Σινικός Αμφίβιος Πόλεμος στο Στενόν της Ταϊβάν

Καθώς η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας εξακολουθεί, από καιρού εις καιρόν, και πάλιν εσχάτως, να περικυκλώνει, κατ’ ουσίαν, την Ταϊβάν με πολεμικά σκάφη του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού» (PLAN: η επίσημος ονομασία του Πολεμικού Ναυτικού της Λ.Δ.Κ.), έγκριτοι αμυντικοί αναλυτές των Η.Π.Α. διερωτώνται για τί είδους στρατιωτικές επιχειρήσεις προπαρασκευάζεται, ενδεχομένως, η υπό την ηγεσίαν του Προέδρου κυρίου Xi Jinping Κίνα.

Η περί ης ο λόγος μελέτη σημειώνει ότι το Πεκίνον και πάλιν προσφάτως αύξησε την στρατιωτική πίεση επί της Ταϊβάν διά της διενεργείας ποικίλων στρατιωτικών ασκήσεων, γεγονός το οποίον, συν τοις άλλοις, εξελήφθη και ως προειδοποίηση προς την Κυβέρνηση του νεοεκλεγέντος Αμερικανού Προέδρου κυρίου Donald Trump, που ανέλαβε επισήμως καθήκοντα από 20^ής Ιανουαρίου 2025 , σύμφωνα με το militaire και τον Ηλίας Ηλιόπουλος

Οι τελευταίες διεξαχθείσες ασκήσεις του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» (PLA: η επίσημος ονομασία των Ενόπλων Δυνάμεων της Λ.Δ.Κ.) περιελάμβαναν ανάπτυξη πλείστων όσων σκαφών διαφόρων τύπων τόσον από το «Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό» όσον και από την Ακτοφυλακή αλλ’ ακόμη και από τον Μη Πολεμικό Στόλο (π.χ., τον αλιευτικό στόλο). Σημειωτέον ότι οι ασκήσεις διεξήχθησαν στην Νότιο αλλά και στην Ανατολική Σινική Θάλασσα. Ως εκ τούτου, αφορούσαν όχι μόνον την Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) και τις λοιπές χώρες τις έχουσες συμφέροντα στην Νότιο Σινική Θάλασσα αλλά και την Ιαπωνία, η οποία έχει συμφέροντα επί της Ανατολικής Σινικής Θαλάσσης.

Πρωτίστως, βεβαίως, οι ασκήσεις έλαβαν χώραν στο Στενόν της Ταϊβάν καθώς και πέριξ της κυρίως Ταϊβάν. Συμφώνως προς όσα ανεκοίνωσε το Υπουργείον Αμύνης της τελευταίας, επρόκειτο για τις μεγαλύτερες ναυτικές ασκήσεις, τις οποίες διεξήγαγε η Λ.Δ.Κ. από του έτους 1996. Συμμετείχαν περίπου εξήντα (60) μονάδες επιφανείας του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού», τριάντα (30) σκάφη της Ακτοφυλακής και αρκετές χιλιάδες προσωπικού. Ήτο, αναμφιβόλως, μία εκτεταμένη Προβολή Ισχύος από πλευράς της Λ.Δ.Κ., όπως ανέφερε ο Στρατηγός Hsieh Jih-sheng, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν), προσθέσας ότι οι αριθμοί ήσαν, πράγματι, εντυπωσιακοί.

Προσέτι, οι ναυτικές ασκήσεις υπεστηρίχθησαν υπό αναλόγων αεροπορικών ασκήσεων. Χαρακτηριστικώς αναφέρεται ότι, προς τον σκοπόν αυτόν, η ηγεσία του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» εδέσμευσε επτά περιοχές ανατολικώς των επαρχιών Fujian και Zhejiang. Εντός μιας και μόνης ημέρας, της 9^ης Δεκεμβρίου 2024, αριθμός σαράντα επτά (47) αεροσκαφών της «Λαϊκής Απελευθερωτικής Αεροπορίας» (PLAAF: η επίσημος ονομασία της Πολεμικής Αεροπορίας της Λ.Δ.Κ.) επεχείρησε πέριξ της Ταϊβάν, ενώ δεκαέξι (16) εκ των ανωτέρω αεροσκαφών παρεβίασαν την νοητή Μέση Γραμμή του Στενού της Ταϊβάν και εισήλθαν στην Ζώνη Αναγνωρίσεως Αεραμύνης (ADIZ) της Ταϊβάν.

Πεπειραμένοι αναλυτές των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών εξελίξεων στον Χώρον Ασίας-Ειρηνικού επισημαίνουν ότι ουδέποτε κατά την παρελθούσα 25ετία, τουλάχιστον, είχαν σημειωθεί τοιαύτης κλίμακος διακλαδικές στρατιωτικές ασκήσεις της Λ.Δ.Κ. στην ως άνω περιοχή. Σημειώνουν δε ότι το Πεκίνον έχει αποδυθεί στην πλέον δραματική, όπως την αποκαλούν, ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων του, από εποχής Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, διαρκώς προσθέτοντας στο οπλοστάσιόν του ικανές ποσότητες προηγμένων οπλικών συστημάτων αλλά και αδιαλείπτως εκπαιδεύοντας το κατάλληλον προς χρήσιν τους προσωπικόν.

Και το ερώτημα, το οποίον ταλανίζει στρατιωτικούς επιτελείς, διπλωμάτες και αναλυτές στις Η.Π.Α., στην εν γένει Δύση, στις ενδιαφερόμενες χώρες του γεωπολιτικού υποσυστήματος Ασίας-Ειρηνικού και, βεβαίως, στην ιδίαν την Ταϊβάν  είναι:  Ποίος είναι, εν τέλει, ο σκοπός του Προέδρου της Λ.Δ.Κ. κυρίου Xi Jinping;  Και πιο συγκεκριμένα: Θα κινηθεί, τελικώς, προς τον σκοπόν της αποκτήσεως του υψίστου γεωπολιτικού επάθλου (ανάγνωθι: Ταϊβάν);  Και, εάν ναι, διά ποίου τρόπου θα κινηθεί προς επίτευξιν του ως άνω σκοπού;

Συναφώς, η προαναφερθείσα μελέτη του Ινστιτούτου Σινικών Ναυτικών Σπουδών της Αμερικανικής Ναυτικής Σχολής Πολέμου θέτει και επιχειρεί να δώσει απάντησιν εις ορισμένα κρίσιμα επί μέρους ερωτήματα, όπως:

• Ακριβέστερα, πώς θα διεξήγε καλλίτερα μίαν διακλαδική αποβατική επιχείρηση προς επίτευξιν αυτού του αντικειμενικού σκοπού;
• Ποίες προοπτικές επιτυχίας θα είχε ανάλογον εγχείρημα;
• Και, τέλος πλην ουχ ήττον σημαντικόν (νεοελληνιστί: last, but not least): Τί οφείλει να πράξει η Ταϊβάν, και μάλιστα επειγόντως, προκειμένου να ενισχύσει την δυνατότητα Αποτροπής του Αντιπάλου, και δη προ των ακτών της;

Προτού επιχειρηθεί μία απάντησις στα ανωτέρω ερωτήματα, οι συντάκτες της μελέτης έκριναν σκόπιμον να προβούν σε μίαν ιστορική επισκόπηση του Σινικού Τρόπου Διεξαγωγής Αμφιβίου Πολέμου. Γνωρίζομε ότι, ήδη πολύ ενωρίς, ο ιδρυτής της Κομμουνιστικής Κίνας Μάο Τσε-τουγκ (Mao Zedong ή, κατά παλαιοτέραν Δυτικήν γραφήν, Mao Tse-tung) είχε  διατάξει τον «Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό» να προπαρασκευασθεί για την διενέργεια μιας αμφιβίου προσβολής της Ταϊβάν με εκτιμώμενον χρόνον ενεργείας το θέρος του 1950. Πλην όμως, ο εν τω μεταξύ εκραγείς Πόλεμος της Κορέας, κυρίως δε η δυναμική αμερικανική στρατιωτική επέμβασις στην Κορεατική Χερσόνησο, ανέτρεψαν τα σχέδιά του.

Εξ άλλου, εξετάζοντες το ζήτημα υπό το φως των διδαγμάτων της ιστορικής ερεύνης, δεν μπορούμε ει μη να αναφέρομε το προηγούμενον της εισβολής του Ναυάρχου Σι Λανγκ (Shi Lang) στην Ταϊβάν, εν έτει 1683. Προφανώς, οι εποχές έχουν αλλάξει εντυπωσιακώς, το αυτό και τα οπλικά συστήματα και οι στρατιωτικές δυνατότητες των γεωστρατηγικών δρώντων. Εν τούτοις, το προηγούμενον του 1683 φαίνεται πως έχει προσλάβει συμβολική και πολιτική σημασία για το Πεκίνον κατά τα τελευταία έτη.

Ένας διαπρεπής σύγχρονος ιστορικός της Λ.Δ.Κ., ο οποίος είχε μάλιστα, ενωρίτερα, υπηρετήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας του, ο κ. Xiaobing Li, καταθέτει ορισμένα διδάγματα εκ της σωρευμένης μνήμης καθ’ όσον αφορά την διεξαγωγή Αμφιβίων Επιχειρήσεων. Οι ερευνητές οι εξοικειωμένοι με το ιστορικόν και γεωπολιτικόν υπόβαθρον του Χώρου Ασίας-Ειρηνικού γνωρίζουν, ασφαλώς, ότι η απόπειρα των υπό τον Μάο κομμουνιστικών στρατευμάτων να καταλάβουν την νήσον Κινμέν (Kinmen), τον Οκτώβριο του 1949, κατέληξε εις οικτράν αποτυχίαν. Εν τούτοις, τα διδάγματα, τα οποία η ηγεσία του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» ήντλησε εκ της αποτυχίας εκείνης διευκόλυναν ουσιωδώς την επιτυχία των Κομμουνιστών κατά την Απόβασιν στην νήσον Χαϊνάν (Hainan) τον Απρίλιον του 1950. Η δε επιτυχία εκείνη, με την σειρά της, ενεθάρρυνε την τότε ηγεσία της νεοπαγούς Λ.Δ.Κ. να προπαρασκευασθεί για μίαν ανάλογη επιχείρηση κατά της κυρίως Ταϊβάν, ασχέτως εάν ο τότε Πρωθυπουργός Τσου εν-Λάϊ (Zhou en-Lai) υπεχρεώθη, την 30ήν Ιουνίου 1950, να κηρύξει την αναβολή διεξαγωγής της επιχειρήσεως, εξ αιτίας του γεγονότος ότι ο Πόλεμος της Κορέας είχε επιφέρει, ως προανεφέρθη, την αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στην Κορεατική Χερσόνησο αλλά και είχε οδηγήσει σε ριζική αναθεώρηση της Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής έναντι της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν).

Στις τρεις δεκαετίες που επακολούθησαν, η Κυριαρχία της Θαλάσσης (Command of the Sea) από πλευράς της Παγκοσμίου Ναυτικής Δυνάμεως Η.Π.Α. στον ευρύτερον Χώρον Ασίας-Ειρηνικού και, συγκεκριμένα, η κραταιά παρουσία του Αμερικανικού Εβδόμου Στόλου – άλλοτε γνωστού ως Στόλου του Ειρηνικού – στο Στενόν της Ταϊβάν απέτρεψε πολεμική ενέργεια κατά της κυρίως Ταϊβάν. Εν τούτοις, η ιθύνουσα κομματική και κρατική γραφειοκρατική ελίτ του Πεκίνου δεν είχε εγκαταλείψει τον στόχο της.

Άλλως τε, ήδη, πολύ ενωρίς, η Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή, το ύπατον κρατικόν και κομματικόν όργανον λήψεως αποφάσεων εις ότι αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα εν γένει στρατιωτικά πράγματα της Λ.Δ.Κ., είχε προβεί στην έκδοσιν Οδηγίας, δυνάμει της οποίας το έτος 1952 θα ήτο το χρονικόν σημείον κατά το οποίον θα διενεργείτο πλήγμα κατά της Ταϊβάν. Πλην όμως, και αυτός ο σχεδιασμός ανετράπη λόγω της εξακολουθητικής, τότε, ενεργού αμερικανικής εμπλοκής στα πράγματα της Ανατολικής Ασίας και των συνεπειών που αυτή είχε για την ασφάλεια της Ταϊβάν. Συνεπεία τούτου, κατά την δεκαετίαν του 1950, ο «Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός» εστίασε στην κατάληψη μικρών μόνον νήσων και νησίδων κειμένων μεταξύ ηπειρωτικής Κίνας και Ταϊβάν, εκτιμώντας ότι αυτές οι ενέργειες δεν θα προκαλούσαν αμερικανική επέμβαση.

Εν συνεχεία, η μελέτη εξετάζει το Σινικόν Δόγμα Αμφιβίου Πολέμου. Το Δόγμα αυτό ανάγει τις απαρχές του στις προαναφερθείσες πολεμικές προπαρασκευές του έτους 1949, που αποσκοπούσαν στην κατάληψη της νήσου Χαϊνάν και στις – εν τω μεταξύ ματαιωθείσες – επιχειρήσεις προς κατάληψιν της Ταϊβάν, επί των ημερών του Μάο. Το γενικόν πρόσταγμα των αμφιβίων επιχειρήσεων θα είχε ο θεωρούμενος ως αγαπημένος Στρατηγός του Μάο, Σου Γιου (Su Yu). Ο Στρατηγός Σου Γιου αντεμετώπισε, στον καιρόν του, δυσχερέστατες προκλήσεις, τις οποίες παρουσίαζε μία ενδεχομένη στρατιωτική ενέργεια κατά της Ταϊβάν και στις οποίες προσεπάθησε να απαντήσει με τα εμβρυώδη μέσα, που διέθετε τότε ο «Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός».

• Επί παραδείγματι, πώς παρέχεται η απαιτουμένη αεροπορική κάλυψις στην Αποβατική Δύναμι Κρούσεως;
• Πώς διενεργείται ασφαλώς και επιτυχώς η μεταφορά όπλων και πολεμικού υλικού;
• Και, ως εκ τούτου, πώς αποκτάται και εξασφαλίζεται, σε τοπικόν επίπεδον έστω, η Κυριαρχία της Θαλάσσης;

Ως γνωστόν, προκειμένου περί Στρατιωτικής Στρατηγικής, τα πάντα αρχίζουν από του  δ ό γ μ α τ ο ς.   Όταν ομιλούμε δε περί δόγματος, εννοούμε εκείνο το θεμελιώδες σύνολον αρχών και αξιωμάτων, βάσει των οποίων οι Ένοπλες Δυνάμεις ενός γεωστρατηγικού δρώντος (ήτοι ενός κράτους) ή στοιχεία αυτών διεξάγουν τις επιχειρήσεις των προς υποστήριξιν συγκεκριμένων εθνικών συμφερόντων και αντικειμενικών σκοπών. Ήγουν, τί υποτίθεται ότι πρέπει να κάμουν και πώς θα το κάμουν.

Η ιστορική έρευνα αναδεικνύει έξι άξονες του Σινικού Δόγματος Αμφιβίου Πολέμου, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, αντανακλούν ανάλογες αρχές διατυπωθείσες από τις Ένοπλες Δυνάμεις των Η.Π.Α. και των Συμμάχων τους κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

• Πρώτον, Κυριαρχία επί τριών πεδίων: Αέρος, Θαλάσσης και Πληροφοριών.
• Δεύτερον, διενέργεια καιρίων πληγμάτων κατά θέσεων ζωτικής σημασίας.
• Τρίτον, Συγκέντρωσις Ισχύος – και δη εξ επιλέκτων μονάδων εν προκειμένω.
• Τέταρτον, διενέργεια ταχέων και συνεχών πληγμάτων.
• Πέμπτον, ευέλικτος και διακλαδική Υποστήριξις των Επιχειρήσεων.
• Έκτον, Ψυχολογικές Επιχειρήσεις.

Προκειμένου να αντιληφθούν οι ενδιαφερόμενοι αναλυτές, στρατιωτικοί, διπλωμάτες και πολιτικοί ιθύνοντες τον τρόπον, διά του οποίου η ηπειρωτική Κίνα επιδιώκει να εφαρμόσει το περί Αμφιβίου Πολέμου Δόγμα της στην περίπτωση της Ταϊβάν, οφείλουν να εξετάσουν τα ειδικά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά μιας τοιαύτης στρατιωτικής ενεργείας, από πλευράς του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» βεβαίως.

Κύριοι Αντικειμενικοί Σκοποί, εν προκειμένω, είναι η διείσδυσις στην Επάκτιο Άμυνα της Ταϊβάν και η εξασφάλισις Προγεφυρώματος, προκειμένου να διευκολυνθούν περαιτέρω επιθετικές ενέργειες προς κατάληψιν και εξασφάλισιν ζωτικής σημασίας στόχων. Οι σχετικές επιχειρήσεις θα απαιτήσουν εμπλοκή όλων των Όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οι συναφείς φάσεις περιλαμβάνουν:

• πρώτον, προπαρασκευαστικές επιχειρήσεις,
• δεύτερον, συγκέντρωση δυνάμεων, επιβίβαση και μεταφορά αυτών και
• τρίτον, απόβαση και εγκατάσταση προγεφυρώματος.

Ως εκ τούτου, ανακύπτει το ερώτημα σχετικώς με την ταυτότητα, σύνθεση, έκταση και δύναμη πυρός της Κοινής Αμφιβίου Δυνάμεως Κρούσεως της Λ.Δ.Κ., η οποία θα κληθεί να φέρει εις πέρας την αποβατική επιχείρηση. Η εν λόγω δύναμις απαρτίζεται από τέσσερεις συνιστώσες:

• τις αμφίβιες μονάδες του Στρατού ξηράς, τουτ’ έστιν των Χερσαίων Δυνάμεων του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού»,
• το Σώμα Πεζοναυτών του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού» (PLANMC),
• τον Αμφίβιο Στόλο του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού» και, τέλος,
• τον Μη Πολεμικό Στόλο, ο οποίος θα παράσχει κρίσιμη υποστήριξη στην όλη αποβατική επιχείρηση.

Οι αμφίβιες μονάδες του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» (ξηράς) αναμένεται να αποτελέσουν τον κύριον όγκον της αποβατικής δυνάμεως, υπό την μορφήν έξι (6) Αμφιβίων Ταξιαρχιών πολλαπλών ρόλων. Αμερικανοί και λοιποί Δυτικοί αναλυτές και επιτελείς εκτιμούν ότι η διαρκής και επίπονος εκπαίδευσις έχει καταστήσει τις δυνάμεις αυτές ικανές να καταλάβουν νήσους, οι οποίες τελούν υπό την Κυριαρχία της Ταϊβάν και κείνται πέριξ της κυρίως Ταϊβάν.  Αμφιβολίες παραμένουν, ωστόσο, εις ό,τι αφορά την ικανότητα και ετοιμότητά τους να διεξαγάγουν επιτυχώς απόβαση στην κυρίως Ταϊβάν, η οποία είναι και ο Τελικός Αντικειμενικός Σκοπός.  Συναφώς, ένα ερώτημα, το οποίον έχει τύχει ζωηράς διερευνήσεως και παραμένει αναπάντητον, είναι το εάν και κατά πόσον η Λ.Δ.Κ. θα εξαπολύσει πλήγματα εναντίον των μικρών νήσων πέριξ της Ταϊβάν αποφεύγουσα να προβεί εις ενέργειαν κατά της κυρίως Ταϊβάν.

Εκ της ομάδος συντακτών της αμερικανικής μελέτης, ο κ. Κόνορ Κέννεντυ (Conor Kennedy) μελέτησε τις εξελίξεις τις σχετικές με το Σώμα Πεζοναυτών της Λ.Δ.Κ. και διεπίστωσε ότι η δύναμίς του έχει υπερτριπλασιασθεί εν συγκρίσει προς εκείνην του έτους 2017, ήτοι εντός μιας επταετίας (!), αναγομένη πλέον εις αριθμόν άνω των τριάντα χιλιάδων (30.000). Μάλιστα δε η εν λόγω δύναμις αναμένεται να αυξηθεί έτι περαιτέρω κατά δύο έως οκτώ Ταξιαρχίες.

Θεωρητικώς, βεβαίως, το Σώμα Πεζοναυτών του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού» αποτελεί μίαν εκστρατευτική δύναμη επιφορτισμένη με την αποστολή της προστασίας των υπερποντίων συμφερόντων της Λ.Δ.Κ. Εν τοις πράγμασι, οι επίλεκτες αυτές μονάδες θα διαδραματίσουν καίριον ρόλον εις τυχόν αποβατικήν ενέργειαν κατά της Ταϊβάν. Θα κληθούν να διεξαγάγουν επιχειρήσεις, προκειμένου να δημιουργηθούν εν τω πεδίω συνθήκες κατάλληλες προς απόβασιν μεγαλυτέρων Σχηματισμών του Στρατού ξηράς αλλά και να διεξαγάγουν, αφ’ εαυτών, μικροτέρας κλίμακος αποβατικές ενέργειες, υποστηρικτικές της κυρίας ενεργείας. Τέλος, πέραν της εγκαθιδρύσεως και εξασφαλίσεως Προγεφυρώματος, οι Δυνάμεις Πεζοναυτών, ως επίλεκτες μονάδες, ασφαλώς αναμένεται να συμμετάσχουν στις συνεπακόλουθες μάχες εντός του αστικού περιβάλλοντος της Ταϊβάν.

Προσέτι, θα απαιτηθεί υποστήριξις υπό της «Λαϊκής Πολεμικής Αεροπορίας», και δη όχι μόνον της Τακτικής Αεροπορίας προς εξασφάλισιν Αεροπορικής Κυριαρχίας αλλά και των Μοιρών Αερομεταφορών, που θα αναλάβουν να μεταφέρουν τις Δυνάμεις Αλεξιπτωτιστών και λοιπές επίλεκτες Αερομεταφερόμενες Μονάδες. Σημειωτέον ότι, όπως ο κατά ξηράν Στρατός, έτσι και η Πολεμική Αεροπορία έχει βελτιώσει κατά πολύ τις δυνατότητές της κατά τα τελευταία χρόνια, και τούτο ισχύει και για τον Κλάδο Αεροπορικών Μεταφορών. Παραμένει, ωστόσο, αβέβαιον το πόσον αποτελεσματικώς θα δυνηθούν οι Μοίρες Αεροπορικών Μεταφορών να υποστηρίξουν μίαν Απόβασιν στην κυρίως Ταϊβάν.

Άλλοι ερευνητές εστιάζουν στο εάν και κατά πόσον η Αμφίβιος Δύναμις Κρούσεως θα μπορούσε να συντονισθεί με λοιπές Μονάδες και Υπηρεσίες του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού», ιδίως μάλιστα υπό τις σύνθετες και δυσχερείς συνθήκες μιας αποβατικής επιχειρήσεως εν εξελίξει. Εν προκειμένω, η προσοχή του ερευνητού κυρίου Tom Fox στρέφεται προς την αξιοποίηση των Μοιρών Ελικοπτέρων του Στρατού ξηράς. Εκ πρώτης όψεως, θα υπέθετε κανείς ευλόγως ότι τα ελικόπτερα θα προσέφεραν μέγα πλεονέκτημα εις οιανδήποτε αμφίβια δύναμη, η οποία θα επιχειρούσε στο Στενόν της Ταϊβάν. Παρά ταύτα, ο συγγραφεύς καταλήγει σε διαφορετικά συμπεράσματα. Κατόπιν εξετάσεως πλήθους ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, εκτιμά ότι, ακόμη και αν χρησιμοποιήσει το σύνολον του διαθεσίμου Στόλου Ελικοπτέρων του, ο «Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός» θα ήτο και πάλιν αμφίβολον εάν θα κατορθώσει να υπερνικήσει την άμυνα της Ταϊβάν. Συμπερασματικώς, κατά την εκτίμησιν του ως άνω ερευνητού τουλάχιστον, τα ελικόπτερα, υπό τις σημερινές συνθήκες πάντοτε, δεν αποτελούν εύκολη λύση για την κατάληψη της Ταϊβάν, όπως θα υπελάμβανε κανείς.

Έτερος ερευνητής, ο κ. Τώμας Σούγκαρτ (Thomas Shugart) εξέτασε ένα παράγοντα, που συνήθως παραβλέπεται, καίτοι κρισίμου σημασίας διά πάσαν αμφίβιον επιχείρησιν: τον παράγοντα του Ναρκοπολέμου. Ο περί ου ο λόγος ερευνητής εκτιμά ότι η Λ.Δ.Κ. διαθέτει σήμερα το παγκοσμίως μεγαλύτερον οπλοστάσιον ναρκών που μπορούν να ποντισθούν από σκάφη επιφανείας, υποβρύχια, αεροσκάφη καθώς και μη πολεμικά σκάφη. Προ πάσης αποπείρας εισβολής στην Ταϊβάν, θα επιχειρηθεί, κατά πάσαν πιθανότηταν, Ναυτικός Αποκλεισμός της Ταϊβάν, διά της ποντίσεως θαλασσίων ναρκών. Σημειωτέον ότι ο «Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός» διαθέτει σπουδαίες δυνατότητες Ναρκοπολέμου και Αντι-Ναρκοπολέμου, συμπεριλαμβανομένων ναρκαλιευτικών σκαφών αλλά και ναρκαλιευτών-ρομπότ.

Είναι δε εντυπωσιακόν ότι ηγήτορες και αναλυτές του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» έχουν εξετάσει μετά προσοχής, κατά τα φαινόμενα, την βρεττανική Εκστρατεία στις Νήσους Φώκλαντ, νοτίως της Αργεντινής, που έλαβε χώραν εν έτει 1982, ως ένα υπόδειγμα για το πώς οι Βρεττανικές Ειδικές Δυνάμεις, που συμμετείχαν στην επιχείρηση εκείνη, επέτυχαν αρίστη συλλογή πληροφοριών καθώς και διενέργεια επιδρομών που προκάλεσαν σύγχυση στον Αντίπαλον, ουσιωδώς βοήθησαν δε την Κυρία Αποβατική Δύναμι Κρούσεως των Βασιλικών Πεζοναυτών και του 2^ου Τάγματος του Βασιλικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών, προκειμένου οι μονάδες αυτές να διεξαγάγουν την κυρίαν αποβατική ενέργεια συναντώντας μικράν αντίστασιν. Ομοίως, οι Κινέζοι Στρατιωτικοί και Αναλυτές έχουν μελετήσει την περίπτωση της αμερικανικής στρατιωτικής ενεργείας στην Γρενάδα το 1983.

Συνεπεία τούτων, Ειδικές Δυνάμεις προερχόμενες από τον «Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό», το Ναυτικόν, την Αεροπορία και την οιονεί Χωροφυλακή αναμένεται να διαδραματίσουν σημαντικούς ρόλους τόσον κατά τις προπαρασκευαστικές φάσεις όσο και κατά τις κύριες φάσεις μιας αποβατικής επιχειρήσεως κατά της Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένων αποστολών αναγνωρίσεως, στοχοποιήσεως και εξουδετερώσεως εμποδίων, διενεργείας επιδρομών και πληγμάτων κατά ζωτικών στόχων και λοιπών αποστολών.

Τέλος, η ερευνήτρια κυρία Τζέννιφερ Ράϊς (Jennifer Rice) εξέτασε τον Αμφίβιο Στόλο του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού». Παρετήρησε εν προκειμένω ότι προτεραιότης έχει δοθεί στην ναυπήγηση μεγάλων αμφιβίων σκαφών. Λαμβανομένου δε υπ’ όψιν ότι η ηπειρωτική Κίνα διαθέτει σήμερα την μεγαλύτερη ναυπηγική βιομηχανία της υφηλίου, αντιλαμβανόμεθα ότι ευχερώς δύναται να προβεί στην κατασκευή και απόκτηση και μικροτέρων αποβατικών σκαφών τύπου «LST» ή αποβατικών σκαφών μέσης χωρητικότητος τύπου «LSM», τα οποία θα ήσαν απολύτως κατάλληλα για μίαν απόβαση στην Ταϊβάν.  Εν τούτοις, άλλοι ερευνητές πιθανολογούν ότι η Λ.Δ.Κ.  δεν  θα είναι εις θέσιν να διεξαγάγει μίαν ευρείας κλίμακος αποβατική επιχείρηση κατά της Ταϊβάν, θεωρούντες ότι δεν έχει καταφέρει, μέχρι τούδε τουλάχιστον, να επιτύχει αυτό το οποίον στην Αμερικανική Στρατιωτική Ορολογία αποκαλείται «joined logistics over the shore».

Ωστόσο, επ’ αυτού διατυπούται η βάσιμος ένστασις ότι η χρήσις μέρους, έστω, των εντυπωσιακώς πολυαρίθμων σκαφών του  Μ η  Πολεμικού Στόλου της Λ.Δ.Κ. θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ένα πρώτης τάξεως υποκατάστατον του Στόλου Αμφιβίων Σκαφών που απαιτούνται για μίαν ενέργεια κατά της Ταϊβάν.

Ας το έχουν υπ’ όψιν αυτό ορισμένες χώρες, οι ιθύνουσες πολιτικογραφειοκρατικές ελίτ των οποίων λησμονούν ότι Πολεμικόν Ναυτικόν και Μη Πολεμικός Στόλος συναποτελούν τις δύο συνιστώσες της Θαλασσίας Ισχύος και ανέχονται όχι μόνον την παραβίαση Εθνικών Χωρικών Υδάτων από πολεμικά σκάφη τρίτων χωρών αλλ’ ακόμη και την άσκηση οικονομικών δραστηριοτήτων (π.χ. αλιεία) από ξένα μη πολεμικά σκάφη  ολίγα μόλις μέτρα από των εθνικών ακτών.

*Ο Ηλίας Ηλιόπουλος είναι Διδάκτωρ Ιστορίας του Λουδοβικείου-Μαξιμιλιανείου Πανεπιστημίου Μονάχου. Διετέλεσε επί σειράν ετών Καθηγητής της Ναυτικής Σχολής Πολέμου και του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος. Σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή: pagenews.gr