Βιετνάμ: «Αλμυρά» πρόστιμα σε όσους οδηγούς δεν σέβονται τον ΚΟΚ

Οι οδηγοί δικύκλων στο Βιετνάμ έχουν παραδοσιακά την τάση να αντιμετωπίζουν τα κόκκινα φανάρια περισσότερο ως προτάσεις, παρά ως αναγκαστικές στάσεις. Εν ώρα κυκλοφοριακής αιχμής τείνουν να αγνοούν και άλλους βασικούς κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, όπως η προτεραιότητα των πεζών, η στάθμευση σε πεζοδρόμια και η οδήγηση στο αντίθετο ρεύμα.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times, τα ποσοστά θνησιμότητας από τροχαία ατυχήματα στο Βιετνάμ είναι από καιρό μεταξύ των υψηλότερων στην Ασία. Μετά τις προσπάθειες καταστολής της οδήγησης υπό την επήρεια μέθης, η κυβέρνηση της χώρας αναζητεί τρόπους καταπολέμησης και των υπόλοιπων οδικών παραβάσεων.

Σύμφωνα με έναν νέο νόμο, λοιπόν, τα πρόστιμα κυκλοφορίας δεκαπλασιάστηκαν, με τα μεγαλύτερα να ξεπερνούν τα 1.440 ευρώ. Οι κλήσεις κατά μέσο όρο ξεπερνούν το μηνιαίο μισθό των παραβατών – και αυτό αρκεί για να τους κάνει να αλλάξουν συμπεριφορά.

Προσέχουν περισσότερο στις διασταυρώσεις, ενώ πολλοί μοτοποδηλάτες επιλέγουν πλέον να μεταφέρουν τις μοτοσικλέτες τους με τα χέρια σε σημεία όπου υπάρχει έντονη αστυνομική περιπολία. Ο στόχος είναι να γίνει το Βιετνάμ πιο «πολιτισμένο».

Πρόκειται για μια λέξη την οποία χρησιμοποιεί συχνά η κυβέρνηση στις καμπάνιες της υπέρ της δημόσιας τάξης, καθώς έχει ως πρότυπο τόσο το οικονομικό σύστημα όσο και την τάξη που επικρατεί σε γειτονικές ασιατικές χώρες όπως η Σιγκαπούρη, η Νότια Κορέας και η Ιαπωνία.

Και τα τρία αυτά κράτη δίνουν προτεραιότητα στην οδική ασφάλεια όσο ανεβάζουν το βιωτικό τους επίπεδο. Το ίδιο κάνει και η Κίνα, εμμένοντας στην ιδέα ότι οι τακτοποιημένοι δρόμοι αντικατοπτρίζουν ένα επίτευγμα εκσυγχρονισμού. Αλλά το Βιετνάμ έχει τη δική του ιδιαίτερη ιστορία και διαδρομή. Η οικονομική ανάπτυξη έχει μεν βγάλει εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έγιναν ξαφνικά εύποροι.

Στις περισσότερες πόλεις υπάρχει αυξανόμενος αριθμός πολιτών, μοτοσικλετών, αυτοκινήτων και φορτηγών – και η κομμουνιστική γραφειοκρατία αγωνίζεται να συμβαδίσει με αυτές τις εξελίξεις. Οι δρόμοι αποτελούν πεδίο κοινωνικών αντιπαραθέσεων, όπως σημειώνουν οι Times, μεταξύ κυβερνητικού ελέγχου και προσωπικής ελευθερίας, μελών της τοπικής ελίτ που αναζητούν την αρμονία και μικρομεσαίων που αναζητούν εισοδήματα.

Το 1989, με το κράτος να απολύει περισσότερους από ένα εκατομμύριο εργαζομένους –μια έμμεση παραδοχή ότι ο κεντρικός σχεδιασμός σοβιετικού τύπου δεν προσέφερε οικονομική ανάπτυξη–, η ιδιωτική πρωτοβουλία νομιμοποιήθηκε στους δρόμους των μεγάλων αστικών κέντρων, όπως η Σαϊγκόν και η Πόλη Χο Τσι Μινχ. Ακολούθησε μια μίνι επανάσταση των μικρών επιχειρήσεων, με μικροσκοπικές πλαστικές καρέκλες και πωλήσεις στα πεζοδρόμια.

Σύμφωνα με τους NYTimes, σπίτι, δουλειά και δρόμος συγχωνεύτηκαν γρήγορα. Τα σαλόνια με θέα στους δρόμους μετατράπηκαν σε καταστήματα. Μοτοσικλέτες και καροτσάκια με τρόφιμα στριμώχτηκαν στα πεζοδρόμια, εις βάρος των πεζών, που ταλαιπωρούνταν στην αυξανόμενη κίνηση.

Η κυβέρνηση έχει προσπαθήσει κατά καιρούς να βάλει τάξη σε συγκεκριμένους τομείς, επιχειρώντας να συμβιβάσει τους στόχους του σύγχρονου σοσιαλιστικού μοντέλου της χώρας με τα συμφέροντα της αναδυόμενης τάξης των μικροϊδιοκτητών. Αλλά, όπως η τροπική βλάστηση φυτρώνει ατίθαση ​​στις άκρες των πόλεων, έτσι και η ασεβής αστική κουλτούρα του Βιετνάμ αντιστέκεται στην εξημέρωση, σημειώνουν οι Times.

Το 2007, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να αναγκάσει τους οδηγούς μοτοσικλετών να φορούν κράνη, η υπακοή συνδυάστηκε με ψευδή συμμόρφωση. Κάποιοι οδηγοί έδεναν κατσαρόλες κουζίνας στο κεφάλι τους, ενώ άλλοι εξακολουθούσαν να φορούν «κράνη» σε σχήμα καπέλου μπέιζμπολ – με επίπεδα ασφαλείας αντίστοιχα με εκείνα του δημοφιλούς αμερικανικού σπορ.

Οταν η αστυνομία άρχισε να στοχεύει επιθετικά την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, πριν από μερικά χρόνια, αυξάνοντας απότομα τα πρόστιμα και κατάσχοντας οχήματα, πολλοί από τους παραβάτες απλώς εγκατέλειψαν τις μοτοσικλέτες τους στις αστυνομικές μάντρες, αντί να πληρώσουν για να τις πάρουν πίσω. Τώρα μια νέα αντίδραση ξεσπά στους δρόμους.

Οι NYTimes επισημαίνουν ότι εκατομμύρια ευρώ εισπράττονται κάθε μήνα από κλήσεις. Η Πόλη Χο Τσι Μινχ είδε τα έσοδά της να αυξάνονται κατά 35% στους πρώτους δύο μήνες της εφαρμογής των νέων νόμων, λόγω των προστίμων. Οι οδηγοί αντιμετωπίζουν τους νέους κανόνες, τις νέες κάμερες παρακολούθησης και μια νέα διάταξη που προσφέρει αμοιβή για καταγγελίες ως ζήτημα πολιτικής απληστίας – και όχι ασφάλειας.

Ορισμένοι οδηγοί χαρακτηρίζουν τον νέο νόμο καταπιεστικό, αυταρχικό και καταχρηστικό. Πολλοί παραπονιούνται ότι τα πρόστιμα είναι πολύ υψηλά, και ότι τα συνηθισμένα ταξίδια τους διαρκούν διπλάσιο χρόνο, ροκανίζοντας τα κέρδη των οδηγών ταξί και φορτηγών – ή όσων η δουλειά βασίζεται στην αποτελεσματική παράδοση.

Πάντως η προσοχή των οδηγών έχει, κατά γενική ομολογία, μειώσει τα προβλήματα και τις αυθαιρεσίες. Στις μεγάλες πόλεις οι οδηγοί δικύκλων κυκλοφορούν πιο προσεκτικά, συχνά σταματώντας τις μοτοσικλέτες τους όταν ακόμα τα φανάρια είναι πράσινα.

Οι οδηγοί φορτηγών κάνουν στάσεις ώστε να αποφύγουν πρόστιμα για πολλές συνεχόμενες ώρες οδήγησης, ενώ στις διασταυρώσεις επικρατούν τα προειδοποιητικά κορναρίσματα. Από την ημέρα επιβολής της νομοθεσίας οι πωλήσεις μπίρας μειώθηκαν κατά 25%, όπως και η οδήγηση σε κατάσταση μέθης.

Πηγή: Pagenews.gr