Το μεγαλύτερο ξύλινο ιστιοπλοϊκό στον κόσμο ανήκει στην οικογένεια Gucci

Η Allegra -κόρη της πρώην συζύγου του Maurizio και καταδικασμένης για τον φόνο του, Patrizia Reggiani,- έχει πολλές αναμνήσεις από το Creole: ήταν ένα παιδικό καταφύγιο για μάχες με νερό, τρέξιμο πάνω στο μακρύ κατάστρωμα από ξύλο teak, βουτιές στη θάλασσα αλλά και έντονες δόσεις αδρεναλίνης με ανοιχτά πανιά στη Μεσόγειο. «Ένα καλοκαίρι είπαμε “θα ακολουθήσουμε απλώς τον άνεμο”», θυμάται. «Πήγαμε στις Βαλεαρίδες νήσους, απολαμβάνοντας το ιστιοπλοϊκό ταξίδι, τον άνεμο και τη θάλασσα. Ήμασταν ελεύθεροι από τα πάντα, ταξιδεύοντας μέρα και νύχτα».

Eνα αριστούργημα ναυπηγικής To Creole ανήκει στην οικογένειά της από το 1983, όταν ο πατέρας της αγόρασε το τότε ερειπωμένο τρικάταρτο σκάφος, δύο χρόνια μετά τη γέννησή της. Η Allegra Gucci μεγάλωσε ταξιδεύοντας και συμμετέχοντας σε αγώνες με το Creole. Το ιστιοπλοϊκό με το εντυπωσιακό κατάρτι και την μαύρη γυαλιστερή γάστρα του, κατασκευάστηκε το 1927 από τον Charles E. Nicholson, κορυφαίο ναυπηγό της εποχής, και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο φωτογραφημένα γιοτ όλων των εποχών -το έχουν επισκεφτεί, άλλωστε, προσωπικότητες όπως η Sophia Loren και ο Juan Carlos. Μπορεί να φτάσει ταχύτητες έως 17 κόμβους και, όταν ωθείται στα όριά του, μοιάζει περισσότερο με ζωντανό, παλλόμενο θηρίο παρά με σκάφος.

H Allegra, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, είχε δηλώσει: «Είναι εμβληματικό και πρέπει να διατηρηθεί έτσι. Το βερνίκι, τα μπρούτζινα μέρη, τα φώτα και η ψυχή του σκάφους αντιπροσωπεύουν την ιστορία της ναυτικής αρχιτεκτονικής.» Oι δύο αδερφές έμαθαν ιστιοπλοΐα στην εφηβεία τους στο Monaco Yacht Club, συχνά αγωνιζόμενες ενάντια στο Tuiga, το ξύλινο ιστιοπλοϊκό σκάφος του Πρίγκιπα Αλβέρτου. Τα αποκατεστημένα vintage γιοτ όπως το Creole και τα Tuiga ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε διοργανώσεις, όπως η Cowes Race Week και η Monaco Yacht Week.

Η ιστορία του Creole Τη ναυπήγηση του ανέθεσε τη δεκαετία του 1920 στον Nicholson, ο «πλουσιότερος εργένης της Νέας Υόρκης» και φανατικός ιστιοπλόος Alexander Smith Cochran, με σκοπό να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Όταν, όμως, είδε για πρώτη φορά το νέο του σκάφος, που ονόμασε Vira, ο Cochran που έπασχε από φυματίωση, τρόμαξε και διέταξε να μειώσουν το ύψος των καταρτιών κατά 3 μέτρα, κάτι το οποίο επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές. Στο τέλος, το Vira δεν θύμιζε καθόλου το εντυπωσιακό σκάφος που είχε σχεδιάσει ο Nicholson και στο παρθενικό ταξίδι του στην Ευρώπη, το χαμηλoκαταρτο σκάφος ταλαντευόταν ανεξέλεγκτα. Ανάμεσα στον Cochran και τον Gucci που με την προσεκτική αποκατάσταση ανέδειξε όλο το μεγαλείο του σκάφους, μεσολάβησαν κι άλλοι ιδιοκτήτες: Πρώτος, ο Βρετανός ταγματάρχης Maurice Pope, που απέφευγε την ιστιοπλοΐα, προτιμούσε τις κρουαζιέρες με μηχανές και μετονόμασε το σκάφος Creole, όνομα εμπνευσμένο από ένα γλυκό που παρασκεύαζε ο σεφ του. Ο επόμενος ιδιοκτήτης, Sir Connop Guthrie, αποκατέστησε το σκάφος πιο κοντά στον αρχικό σχεδιασμό του Nicholson και πραγματοποίησε ταξίδια στη Μεσόγειο, από το Κάπρι έως την Κορσική. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και χιλιάδες άλλα βρετανικά σκάφη, επιτάχθηκε, μετονομάστηκε Magic Circle και χρησιμοποιήθηκε ως ναρκαλιευτικό κατά μήκος της ακτής της Σκωτίας.

Το Creole μαζί με τον ιδιοκτήτη του, τον Ελληνα μεγιστάνα Σταύρο Νιάρχο, κόσμησαν το εξώφυλλο του Sports Illustrated τον Αύγουστο του 1959. Photo: eBay

Το Creole στα χέρια του Σταύρου Νιάρχου O Eλληνας μεγιστάνας δαπάνησε τεράστια ποσά για την αποκατάστασή του. Το Creole αναγεννήθηκε, και μαζί με τον ιδιοκτήτη του, κόσμησαν το εξώφυλλο του Sports Illustrated τον Αύγουστο του 1959. Σύμφωνα όμως με τον John Nicholson, γιο του ναυπηγού που το κατασκεύασε, ο Νιάρχος δεν φρόντισε όσο έπρεπε το Creole, χρησιμοποιώντας το σαν να είναι μηχανοκίνητο γιοτ και ταξιδεύοντας με πολύ υψηλές ταχύτητες. Μετά τον θάνατο της Ευγενίας Λιβανού πάνω στο σκάφος από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών, εκείνος δεν ξαναταξίδεψε με αυτό. Και όταν πέθανε και η δεύτερη σύζυγός του Tίνα Λιβανού, επίσης από υπερβολική δόση, αποφάσισε να το αποχωριστεί οριστικά.

Photo: www.burgessyachts.com

Το 1977, το Ναυτικό της Δανίας αγόρασε το Creole για να το χρησιμοποιήσει ως εκπαιδευτικό πλοίο -μέρος του ρόλου του ήταν η αποκατάσταση τοξικομανών μέσω ναυτικής εκπαίδευσης. «Όταν ο πατέρας μου βρήκε το Creole, ήταν κατεστραμμένο», θυμάται η Gucci. «Το ερωτεύτηκε αμέσως και ήθελε να του δώσει μια δεύτερη ζωή».

Μέσα από μια εκτενή ανακατασκευή διάρκειας έξι ετών σε ναυπηγεία στην Ιταλία, τη Γερμανία και την Ισπανία, και ένα προσεκτικό ανασχεδιασμό των εσωτερικών χώρων από τον σχεδιαστή Toto Russo, ο οποίος διακόσμησε τα δωμάτια των καλεσμένων με έργα τέχνης, το Creole απέκτησε ξανά τη χαμένη λάμψη της δεκαετίας του 1920. Από τότε μέχρι σήμερα, υπό την φροντίδα της οικογένειας Gucci, πλέει περήφανα στη Μεσόγειο. Όπως λέει και η ιδιοκτήτρια του, που δεν είναι μεγάλη θαυμάστρια της νέας γενιάς γιγαντιαίων γιοτ, «τα κλασικά ξύλινα σκάφη όπως το Creole «μιλούν» πραγματικά στους ναυτικούς».

Πηγή: pagenews.gr