Γιατί η δεύτερη θητεία Τραμπ θα είναι διαφορετική από την πρώτη

Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο συνιστά μια πολιτική επάνοδο που σπάνια έχει παρατηρηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον δημοκρατικό κόσμο.

Αναλαμβάνει τη θέση του 47ου προέδρου τέσσερα χρόνια μετά την ταραχώδη πρώτη του θητεία και την αμφιλεγόμενη λήξη της, ενώ ήδη έχει καταδικαστεί για κακουργήματα – μια πρωτοφανής ιστορική περίπτωση – και πρόσφατα βρισκόταν υπόδικος σε ομοσπονδιακές ποινικές δίκες με σοβαρές κατηγορίες.

Η επιστροφή του στην εξουσία δεν προήλθε από πραξικόπημα – όπως είχε προσπαθήσει να επιτύχει με την αιματηρή εισβολή των υποστηρικτών του στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021, επηρεασμένος από την εμμονική του άρνηση να αποδεχτεί την ήττα του στις εκλογές του 2020 – αλλά με την έγκριση της λαϊκής ψήφου στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου.

Ως πλαίσιο, η δεύτερη ορκωμοσία του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ -της μεγαλύτερης οικονομικής, στρατιωτικής και πυρηνικής δύναμης της Δύσης και του κόσμου- συνοδεύεται από την υποστήριξη της οικονομικής ολιγαρχίας των Big Tech και την αποτυχία των πολιτικών του αντιπάλων στο Δημοκρατικό Κόμμα.

Το σκηνικό ενισχύεται από τη γεωπολιτική αστάθεια, την οικονομική αβεβαιότητα και την άνοδο ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σε αντίθεση με την πρώτη του θητεία, ο Ντόναλντ Τραμπ -ένας μεγιστάνας στον τομέα των ακινήτων, που προσεγγίζει την πολιτική ως επιχειρηματική συναλλαγή- ξεκινά τη δεύτερη προεδρία του σχεδόν παντοδύναμος, σχεδόν χωρίς αντίπαλο.

Ελέγχοντας πλέον τόσο το Κογκρέσο όσο και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, διαθέτει πολύ μεγαλύτερη πολιτική επιρροή σε σύγκριση με πριν από οκτώ χρόνια. Δημιουργώντας μια κυβέρνηση που υπακούει στις εντολές του, έχει τώρα τα εργαλεία για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Επιπλέον, προβάλλει μια καθαρά δεξιά εθνικολαϊκιστική ιδεολογία, την οποία προσπαθεί να ενισχύσει και στην Ευρώπη, με τη βοήθεια του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο και (άκρο)δεξιού συμμάχου του, Έλον Μασκ.

‘Μηχανικοί του χάους”

Δεν είναι απαραίτητο να εξετάσει κανείς τα περισσότερα από τα πρώτα προεδρικά διατάγματα που θα φέρουν την υπογραφή της εποχής Τραμπ 2.0, τα οποία θα εκδοθούν «στις πρώτες ώρες» της δεύτερης θητείας του, υπό το MAGA σύνθημα «Make America Great Again» (Κάντε την Αμερική Σπουδαία Ξανά).

Αυτά τα διατάγματα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από την οικονομία και την επιβολή δασμών, μέχρι την κατάργηση της περιβαλλοντικής πολιτικής του προκατόχου του, Τζο Μπάιντεν. Περιλαμβάνουν επίσης εξπρές απελάσεις μεταναστών από τις ΗΠΑ, την κήρυξη πολέμου κατά της «woke» ατζέντας, καθώς και την απονομή χάριτος σε καταδικασθέντες που συμμετείχαν στην εισβολή στο Καπιτώλιο, το οποίο αποτελεί έδρα του Κογκρέσου και «ναό» της αμερικανικής Δημοκρατίας.

Στην ουσία, η δεύτερη προεδρία του Τραμπ σηματοδοτεί την de facto κατάργηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης διάκρισης των εξουσιών στις ΗΠΑ. Το σύστημα των «checks and balances», το οποίο διασφαλίζει τον σαφή διαχωρισμό και τον έλεγχο της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας μέσω αμοιβαίων περιορισμών, έχει ουσιαστικά αποδυναμωθεί κατά την περίοδο Τραμπ 2.0. Αυτή η κατάσταση παρατηρείται ενώ γύρω από τον 47ο πρόεδρο των ΗΠΑ συγκεντρώνονται τεχνο-ολιγάρχες, με τον Έλον Μασκ να είναι ο πιο εξέχων από αυτούς.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας επιχειρηματίας – συγκεκριμένα ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο – είναι τόσο προφανώς συνδεδεμένος με την εξουσία, προσφέροντας στον Αμερικανό πρόεδρο σημαντική επικοινωνιακή επιρροή μέσω της πλατφόρμας Χ.

Αυτό συνιστά ένα επικίνδυνα δυστοπικό φαινόμενο, ειδικά λόγω της έλλειψης ισχυρών δημοκρατικών αντιστάσεων, τόσο εντός όσο και εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Ιταλο-ελβετός συγγραφέας Τζουλιάνο ντα Έμπολι, πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού (Sciences Po), το περιγράφει με τον χαρακτηριστικό όρο «μηχανικοί του χάους».

Η ασυνέχεια

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην λίστα των «εκλεκτών» προσκεκλημένων στη τελετή της δεύτερης προεδρικής ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ.

Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα των «αφεντικών» της Big Tech και εκπροσώπων της απανταχού Ακροδεξιάς.

Οι διαχωριστικές γραμμές με την «παλιά ελίτ» εντοπίζονται στα θεμελιώδη δικαιώματα και τις δημοκρατικές αξίες, την ελευθερία των ΜΜΕ και της Δικαιοσύνης, τη μετανάστευση, τα ζητήματα των μειονοτήτων, καθώς και στους όρους της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών σχέσεων.

Για τον Τραμπ και τους ομοϊδεάτες του σε παγκόσμιο επίπεδο, το κύριο κριτήριο στη νέα ψυχροπολεμική εποχή είναι ο «νόμος του ισχυρού».

Από τη δική τους οπτική, οι δημοκρατικές αξίες και όσα θεωρούσαμε μέχρι σήμερα δεδομένα στη Δύση, μετά από πολλές δεκαετίες αγώνων και διεκδικήσεων, θεωρούνται εμπόδιο.

Στην τρέχουσα κατάσταση, οι εσωτερικοί πολιτικοί αντίπαλοι του Τραμπ, τόσο εντός όσο και εκτός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, φαίνεται να είναι εξουδετερωμένοι.

Πηγή: Pagenews.gr