Η εκλογή Προέδρου και ο χώρος του Κέντρου

Η επιλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα για τη θέση του Προεδρικού αξιώματος αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι – και ίσως το πιο σημαντικό – στο παζλ της διπλής προσέγγισης του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το εκλογικό κοινό, το οποίο επανέρχεται στο επίκεντρο της στρατηγικής του πρωθυπουργού.

Ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έχει δεχθεί κριτική ακόμη και από συνεργάτες του εντός του κόμματος για την απόφασή του να εγκαταλείψει το δεξιό κοινό, όταν προχώρησε στην καθιέρωση της ισότητας στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και στην ενίσχυση των σχέσεων με την Άγκυρα, τώρα αντιμετωπίζει επιθέσεις από τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι οποίοι τον κατηγορούν ότι στηρίζεται από ακροδεξιές δυνάμεις ενόψει των ψηφοφοριών στη Βουλή, παρά την δήλωσή του ότι οι ψήφοι τους δεν είναι επιθυμητές.

Για πολλούς, η υποψηφιότητα του Τασούλα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε συνδυασμό με την επιλογή του Νικήτα Κακλαμάνη για την προεδρία της Βουλής, ενός στελέχους που πρόσφατα έχει εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τις πολιτικές της κυβέρνησης, υποδηλώνει την επιστροφή του πρωθυπουργού προς το παραδοσιακό κοινό της Νέας Δημοκρατίας, «αμβλύνοντας» παράλληλα τις «γωνίες» εντός της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Με αυτές τις δύο επιλογές, που έρχονται λίγους μήνες μετά τη διαγραφή του Σαμαρά και έχουν γίνει δεκτές με ενθουσιασμό από βουλευτές, υπουργούς και στελέχη, επιδιώκεται να κλείσει ο κύκλος της εσωστρέφειας για την κυβέρνηση.

Παρά την απογοήτευση ενός σημαντικού ποσοστού των πολιτών, η οποία αποτυπώθηκε στα εκλογικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών – αποτέλεσμα της κυβερνητικής κόπωσης ή της ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας των πολιτικών που εφαρμόστηκαν για την αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων, όπως η ακρίβεια, καθώς και της έλλειψης διλήμματος και αντιπάλου στις εκλογές – οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παραμένει σε θέση να διεκδικήσει την ανάκαμψη και την επαναφορά της.

Το Μέγαρο Μαξίμου έχει καθορίσει την εκλογική αναμέτρηση για το τέλος της τετραετίας, την άνοιξη του 2027. Αυτό το χρονικό διάστημα έχει τη δυνατότητα να μεταβάλει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Στη στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι προφανές ότι η ισορροπία μεταξύ των συντηρητικών και κεντροδεξιών ρευμάτων της παράταξής του και του «ανοίγματος» προς το κέντρο παραμένει κρίσιμη. Το κύριο στοίχημα για το Μέγαρο Μαξίμου εστιάζεται στην «εφαρμοσμένη» πολιτική, με το κυβερνητικό επιτελείο να αναγνωρίζει ότι εκεί θα κριθεί και η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Με βάση τα αποτελέσματα στους τομείς που απασχολούν τους πολίτες και επηρεάζουν την καθημερινότητά τους, καθώς και με γνώμονα τον ευρύ κεντρώο χώρο και τη μεσαία τάξη, η κυβέρνηση θα καθορίσει το διακύβευμα και το δίλημμα της επόμενης ημέρας.

Η κατηγορηματική άρνηση του Νίκου Ανδρουλάκη να συμμετάσχει σε ενδεχόμενη συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, εφόσον οι συνθήκες το απαιτήσουν, παρέχει στην κυβέρνηση την ευκαιρία να αρχίσει σταδιακά να διαμορφώνει τους πολιτικούς πόλους που θα αναμετρηθούν σε δύο χρόνια. Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση θα παρουσιάσει τα επιτεύγματά της στο τέλος μιας οκταετίας στην εξουσία, ενώ από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ και τα αριστερά κόμματα, με τα οποία δείχνει διατεθειμένο να συνεργαστεί. Η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου «ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ και παίρνεις μαζί ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά» αναμένεται να αποτελέσει μία από τις κεντρικές φράσεις στην επερχόμενη πολιτική αντιπαράθεση.

Η πρώτη κίνηση σε αυτή τη διαδικασία για το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι το ζήτημα της προεδρίας της Δημοκρατίας. Ωστόσο, ο Νίκος Ανδρουλάκης, περιμένοντας την πρόταση της κυβέρνησης που τελικά απέρριψε, παρατήρησε τον ΣΥΡΙΖΑ να επιλέγει ως υποψήφια για την προεδρία τη Λούκα Κατσέλη, η οποία έχει αναμφισβήτητες «πασοκογενείς» ρίζες.

Οι επερχόμενες ψηφοφορίες στη Βουλή για την εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας δεν δημιουργούν ανησυχία σχετικά με το ποιος θα αναλάβει το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε ποιοι θα καταλάβουν τη δεύτερη και την τρίτη θέση, παρά το γεγονός ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δηλώνουν ότι δεν τους απασχολεί το αποτέλεσμα.

Στην πραγματικότητα, αυτό θα αντικατοπτρίσει και την «πάλη» μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου, καθώς οι τρέχουσες επιλογές τους δεν τους επιτρέπουν να σχηματίσουν ένα «κοινό μέτωπο» απέναντι στην κυβέρνηση. Με αυτόν τον τρόπο, οι εξελίξεις γύρω από την προεδρική εκλογή αποδεικνύουν ότι ο εγκλωβισμός στο δίπολο «αριστερά – δεξιά» δεν οδηγεί πάντα σε λύσεις.

Πηγή: Pagenews.gr