Βρετανία: Η πολιτική του Miliband για το net zero ίσως ρίξει την BP στην «αγκαλιά» της Shell

Η συζήτηση για την πράσινη ενέργεια δημιουργεί σύμφωνα με την εφημερίδα Telegraph, μια ατελείωτη σειρά ερωτημάτων στα οποία οι ειδικοί πασχίζουν να απαντήσουν.

Ποιο είναι το νόημα όλων αυτών των ακριβών ανεμογεννητριών όταν περνούν τόσο πολύ χρόνο αδρανείς χωρίς να παράγουν την απαιτούμενη ενέργεια;

Μπορεί η ηλιακή ενέργεια να αποτελέσει την απάντηση που θέλει η Βρετανία όταν η χώρα έχει τόσο λίγο ήλιο; Γιατί να αγοράσω ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο όταν δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά να το φορτίσω;

Η επιδίωξη της διατήρησης της ισορροπίας του περιβάλλοντος είναι αναμφίβολα αξιοθαύμαστη και πιθανώς αναγκαία, αλλά οι ακτιβιστές του κλίματος πρέπει να γίνουν πιο ειλικρινείς σχετικά με τις θυσίες που θα πρέπει να κάνει μια τυπική οικογένεια.

Εδώ στη Βρετανία, το κόστος της πράσινης «σταυροφορίας» του υπουργού Ενέργειας για το net zero συσσωρεύεται με ταχύτατους ρυθμούς.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο τα νοικοκυριά που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα – το ίδιο συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις.

Την Τετάρτη, ο βρετανικός κολοσσός στα ανταλλακτικά αυτοκινήτων Dowlais συμφώνησε να εξαγοραστεί με 1,2 δισ. λίρες από έναν Αμερικανό ανταγωνιστή του, επικαλούμενος την ανάγκη για οικονομία κλίμακας ώστε να μπορέσει πλέον να πλοηγηθεί στο «νέο επιχειρηματικό περιβάλλον».

Οι αλλαγές που φέρνει η ηλεκτροκίνηση

Οι σεισμικές αλλαγές της παγκόσμιας ηλεκτροκίνησης γίνονται αισθητές και στην κορυφή της αυτοκινητοβιομηχανίας, καθώς οι τιτάνες του κλάδου Nissan και Honda διερευνούν τη δυνατότητα μιας mega-συγχώνευσης της τάξης των 54 δισ. λιρών.

Η συνένωση δυνάμεων συνεπάγεται τεράστιες επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένων των επικαλυπτόμενων αγορών και τεχνολογιών, αλλά και μεγάλους κινδύνους, όπως η απειλή πολιτισμικών συγκρούσεων.

Ωστόσο, οι εταιρείες λένε ότι μπορεί να είναι απαραίτητο προκειμένου να ανταγωνιστούν την κυριαρχία της Κίνας στα EV.

Καθώς ακόμη και οι μεγαλύτερες πολυεθνικές είναι έτοιμες να σκεφτούν το αδιανόητο, μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα τα δύο βρετανικά μεγαθήρια της ενέργειας να σκεφτούν ένα κοινό μέλλον στο εξής;

Το ιστορικό

Η φήμη για μια τεράστια συγχώνευση της Shell με τη BP έχει πολύ ισχυρά ερείσματα στη Βρετανία.

Δεδομένων των εξαιρετικών ανακατατάξεων στις οποίες βρίσκεται η μεγάλη πετρελαϊκή βιομηχανία, καθώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στη μετάβαση προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύει κανείς ότι αυτή θα μπορούσε να είναι η χρονιά που οι δύο εταιρείες τελικά, και με μεγάλη επιφυλακτικότητα, θα καταλήξουν η μία στην αγκαλιά της άλλης.

Οι φήμες για τη μεγαλύτερη συγχώνευση όλων των εποχών, των δύο μεγάλων ανταγωνιστών, άρχισαν από τις ένδοξες ημέρες του επικεφαλής της BP, Λόρδου Μπράουν.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο χάρτης της βιομηχανίας ανατράπηκε και ξανασχεδιάστηκε εν μέσω μιας φρενήρους ανάπτυξης.

Οι ψίθυροι επανήλθαν πριν από 18 μήνες, κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας συμφωνιών στον Ατλαντικό, αλλά τελικά δεν οδήγησαν πουθενά.

Πηγές της πετρελαϊκής βιομηχανίας ισχυρίζονται ότι η BP ήταν πολύ απασχολημένη εκείνη την περίοδο με τις συνέπειες από την αποχώρηση του διευθύνοντος συμβούλου, Βernard Looney, για να εξετάσει κάτι τόσο σημαντικό.

Η Shell, από την άλλη, φαίνεται πως σκεφτόταν μια ακόμη μεγαλύτερη κίνηση, που προέβλεπε τη συγχώνευση με τη γαλλική Total, αλλά και αυτό το σχέδιο κατέληξε σε αδιέξοδο.

Από τότε, η λογική της συγχώνευσης έχει ενισχυθεί έντονα, καθώς ο κόσμος στρέφεται όλο και περισσότερο κατά των δύο μεγάλων εξερευνητών πετρελαίου.

Τα ακυρωμένα projects στη Βόρεια Θάλασσα

Η απόφαση ενός Σκωτσέζου δικαστή να μπλοκάρει την παραγωγή στα έργα Rosebank της Equinor και Jackdaw της Shell στη Βόρεια Θάλασσα – τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά και φυσικού αερίου έργα ανοικτής θάλασσας της Βρετανίας αντίστοιχα – είναι ένα κομβικό σημείο.

Η Βόρεια Θάλασσα είναι ήδη στην εποχή του λυκόφωτος, αλλά αυτά τα προγράμματα προσέφεραν μια τελευταία μεγάλη ευκαιρία.

Με τη Shell να έχει δαπανήσει 800 εκατομμύρια λίρες για το Jackdaw και την Equinor να έχει δαπανήσει 2 δισεκατομμύρια για το Rosebank, ποια εταιρεία θα θελήσει να επενδύσει τώρα έστω μια λίρα στην θαλάσσια αυτή περιοχή;

Η απόφαση για την ακύρωση των έργων βάζει ένα τεράστιο ζήτημα που θα έχει αντίκτυπο πολύ πέρα από τα βρετανικά ύδατα.

Αυτό που προκύπτει είναι ότι η ανησυχία για το περιβάλλον υπερισχύει της ενεργειακής ασφάλειας, της ανάγκης για ζωτικής σημασίας εθνική υποδομή και της επιδίωξης εμπορικού κέρδους.

Αν και στη Shell και την Equinor έχει επιτραπεί να συνεχίσουν την ανάπτυξη των δύο έργων, τους απαγορεύεται να εξάγουν οτιδήποτε από αυτά χωρίς νέα άδεια από τον Miliband.

Δεδομένης της αντίθεσής του προς τις νέες εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, θα ήταν εξαιρετικά τολμηρό να στοιχηματίσει κανείς ενάντια στον φανατισμό του.

Η αντίθεση με τα εκτελεστικά διατάγματα που στήριξαν την ατζέντα του Donald Trump «Drill, baby, drill» είναι απόλυτα εμφανής.

Η απόφαση του Αμερικανού προέδρου να χαλαρώσει τους κανόνες γύρω από την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου την ίδια στιγμή που αυστηροποιεί τους κανόνες για τις τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα, υπό το πρόσχημα μιας «εθνικής ενεργειακής έκτακτης ανάγκης», υπόσχεται να πυροδοτήσει μια νέα άνθηση των ορυκτών καυσίμων των ΗΠΑ.

Η παρέμβαση της Ουάσιγκτον δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή για τη Shell και την BP.

Ίσως να μπορέσουν να επωφεληθούν κάπως από την ανιούσα πορεία, αλλά κυρίως θα παραμείνουν παρατηρητές.

Καθώς η αμερικανική βιομηχανία πετρελαίου εδραιώνει εκ νέου την κυριαρχία της υπό την ηγεσία του Trump, η εμμονή του Miliband με το net zero θα επιταχύνει απλώς την παρακμή της βρετανικής βιομηχανίας.

Η αποχώρηση του Looney έφερε την BP σε μια κατάσταση στρατηγικού κενού, από την οποία φαίνεται να μην μπορεί να ξεφύγει. Η μόνη φορά που η τιμή της μετοχής της ήταν χαμηλότερη από σήμερα ήταν μετά την καταστροφή της Deepwater Horizon και κατά τη διάρκεια του Covid.

Στα 25 χρόνια που μεσολάβησαν, οι μετοχές της δεν ανέβηκαν. Σε πενταετή βάση αντίθετα, έχουν πέσει και κατά 10%.

Ο βετεράνος αναλυτής της Wall Street, Paul Sankey, έχει ζητήσει την διάλυση του διοικητικού συμβουλίου της BP.

Μετά την αποδυνάμωση των μεγάλων δεσμεύσεων του Looney για την πράσινη ενέργεια, η προφανής κίνηση θα ήταν μια πλήρης επιστροφή στην εξερεύνηση υδρογονανθράκων.

Αντ’ αυτού, η BP φαίνεται ανίκανη να αποφασίσει σε ποια κατεύθυνση να κινηθεί.

Η Shell έχει αποδειχθεί καλύτερη επένδυση για τους μετόχους, αλλά η αύξηση της τιμής της μετοχής κατά 33% τα τελευταία πέντε χρόνια εξακολουθεί να συγκρίνεται δυσμενώς με τις αυξήσεις που κυμαίνονται από 45% έως 75% για τους αμερικανικούς ανταγωνιστές της, ενώ τα κέρδη της έχουν μειωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ τα τελευταία δύο χρόνια.

Η διαφορά στην αποτίμηση είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο η Shell σκέφτεται να εγκαταλείψει την κύρια εγγραφή της στο χρηματιστήριο του Λονδίνου και να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη.

Το εφιαλτικό σενάριο για την κυβέρνηση είναι ότι η Shell φεύγει από τη βρετανική αγορά ενώ η BP γίνεται τόσο φτηνή που καταλήγει να δεχτεί μια πρόταση εξαγοράς από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ακόμα και για μια χώρα που είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στο να πουλά τα assets της, αυτό θα ήταν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα.