Ενώ ο στόχος του ΟΗΕ είναι παγκόσμιος, το μέγεθος των χωρών που παραλείπουν τον στόχο από τα σχέδιά τους θα μπορούσε να τον θέσει σε κίνδυνο. Μαζί, αντιπροσωπεύουν το 34% της Γης και περιλαμβάνουν χώρες με μεγάλη ποικιλία με μεγάλες συγκεντρώσεις φύσης, όπως το Μεξικό, η Ινδονησία, η Μαλαισία, το Περού, οι Φιλιππίνες, η Νότια Αφρική και η Βενεζουέλα.
Οι επιστήμονες λένε ότι η προστασία πρέπει να επικεντρωθεί στα μέρη του πλανήτη με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα, ώστε το σημείο αναφοράς του 30% να είναι αποτελεσματικό στην επιβράδυνση της απώλειας της φύσης.
Η Φινλανδία, μια αραιοκατοικημένη χώρα με μεγάλη βιομηχανία ξυλείας, δήλωσε ότι βρισκόταν ακόμη στη διαδικασία οριστικοποίησης των στόχων της, αλλά είπε ότι η επίτευξη 30 επί 30 θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. «Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, για παράδειγμα, η προστατευόμενη περιοχή σε χερσαίες περιοχές θα πρέπει να αυξηθεί κατά περίπου 1,7 εκατομμύρια στρέμματα ετησίως», είπε ένας εκπρόσωπος.
Η Ινδονησία, μία από τις τρεις μεγάλες χώρες των τροπικών δασών στη Γη, δεν υπέβαλε στόχο ποσοστού. Ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι θεωρεί τον στόχο ως έναν παγκόσμιο στόχο που δεν πρέπει να επιβαρύνει «άδικα βαρύ φορτίο» στις χώρες. «Η διαχείριση της βιοποικιλότητας δεν είναι εύκολη υπόθεση, η ισορροπία των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών πτυχών πρέπει να διατηρηθεί, ιδιαίτερα για τις αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ινδονησία», ανέφεραν.
Η Νορβηγία, μια χώρα με μεγάλες βιομηχανίες αλιείας, πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεν έχει συμπεριλάβει τις θαλάσσιες περιοχές στον στόχο του 30%. Είπε ότι ακόμη επεξεργάζεται ποιες θαλάσσιες περιοχές θα θεωρούνται προστατευόμενες σύμφωνα με τους ισχύοντες ορισμούς του ΟΗΕ και ότι θα αποσαφηνιστεί το καθεστώς διατήρησής τους μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Τα ευρήματα προσθέτουν στους αυξανόμενους φόβους για άλλη μια δεκαετία διεθνούς αποτυχίας στη φύση. Οι κυβερνήσεις δεν έχουν επιτύχει ποτέ ούτε έναν στόχο στην ιστορία των συμφωνιών του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα και υπήρξε μεγάλη ώθηση για να διασφαλιστεί ότι αυτή η δεκαετία ήταν διαφορετική.
Στο Cop16 στο Κάλι πέρυσι, οι συνομιλίες έληξαν σε αταξία και σύγχυση αφού η σύνοδος ξέμεινε από χρόνο ώστε να συμφωνηθούν σημαντικά στοιχεία της εφαρμογής της συμφωνίας αυτής της δεκαετίας και χρειάστηκε να συγκληθεί μια πρόσθετη συνάντηση στη Ρώμη αυτή την εβδομάδα.
Ο Brian O’Donnell, διευθυντής της Campaign for Nature, είπε ότι είναι σαφές ότι οι χώρες δεν βρίσκονταν σε καλό δρόμο για να ανταποκριθούν στην παγκόσμια δέσμευση του 30%, προσθέτοντας ότι η έλλειψη φιλοδοξίας συνδέεται με την έλλειψη χρηματοδότησης από τα πλούσια κράτη για να βοηθήσουν άλλους να επιτύχουν τους στόχους και την έλλειψη δέσμευσης από τους παγκόσμιους ηγέτες. «Ας είμαστε ξεκάθαροι, αυτός δεν είναι ένας «ωραίος» στόχος – είναι απαραίτητος εάν θέλουμε να αποτρέψουμε τις εξαφανίσεις δεκάδων χιλιάδων ειδών και να διατηρήσουμε τις υπηρεσίες που παρέχει η ανέπαφη φύση όπως η επικονίαση, το φιλτράρισμα του νερού και του αέρα, η άμυνα από τις καταιγίδες και η πρόληψη της πανδημίας», είπε.
Η Ίνγκερ Άντερσεν, εκτελεστική διευθύντρια του Προγράμματος του ΟΗΕ για το Περιβάλλον, είπε ότι τα στοιχεία παρακολούθησης για τις προστατευόμενες περιοχές έδειξαν ότι σημειώνεται πρόοδος, με το 17,6% της ξηράς και το 8,4% του ωκεανού να βρίσκεται υπό κάποια μορφή προστασίας. Αλλά είπε ότι χρειάζονταν πολλά περισσότερα. «Το 30×30 είναι ένας παγκόσμιος στόχος και ο τρόπος με τον οποίο οι χώρες το λαμβάνουν υπόψη σε εθνικό επίπεδο θα είναι διαφορετικός σε ολόκληρο τον κόσμο, ανάλογα με τις εθνικές συνθήκες. Οι στόχοι πρέπει να βοηθήσουν στην ανάληψη δράσης, αλλά δεν μπορούν να υπονομεύσουν άλλες προσπάθειες διατήρησης ή να θεωρηθούν μεμονωμένα», είπε. «Χωρίς την προστασία της φύσης, απλά δεν μπορούμε να επιτύχουμε τους στόχους μας για το κλίμα και την ανάπτυξη».
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 6 '
Το σχόλιο σας