Πληθαίνουν οι απειλές για την κυβέρνηση Μπαϊρού

Ο Πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού είναι ένας από τους σπουδαίους επιζώντες της γαλλικής πολιτικής, αλλά η 40χρονη πολιτική του καριέρα είχε λίγα επιτεύγματα μέχρι τις αρχές αυτού του μήνα.

Καθοδηγώντας με επιτυχία έναν προϋπολογισμό περικοπής του ελλείμματος για το 2025, αν και μια Εθνοσυνέλευση χωρίστηκε σε 11 πολιτικές ομάδες και τρία αμοιβαία ανταγωνιστικά στρατόπεδα, ο κεντρώος πρωθυπουργός πέτυχε τώρα εκεί που απέτυχε ο προκάτοχός του Μισέλ Μπαρνιέ.

Και ο Μπάιρου είπε από τότε στους συναδέλφους ότι πιστεύει ότι θα είναι ασφαλής μέχρι το καλοκαίρι.

Προβλέπει μια νέα πολιτική κρίση στις αρχές του φθινοπώρου, και οι μήνες Σεπτέμβριος και Οκτώβριος θα είναι πιθανώς οι πιο επικίνδυνοι. Αλλά εάν ο Μπαϊρού μπορέσει να επιβιώσει μέχρι το τέλος του έτους, φαίνεται ότι μπορεί πιθανότατα να παραμείνει μέχρι το τέλος της δεύτερης και τελευταίας θητείας του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν τον Μάιο του 2027.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από τις αρχές του επόμενου έτους, ή ίσως και νωρίτερα, η πολιτική ενέργεια στη Γαλλία θα εκτραπεί προς σημαντικές δημοτικές εκλογές σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, που πρόκειται να διεξαχθούν τον Μάιο του 2026. Μόλις τελειώσουν, θα ξεκινήσει η ανεπίσημη, προεκλογική περίοδος για τις προεδρικές εκλογές του 2027 και η πίεση για νέες βουλευτικές εκλογές.

Μέχρι τότε, ωστόσο, υπάρχουν ακόμη μερικά άλυτα ζητήματα που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τον Μπαϊρού πριν από το τέλος του έτους.

Το πρώτο είναι η μετανάστευση. Ο σκληροπυρηνικός υπουργός Εσωτερικών του Μπαϊρού, Μπρούνο Ρετάιγ, πιέζει για σκληρότερη νομοθεσία για τη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση, και ορισμένες από τις ρητορικές του ενόχλησαν τόσο το αριστερό όσο και το μακρονιστικό τμήμα του συνασπισμού του Μπαϊρού. Ο πρωθυπουργός, από την πλευρά του, επιχείρησε μια τακτική εκτροπής καλώντας σε μια συζήτηση για την «εθνική ταυτότητα», αλλά το θέμα παραμένει ασταθές.

Ωστόσο, δεδομένου ότι η Εθνοσυνέλευση είναι σε μεγάλο βαθμό διχασμένη μεταξύ της ακροδεξιάς, του κυβερνώντος κέντρου και της αριστεράς, η πτώση του Μπαγιού θα απαιτούσε μια συμμαχία μεταξύ της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης της ηγέτη της αντιπολίτευσης Μαρίν Λεπέν και της αριστεράς – κάτι που είναι μάλλον απίθανο όσον αφορά τη μετανάστευση. Έτσι, ενώ το θέμα θα παραμείνει άλυτο, δεν αποτελεί την πιο άμεση απειλή για την επιβίωση της κυβέρνησης.

Ο δεύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο Μπαϊρού είναι ο προϋπολογισμός. Ο πρωθυπουργός αναγνωρίζει ότι ο προϋπολογισμός του για το 2025 ήταν απλώς μια ενδιάμεση απάντηση στην κρίση του ελλείμματος της χώρας. Ως εκ τούτου, έδωσε εντολή σε όλα τα υπουργεία να παραμερίσουν τα ταμπού και τη συμβατική σοφία και να επανεξετάσουν προσεκτικά τις δαπάνες και τους φόρους προτού παρουσιάσει το σχέδιο προϋπολογισμού του 2026 τον Σεπτέμβριο.

Αυτός ο προϋπολογισμός είναι ιδιαίτερα δύσκολος, καθώς είναι ένα θέμα για το οποίο η ακροδεξιά και η αριστερά θα μπορούσαν να ενωθούν για να νικήσουν τον Μπαϊρού – ακριβώς όπως σχημάτισαν ένα de facto σύμφωνο που έριξε τον Μπαρνιέ για τον προϋπολογισμό του τον Δεκέμβριο.

Τέλος, το τρίτο και πιο επικίνδυνο άλυτο ζήτημα που αντιμετωπίζει η Μπαϊρού είναι η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Αυτή είναι μια ράβδος που έφτιαξε ο Μπαϊρού για την πλάτη του, αφού συμφώνησε να ξανανοίξει τις συνομιλίες για τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Μακρόν που κέρδισε οδυνηρά το 2023, προκειμένου να πείσει τους Σοσιαλιστές να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό του 2025.

Ο Μπαϊρού άνοιξε ξανά την πόρτα για επανεξέταση της αύξησης της ηλικίας βασικής σύνταξης από τα 62 στα 64, όταν οι Σοσιαλιστές έσκαψαν τα τακούνια τους στον προϋπολογισμό – η μόνη του ρήτρα ήταν ότι το αποτέλεσμα ήταν ουδέτερο όσον αφορά τις κρατικές δαπάνες και το έλλειμμα. Ο πρωθυπουργός συμφώνησε επίσης να παραπέμψει οποιαδήποτε «πρόοδο» στις συζητήσεις στο κοινοβούλιο, είτε επιτύχουν είτε αποτύχουν οι συνομιλίες μεταξύ συνδικάτων και εργοδοτών.

Αλλά αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα λύσης σε ένα αδιέξοδο που δημιουργεί ένα διαφορετικό δυσεπίλυτο πρόβλημα, καθώς απλά δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος να εγκαταλείψουμε την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης χωρίς να αυξήσουμε το έλλειμμα. Και ενώ οι Σοσιαλιστές πιστεύουν ότι έχουν ανοίξει τώρα το δρόμο για ριζικά πιο ήπια συνταξιοδοτική νομοθεσία το φθινόπωρο, η κυβέρνηση επιμένει ιδιωτικά ότι μόνο αισθητικές αλλαγές είναι δυνατές.

Εν τω μεταξύ, η ακροδεξιά της Λεπέν είναι εξίσου μη ρεαλιστική στη σκέψη της επί του θέματος – όπως και η πλειοψηφία του κοινού.

Επομένως, μια συνταξιοδοτική κρίση είναι πιθανή στα τέλη του καλοκαιριού ή τον Σεπτέμβριο, και από όλα τα άλυτα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο Μπαϊρού, είναι αυτό που θα μπορούσε να τον ανατρέψει. Πράγματι, ο πρωθυπουργός επέδειξε μεγάλη εφευρετικότητα και υπομονή για την επίλυση της διαφωνίας για τον προϋπολογισμό φέτος, αλλά η εύρεση μιας δημιουργικής λύσης για την αναμέτρηση των συντάξεων θα αποδειχθεί πολύ πιο επίπονη.

Πηγή: Pagenews.gr