περίπτωση συναλλακτικό και στηρίζεται σε πολύ πιο σαθρά θεμέλια από ό,τι η προβληματική σχέση με την κυβέρνηση Μπάιντεν, αναφέρει ο Guardian στην ανάλυσή του.

Αν υπάρχει ένα αίνιγμα είναι ότι, βραχυπρόθεσμα, οι ισραηλινοί πολιτικοί αναλυτές βλέπουν μια συμφωνία που θα εξασφαλίζει την απελευθέρωση των ομήρων που κρατούνται στη Γάζα και τον σταδιακό τερματισμό της επίθεσης του Ισραήλ κατά της Χαμάς ως μια ευρέως δημοφιλή κίνηση που πιθανότατα θα ωφελήσει τον Νετανιάχου.

«Ο Νετανιάχου παραπαίει», δήλωσε η δημοσκόπος και ακαδημαϊκός Dahlia Scheindlin, η οποία πιστεύει ότι το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο θα υπογράψει τελικά τη συμφωνία. «Είναι διάσημος ως κάποιος που μπορεί να παραλύσει από αυτή την πίεση. Περνάει μια από αυτές τις περιόδους όπου δεν μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε αντικρουόμενες αφοσιώσεις. Αλλά κατασκεύασε αυτή την κατάσταση, ξεκινώντας όταν έφερε [τους ακροδεξιούς υπουργούς] Itamar Ben-Gvir και Bezalel Smotrich, και στη συνέχεια τους έδωσε προτεραιότητα σε κάθε στάδιο έναντι άλλων επιλογών».

«[Παρ’ όλα αυτά] βρίσκεται σε καλή θέση για τις εκλογές λόγω της αντίληψης ότι έχει πλήξει τον άξονα αντίστασης υπό ιρανική ηγεσία στον Λίβανο και αλλού. Έχει επιστρέψει εκεί που ήταν η βάση του πριν από τον πόλεμο. Με το 70% των Ισραηλινών να υποστηρίζει μια συμφωνία, θα περιμένει μια ώθηση», συνέχισε.

Ειδικότερα, ο Νετανιάχου θα εξαρτάται από έναν Λευκό Οίκο του Τραμπ που θα τον προστατεύει από τη σύλληψη και τη δίωξη στο διεθνές ποινικό δικαστήριο, καθώς και από τη διατήρηση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς το Ισραήλ.

Η έκταση του ενδιαφέροντος του Τραμπ για το Ισραήλ και τον Νετανιάχου -πέρα από την ηχηρή επιμονή του ότι δεν ήθελε να κληρονομήσει τον πόλεμο στη Γάζα- παραμένει ασαφής, όπως και ο τρόπος με τον οποίο οι Ισραηλινοί ψηφοφόροι θα εσωτερικεύσουν τα γεγονότα των τελευταίων 15 μηνών πολέμου όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την προοπτική πρόωρων ή μη εκλογών.

Πηγή: Pagenews.gr