Ακροδεξιός «δακτύλιος» στον γαλλογερμανικό άξονα

Με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση να ρίχνει βαριά τη σκιά της στη γηραιά ήπειρο, απειλώντας οικονομικά, ζητώντας ανταλλάγματα στρατιωτικά και παρεμβαίνοντας πολιτικά, η πολιτική ζωή σε πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ έχει δηλητηριαστεί από την άνοδο της ακροδεξιάς και οι τελευταίες εξελίξεις καταδεικνύουν ότι το κύμα παρασέρνει την πολιτική ζωή των δύο πυλώνων της Ενωσης, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Με την Ιταλία να έχει πλέον «κλείσει» τη συμμετοχή της στη «μαύρη διεθνή» μετά την εκλογή της Τζόρτζια Μελόνι στο τιμόνι της χώρας, η οποία και εκπροσώπησε στην ουσία όλη την Ευρώπη στην ορκωμοσία Τραμπ, τα ακροδεξιά κόμματα –ο Εθνικός Συναγερμός (RN) της Μαρίν Λεπέν και του Ζορντάν Μπαρντελά στη Γαλλία και η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) της Αλίς Βάιντελ και του Τίνο Χρουπάλα στη Γερμανία– έχουν πλέον περάσει από τη φάση ανόδου στη φάση επίθεσης με στόχο την κατάληψη της εξουσίας ή καλύτερα στον απόλυτο έλεγχο του πολιτικού γίγνεσθαι.

Ρήγμα στο Λαϊκό Μέτωπο

Στη Γαλλία γίνεται ξεκάθαρο ότι η συμφωνία ή η διαφωνία του κόμματος της Λεπέν όσον αφορά τον προϋπολογισμό (ή οποιοδήποτε άλλο νομοσχέδιο στο μέλλον) της εκάστοτε μακρονικής κυβέρνησης αποτελεί λόγο για να πέσει ή να διατηρηθεί η κυβέρνηση (μειοψηφίας). Αυτό καταδεικνύουν οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας, καθώς ήταν η στήριξη του Εθνικού Συναγερμού στο προσχέδιο προϋπολογισμού του νέου πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού που του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη οδό για την παράκαμψη της Εθνοσυνέλευσης (το άρθρο 49:3) για να έχει η χώρα προϋπολογισμό για το 2025. Το γεγονός ότι ο Εθνικός Συναγερμός ξεκαθάρισε ότι δεν θα στηρίξει την πρόταση μομφής της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI) του Ζαν-Λικ Μελανσόν σημαίνει ότι, αντίθετα με την κυβέρνηση του Μισέλ Μπαρνιέ, η κυβέρνηση μειοψηφίας δεν θα πέσει άμεσα.

Η… ψήφος ανοχής του RN της Λεπέν στον προϋπολογισμό Μπαϊρού ήρθε έπειτα από διακομματική σύσκεψη, από την οποία προέκυψαν από τη μια η στάση ανοχής του RN και από την άλλη η στάση ανοχής των Σοσιαλιστών στο μακρονικό σχέδιο προϋπολογισμού της κυβέρνησης. Η στάση των Σοσιαλιστών, υπό το πρόσχημα πως ο νέος προϋπολογισμός δεν προβλέπει περικοπές σε παιδεία και υγεία, αν και είναι προϋπολογισμός λιτότητας –καθώς η Γαλλία παλεύει με χρέος και έλλειμμα–, αποτελεί άλλη μια ανησυχητική εξέλιξη σχετικά με την επικράτηση της ακροδεξιάς στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, αφού η μη συμπόρευσή τους με την Ανυπότακτη Γαλλία (LFI) και το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας (PCF) εν τοις πράγμασι αποτελεί «σπάσιμο» της συμφωνίας σύμπλευσης που εκφραζόταν από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP).

Το NFP είχε συσταθεί προεκλογικά από τα ανωτέρω κόμματα ακριβώς για να αποτρέψει την άνοδο της ακροδεξιάς και κατάφερε να γίνει η πρώτη πολιτική δύναμη στη Γαλλία, σε μια Εθνοσυνέλευση όμως που στην ουσία είναι μοιρασμένη στα τρία. Η μετατόπιση των Σοσιαλιστών ενάντια σε μια πρόταση μομφής κατά του Μπαϊρού αποτελεί νίκη τόσο του ίδιου του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος εργάστηκε κοπιωδώς για τη ρήξη του Μετώπου, μεταξύ άλλων και με την πρόταση Μπαϊρού για την πρωθυπουργία, όσο και της Λεπέν, η οποία μετά το ρήγμα στο NFP στην ουσία γίνεται… αξιωματική αντιπολίτευση, αν και τρίτη πολιτική δύναμη.

Αντίστοιχα στη Γερμανία, η οποία στις 23 Φεβρουαρίου έχει εκλογές, η πίεση που ασκεί το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) στην πολιτική ζωή έχει εδώ και καιρό μετακινήσει την ατζέντα πιο δεξιά. Ομως τις τελευταίες μέρες η πίεση αυτή αρχίζει να αποδίδει και πρακτικά καρπούς, αφού ανάγκασε τον ηγέτη της κεντροδεξιάς παράταξης των Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) Φρίντριχ Μερτς να κάνει το αδιανόητο, σπάζοντας το «τείχος προστασίας» που παραδοσιακά υψώνουν οι «δημοκρατικές δυνάμεις» της χώρας αποκλείοντας την ακροδεξιά από συνεργασίες και κοινοβουλευτική στήριξη. Ο Μερτς –φαβορί για την καγκελαρία– στηρίχτηκε στις ψήφους του AfD για να περάσει ένα μη δεσμευτικό ψήφισμα που ζητούσε την υιοθέτηση μιας αναθεωρημένης επί τα χείρω για τους πρόσφυγες μεταναστευτικής πολιτικής και διαδικασίας χορήγησης ασύλου.

Πολιτική θύελλα

Η κίνηση αυτή προκάλεσε πολιτική θύελλα στη Γερμανία, παρέμβαση της πρώην καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ, τη μήνη της κυβέρνησης Σολτς και τελικά ρήγμα στις ίδιες τις γραμμές του CDU, που εκφράστηκε στην ψηφοφορία για το νομοσχέδιο που κατέθεσε μετά το μη δεσμευτικό ψήφισμα ο Μερτς για να υιοθετηθούν σε νόμο οι ξενοφοβικές αντιλήψεις του ψηφίσματος. Προφανώς το κομμάτι των βουλευτών που ήταν πιο κοντά στη γραμμή Μέρκελ καταψήφισε το νομοσχέδιο που έφερε ο αρχηγός του προς ψήφιση, προκαλώντας άλλον ένα πολιτικό σεισμό.

Το AfD εξαιτίας αυτής της… αναξιοπιστίας του CDU πέρασε στην επίθεση, ο Μερτς πέρασε κι αυτός στην επίθεση σε μια προσπάθεια να ανακτήσει την κομματική πειθαρχία ενόψει των εκλογών, ενώ οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι μετακινήθηκαν προς άλλα κόμματα. Στην τελευταία δημοσκόπηση του RTL/ntv που διενήργησε η Forsa το CDU/CSU έχασε δύο ποσοστιαίες μονάδες, πέφτοντας στο 28% μέσα σε μία εβδομάδα, το AfD παρέμεινε σταθερό στο 20%, όπως και οι Σοσιαλδημοκράτες του Ολαφ Σολτς στο 16%. Το ποσοστό του CDU/CSU μοιράστηκαν οι Πράσινοι και η Αριστερά (Die Linke), που και οι δύο είδαν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν περίπου κατά 1% φτάνοντας το 15% και το 5% αντίστοιχα. Η Συμμαχία Ζάρα Βάγκενκνεχτ μένει στο 4%, όπως επίσης και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες.

Πηγή: Pagenews.gr