Τσίκας στο pagenews.gr: Ωμή δύναμη και συναλλαγή στην καρδιά της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ

Συνέντευξη για όλα τα κεντρικά ζητήματα που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας και το σημερινό διεθνές γίγνεσθαι παραχώρησε ο κ. Θεόδωρος Τσίκας στο Pagenews και στην δημοσιογράφο κ. Σοφία Χύτου.

Ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας – διεθνολόγος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου Βανς προς την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία, μίλησε για τις πιθανές εξελίξεις στο ουκρανικό ζήτημα, έκανε ιδιαίτερη μνεία στις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ και τοποθετήθηκε ως προς το εάν θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις στον γεωγραφικό χάρτη λόγω του πολέμου στα εδάφη της Ουκρανίας.

Ειδικότερα, μιλώντας για τη συνάντηση των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών στη Γαλλία, ο Θόδωρος Τσίκας τόνισε πως «υπάρχει μια ασάφεια γύρω από αυτό. Αμέσως μετά την εκλογή Τραμπ, διαμορφώθηκε μια ομάδα χωρών, που ονομάζεται «Βαϊμάρη +». Αυτή αποτελείται από τις πέντε μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, συν τη Βρετανία, η οποία δεν είναι μέλος της Ε.Ε. Αυτές οι χώρες είχαν συμφωνήσει να συνεχίσουν να στηρίζουν την Ουκρανία όσο αυτό χρειαστεί, ανεξαρτήτως της στάσης των ΗΠΑ, και να συνεχίσουν να αυξάνουν τις αμυντικές τους δαπάνες για λόγους ασφάλειας της Ευρώπης. Στο ΝΑΤΟ λόγω της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ τα πράγματα έχουν κάπως μπλοκάρει. Στην Ε.Ε. ισχύει ο κανόνας της ομοφωνίας και έτσι, η Ουγγαρία υπό τον Βίκτωρ Όρμπαν μπορεί να μπλοκάρει τη διαδικασία. Σε μια «συμμαχία προθύμων», λοιπόν, όπως αυτή της «Βαϊμάρης +», θα μπορεί κάποιος να συμμετάσχει.

Όσον αφορά την Ελλάδα, αν το επιθυμήσει μπορεί να συμμετάσχει. Όμως, η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν δώσει μικρή βοήθεια στην Ουκρανία και αμυντικά και οικονομικά. Και βέβαια, έχει σημασία πόσες δυνάμεις θέλεις να δώσεις».

Αναφερόμενος, σε δεύτερο χρόνο, στην ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου Βανς προς τους Ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες, ο προσκεκλημένος σημείωσε πως «ξέραμε ότι είχαμε, ως Ευρωπαίοι, ουσιαστικές και ιδεολογικές διαφορές με τον Ντόναλντ Τραμπ. Όμως, το να κάνει σε ευρωπαϊκό, και μάλιστα γερμανικό έδαφος, ανοιχτή υποστήριξη του ακροδεξιού κόμματος της Γερμανίας λίγες μέρες πριν τις εκλογές, δεν νομίζω ότι το περιμέναμε. Όλα τα δημοκρατικά κόμματα της Γερμανίας έχουν συμφωνήσει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν ποτέ με την Εναλλακτική Γερμανία (AfD). Για αυτό το λόγο, άλλωστε, υπήρξαν και πολύ ισχυρές αντιδράσεις από όλα τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα της Γερμανίας».

Σε ερώτηση της κ. Σοφίας Χύτου για τις εξελίξεις στην επίλυση του ουκρανικού, ο κ. Τσίκας ανέφερε ότι «ο Τραμπ ξέρουμε ότι έχει πολύ καλές σχέσεις με τον Πούτιν και επιχειρηματικά συμφέροντα στη Ρωσία. Ο Τραμπ βλέπει τις διεθνείς σχέσεις σαν συναλλαγή, σαν εμπορικά deal, συμφωνίες κλπ. Ορισμένοι μιλάνε για αλλαγή των διεθνών σφαιρών επιρροής. Ο Τραμπ φαίνεται ότι θέλει να έρθει σε συμφωνία με τον Πούτιν. Ο Πούτιν θεωρεί ότι γύρω από τη σημερινή Ρωσία πρέπει να υπάρχει μια σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Δηλαδή χώρες που ανήκαν ή βρίσκονταν κοντά στη Ρωσία πρέπει να ανήκουν στη σφαίρα επιρροή της Ρωσίας. Ο Τραμπ θέλει να πάρει από τον Πούτιν το ελεύθερο να έχει το πάνω χέρι στη Μέση Ανατολή. Είναι μια μορφή συναλλαγής ανάμεσα σε Τραμπ και Πούτιν, με αντικείμενα συναλλαγής την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Το πρόβλημα του Τραμπ στη Μέση Ανατολή είναι ότι ενισχύει τις ακραίες, εξτρεμιστικές δυνάμεις και αποδυναμώνει τις μετριοπαθείς. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, γιατί στις διεθνείς επαφές και συμφωνίες ενδείκνυνται οι μετριοπαθείς φωνές».

Κληθείς να τοποθετηθεί για το ζήτημα της Γροιλανδίας και την ευρύτερη διεκδικητική ρητορική του Τραμπ, ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας – διεθνολόγος εξήγησε ότι «όλη αυτή η ρητορική του Τραμπ καταρρίπτει τις αρχές, τους κανόνες, τις ρυθμίσεις που είχαμε συμφωνήσει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Είχαμε συμφωνήσει σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών. Είχαμε επίσης συμφωνήσεις κάθε χώρα να συμμετέχει στον διεθνή οργανισμό, που επιθυμεί. Όλη η πολιτική του Τραμπ τα ανατρέπει όλα αυτά. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να ανατρέπονται οι διεθνείς συμφωνίες, στις οποίες είχαμε οδηγηθεί. Ο Τραμπ προσχωρεί σε μια πρακτική, ο οποία είναι ουσιαστικά αναθεωρητική, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είχαν πρωτοστατήσει στη δημιουργία διεθνών κανόνων. Οι κανόνες δεν τον δεσμεύουν πάντοτε ή τον δεσμεύουν όποτε τον συμφέρουν».

Αναφορικά με το ρόλο που θα παίξει ο αμερικανικός παράγοντας σε σχέση με την Ελλάδα, υποστηρίχθηκε ότι «ο Τραμπ υπολογίζει πάρα πολύ την ωμή δύναμη. Η Ελλάδα έχει τη θέση και τις συμμαχίες της, αλλά ο Τραμπ δίνει μεγάλη βάση στην ισχύ. Η ισχύς δεν ήταν το μόνο στοιχείο των διεθνών σχέσεων, ενώ, τώρα, με τον Τραμ, φαίνεται ότι το πράγμα ανατρέπεται. Είναι μόνο το δίκαιο του ισχυρού, όχι η ισχύς του δικαίου. Αυτό είναι βασικό στοιχείο. Το προτέρημα της Ελλάδας παραμένει παρούσα στις διεθνείς συμμαχίες της. Ως μέλος της Ε.Ε. συνδιαμορφώνει την πολιτική της Ε.Ε. Νομίζω ότι μόνο με διεθνείς συμμαχίες η Ελλάδα μπορεί να έχει ισχυρό ρόλο και λόγο. Πρόεδρο που να γνωρίζει τόσο καλά τα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος και να είναι τόσο κοντά στις επίσημες ελληνικές θέσεις δύσκολα θα βρούμε άλλον όπως ήταν ο Μπάιντεν. Δεν νομίζω ότι θα διαταραχθούν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, διότι είναι αρκετά ώριμες. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις έχουν περάσει από διαφορετικές κυβερνήσεις και από διαφορετικά πολιτικά κόμματα. Επί κυβέρνησης Τσίπρα αναβαθμίστηκαν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφθεί τις ΗΠΑ επί Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό δείχνει ότι μπορούμε να έχουμε καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ παρά τις διαφορές στις ηγεσίες των κυβερνήσεων των δύο χωρών».

Τοποθετηθείς, τέλος, για το αν θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις στο γεωγραφικό χάρτη λόγω του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, ο κ. Θόδωρος Τσίκας υπογράμμισε ότι «αυτό είναι το πιο κρίσιμο θέμα. Μια εκδοχή είναι να συνεχίσει η Ρωσία να κατέχει ορισμένα ουκρανικά εδάφη. Κατεχόμενα εδάφη υπάρχουν και αλλού στον κόσμο. Όμως το να αναγνωριστούν διεθνώς τα αποτελέσματα μιας μονομερούς επίθεσης και κατοχής διαλύουν πλήρως το διεθνές σύστημα. Είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Μετά, θα μπορεί να επιτεθεί ένα ισχυρό κράτος σε ένα πιο αδύναμο. Μιλάμε για το πιο επικίνδυνο που μπορεί να υπάρξει. Ο Πούτιν το ζητεί. Και ο Τραμπ δεν θέλει δεσμεύσεις. Ο Τραμπ θέλει να μαζέψει όλες τις δυνάμεις του στην περιοχή του Ειρηνικού και του Ινδικού ωκεανού. Και μόνο η Κίνα τον ενδιαφέρει. Και σε σχέση με το ΝΑΤΟ, έχει σχετικοποιήσει το άρθρο 5 της συνθήκης της Συμμαχίας. Και δεν είναι βέβαια τυχαίο το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι κινούνται προς την κατεύθυνση της αμυντικής ενίσχυσης της Ευρώπης».

Πηγή: pagenews.gr