Η στάση του πρωθυπουργού απέναντι στις ραγδαίες εξελίξεις στο Ουκρανικό

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται σε δύσκολη θέση σχετικά με το Ουκρανικό ζήτημα, καθώς είναι ένας από τους λίγους Ευρωπαίους ηγέτες που δεν έχει εκφράσει δημόσια στήριξη προς τον Ουκρανό πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μετά την πρόσφατη αντιπαράθεσή του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στον Λευκό Οίκο.

Οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας, του Βελγίου, της Σουηδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς και η πρόεδρος της Κομισιόν, ο πρόεδρος της Γαλλίας, της Εσθονίας και της Δανίας, όπως και οι νυν και επερχόμενοι καγκελάριοι της Γερμανίας, έχουν δηλώσει τη στήριξή τους προς την Ουκρανία. Αντίθετα, εξαιρέσεις αποτελούν ο Βίκτορ Ορμπάν, ο οποίος υποστήριξε τον Ντόναλντ Τραμπ, και η Τζόρτζια Μελόνι, η οποία προτίμησε να μην πάρει σαφή θέση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει προβεί σε καμία δήλωση μέχρι στιγμής, αν και υπήρξε ένας από τους πιο θερμούς και εκδηλωτικούς υποστηρικτές της Ουκρανίας από την αρχή, ταυτιζόμενος πλήρως με την πολιτική γραμμή των ΗΠΑ υπό την προεδρία του Μπάιντεν. Για αυτή του τη στάση, είχε δεχθεί κάποιες εσωκομματικές επικρίσεις, έμμεσα, από τους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή. Οι επικρίσεις δεν αφορούσαν τόσο τη θέση του, καθώς κανένας από αυτούς δεν πρότεινε διαφοροποίηση από τη γραμμή των ΗΠΑ, αλλά θεωρούσαν ότι δεν ήταν απαραίτητο να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των πιο ένθερμων υποστηρικτών. Ορισμένοι, μάλιστα, και εντός της ΝΔ, υποστήριζαν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έπρεπε να υιοθετήσει μια πιο ουδέτερη στάση, παρόμοια με αυτή της Τουρκίας, και να μην διαρρήξει εντελώς τις σχέσεις με τη Ρωσία. Άλλοι εξέφραζαν καχυποψία σχετικά με τη σχέση της Ουκρανίας με την Τουρκία, ενώ κάποιοι προέβλεπαν ότι οι ΗΠΑ τελικά θα αποσύρονταν από την υποστήριξή τους προς την Ουκρανία, όπως φαίνεται να συμβαίνει μετά τις εκλογές.

Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, δεν έχει ποτέ υιοθετήσει αυτές τις απόψεις και δεν δίστασε να εκφράσει τη στήριξή του στην Ουκρανία και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τόσο με δηλώσεις όσο και με πράξεις, από την αρχή της κρίσης και καθ’ όλη τη διάρκεια των ετών. Στις 22 Φεβρουαρίου, είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Πρόεδρο Ζελένσκι, κατά την οποία του ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «τίποτα δεν μπορεί να αποφασιστεί για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία». Ωστόσο, μετά τη δημόσια αντιπαράθεση του Ζελένσκι με τον Τραμπ, είναι ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης της κεντροδεξιάς που δεν τον υποστήριξε, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο.

Κυβερνητικές πηγές επισημαίνουν ότι η απουσία δήλωσης υποστήριξης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη οφείλεται στην εσωτερική κατάσταση της χώρας και του κόμματός του. Η πλήρης στήριξη προς την Ουκρανία δεν ήταν ποτέ μια θέση που υιοθετούσε ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, ούτε και η Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε τη δύναμη και την πολιτική κυριαρχία να αποφασίζει χωρίς να ανησυχεί για τις ισορροπίες. Μετά τις μαζικές διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου, οι οποίες ήταν οι μεγαλύτερες που έχουν πραγματοποιηθεί στη χώρα από το 1974, είναι προφανές ότι η πολιτική του κυριαρχία έχει μειωθεί. Γι’ αυτόν τον λόγο, τώρα εξετάζει προσεκτικά τον αντίκτυπο κάθε του κίνησης ή δήλωσης και προτιμά προς το παρόν να παραμείνει σε στάση «ακινησίας».

Επιπλέον, σύμφωνα με κυβερνητική πηγή, «η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει να διατηρεί καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ανεξαρτήτως της πολιτικής τους ηγεσίας, δεδομένου ότι υπάρχει ένας απειλητικός γείτονας. Η Κάγια Κάλας, υπεύθυνη για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, θεωρεί ως απειλή μόνο τη Ρωσία, ενώ βλέπει την Τουρκία ως σύμμαχο, αγνοώντας ότι κατέχει παράνομα, με στρατιωτική δύναμη, εδάφη της Κύπρου, η οποία είναι κράτος-μέλος της ΕΕ». Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση, όπως διευκρινίζεται, «δεν επιθυμεί να έρθει σε σύγκρουση με τον Τραμπ και να διαταράξει μια συμμαχία που είναι κρίσιμη για τη χώρα μας, καθώς το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Πηγή: Pagenews.gr