Τι είναι η συναλλακτική πολιτική στη νέα εποχή Τραμπ

Με την πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι έντονες πρώτες εβδομάδες της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ βρίσκονται αντιμέτωποι οι σύμμαχοι και οι εταίροι των ΗΠΑ. Ο νέος πρόεδρος φαίνεται αποφασισμένος να διαρρήξει ακόμη και σχέσεις που έχουν οικοδομηθεί και αποτελούν τη θεμελιώδη βάση της αρχιτεκτονικής ασφαλείας από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Όλοι προσπαθούν να κατανοήσουν τις προθέσεις του Ν. Τραμπ, κάτι που δεν είναι εύκολο, ελπίζοντας ότι, μετά από μια δυναμική αρχή, θα επιδιώξει τελικά συναινέσεις και ισορροπίες, προσαρμόζοντας τα πράγματα στα «μέτρα» του.

Ωστόσο, η έντονα συναλλακτική του προσέγγιση, όπως φάνηκε τόσο στον Παναμά όσο και στην Ουκρανία, έχει προκαλέσει σοβαρές ανησυχίες. Ο κ. Τραμπ φαίνεται να λειτουργεί περισσότερο ως παίκτης πόκερ στην Άγρια Δύση, ρισκάροντας συνεχώς τα πάντα και βγάζοντας το πιστόλι στο τραπέζι, προκειμένου να εκφοβίσει τους άλλους παίκτες και να αποκομίσει όφελος, χωρίς καν να χρειάζεται να αποκαλύψει τα χαρτιά του.

Στον Παναμά, οι απειλές για στρατιωτική παρέμβαση αποδείχθηκαν αρκετές, με αποτέλεσμα η χώρα να ανακοινώσει τον αποκλεισμό της Κίνας από τη Διώρυγα. Παράλληλα, το Μεξικό, προκειμένου να εξασφαλίσει παράταση στην επιβολή δασμών, έστειλε 10.000 στρατιώτες στα σύνορα για να περιορίσει τις μεταναστευτικές ροές, ενώ ενίσχυσε και τις αρμοδιότητες των αμερικανικών αρχών στην καταπολέμηση των καρτέλ.

Η Ουκρανία αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με έναν κυνικό και απροκάλυπτο τρόπο, αφού επιτέθηκε στον Ζελένσκι και συνομίλησε απευθείας με τον Πούτιν, δήλωσε ότι η διαδικασία ειρηνικής επίλυσης θα είναι αποκλειστική ευθύνη των προεδρικών ηγετών των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Απαιτώντας από τον Ουκρανό πρόεδρο την παραχώρηση όλων των δικαιωμάτων στους φυσικούς πόρους της Ουκρανίας, ο Τραμπ υποστήριξε ότι ο Ζελένσκι, ο οποίος δεν έχει νομιμοποίηση για να συμμετάσχει στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, είναι ταυτόχρονα ικανός και νομιμοποιημένος να υπογράψει μια συμφωνία που θα παραχωρεί αυτά τα δικαιώματα.

Μια συμφωνία που τελικά δεν υπογράφηκε, καθώς ο Τραμπ ταπείνωσε τον Ζελένσκι χθες και ουσιαστικά τον απέλυσε από το Λευκό Οίκο.

Δεν είναι τυχαίο ότι, ενώ η συζήτηση για τις απαιτήσεις των ΗΠΑ προς την Ουκρανία είχε ενταθεί, ο Β. Πούτιν έσπευσε να δηλώσει την ετοιμότητά του να συζητήσει για αμερικανικές επενδύσεις σε στρατηγικά ορυκτά στις περιοχές της Ουκρανίας που κατέχει η Ρωσία. Αυτό συνιστά έναν έμμεσο τρόπο αναγνώρισης από τις ΗΠΑ των εδαφών που η Ρωσία προσάρτησε με τη βία στην Ανατολική Ουκρανία, σε αντάλλαγμα για την παραχώρηση δικαιωμάτων επί του ορυκτού πλούτου της περιοχής.

Απέναντι σε αυτή τη συναλλακτική πολιτική του Τραμπ, οι Ευρωπαίοι, μετά το αρχικό σοκ, φαίνεται να βρίσκονται σε αμηχανία σχετικά με την κατάλληλη αντίδραση. Πολλοί ελπίζουν ότι, μετά από αυτές τις πρώτες εβδομάδες ή μήνες της προεδρίας του Τραμπ, ο Αμερικανός πρόεδρος, έχοντας να επιδείξει επιτυχίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, θα «ηρεμήσει» και θα αρχίσει  η συζήτηση για τη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου για τις διατλαντικές σχέσεις.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν αυτή η κατάσταση είναι απλώς μια προσωρινή φάση ή αν θα καθιερωθεί ως ο κανόνας για την αμερικανική εξωτερική πολιτική τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Κεντρικό ζήτημα είναι, φυσικά, η διαδικασία για την επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία. Αν ο κ. Τραμπ επιμείνει σε μια διαπραγμάτευση που θα διεξάγεται αποκλειστικά μεταξύ του ίδιου και του Β. Πούτιν, χωρίς τη συμμετοχή των συμμάχων, τότε το χάσμα θα διευρυνθεί και θα είναι δύσκολο να γεφυρωθεί. Αυτό θα δημιουργήσει σοβαρές προκλήσεις για την Ευρώπη, η οποία θα κινδυνεύσει να χάσει τη στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ, σε μια περίοδο που η ευρωπαϊκή οικονομία δεν έχει ανακάμψει από την πανδημία και την ενεργειακή κρίση, με τον κίνδυνο να βρεθεί σε δυσχερή θέση ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία.

Βρισκόμαστε ακόμα στα αρχικά στάδια αυτού του θρίλερ, καθώς η θητεία του Τραμπ εξελίσσεται, κάτι που απαιτεί ψυχραιμία, χωρίς αυτό να υποδηλώνει ότι πρέπει να εφησυχάζουμε.

Πηγή: Pagenews.gr