Η Ευρώπη έχει τα μέσα για να στηρίξει την Ουκρανία

H καταστροφική συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι την Παρασκευή αποκρυστάλλωσε αυτό που είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται: Η υποστήριξη των ΗΠΑ στην πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας εξασθενεί γρήγορα και η Ευρώπη θα χρειαστεί να καλύψει το κενό. Ενώ η συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών στο Λονδίνο περιλάμβανε τη δέσμευση να συνεχιστεί η παροχή στρατιωτικής βοήθειας και να διαμορφωθεί ένα ειρηνευτικό σχέδιο, οι λεπτομέρειες είναι αυτές που θα έχουν τελικά σημασία.

Μέχρι στιγμής, η ειρηνευτική στρατηγική των ΗΠΑ φαινόταν να στηρίζεται στο να κατευνάσουν το Κρεμλίνο – υποσχόμενες εδαφικές παραχωρήσεις, αναμασώντας τα λεγόμενα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και προσβάλλοντας τη διατλαντική συμμαχία. Ο Ζελένσκι, μετά τους ηγέτες της Γαλλίας και της Βρετανίας, απέτυχε να αποσπάσει απτές εγγυήσεις ασφαλείας από τον Λευκό Οίκο την περασμένη εβδομάδα. Η επίπληξη που δέχθηκε αφού πίεσε για το ζήτημα – “Είπατε έστω και μια φορά “ευχαριστώ”;” αναφώνησε ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς – κατέστησε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ αβέβαιες.

Το πώς ακριβώς σκοπεύει ο Λευκός Οίκος να τερματίσει τις μάχες μένει να φανεί. Αλλά η Ευρώπη οφείλει να αναγνωρίσει τη δύναμη που έχει για να διαμορφώσει την τελική έκβαση, καθώς και την επείγουσα ανάγκη να αναπτύξει περισσότερη.

Ενώ τα αποθέματα έχουν μειωθεί, οι ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να διαθέτουν όπλα που μπορούν να μεταφέρουν στην Ουκρανία, από πυρομαχικά μέχρι πυραύλους ακριβείας και συστήματα αεράμυνας, καθώς και κεφάλαια για την ενίσχυση της αναπτυσσόμενης αμυντικής βιομηχανικής βάσης της. Ακόμη και 20 δισεκατομμύρια δολάρια, κατανεμημένα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσαν να βοηθήσουν το Κίεβο να αμυνθεί απέναντι στις συνεχιζόμενες ρωσικές επιθέσεις και να διεκδικήσει καλύτερους όρους.

Η Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ελβετίας) διατηρεί επίσης εκτεταμένες κυρώσεις που θα μπορούσαν να συνεχίσουν να ασκούν πίεση στη ρωσική οικονομία ακόμη και αν αρθούν οι αμερικανικοί περιορισμοί. Ελέγχει περίπου 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία της ρωσικής κεντρικής τράπεζας, τα οποία μπορούν να διατεθούν για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί ως σοβαρός παίκτης, φυσικά, θα ήταν να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου στην αύξηση των αμυντικών δαπανών, τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και μέσω κοινού δανεισμού. Οι αριθμοί πρέπει να είναι επαρκείς για να αρχίσουν να αντικαθιστούν τη βασική υποστήριξη των ΗΠΑ – για τη μεταφορά στρατευμάτων και εξοπλισμού, τον εναέριο ανεφοδιασμό και την εκτέλεση μιας σειράς υπηρεσιών πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης.

Αυτό δεν θα είναι ούτε φθηνό ούτε πολιτικά εύκολο. Το Bloomberg Economics εκτιμά ότι αν οι πέντε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο 4% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, το κόστος θα ανέλθει σε περίπου 270 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως κατά την επόμενη δεκαετία.

Ωστόσο, η ιδέα ότι το μεγαλύτερο οικονομικό μπλοκ του κόσμου, με ετήσιο ΑΕΠ 20 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες δαπάνες είναι ανυπόστατη. Η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τα ανώτατα όρια χρέους που έχει επιβάλει η ΕΕ θα διευκόλυνε την αύξηση του προϋπολογισμού. Η προϋπόθεση κοινού δανεισμού για μεταρρυθμίσεις στις διαδικασίες προμηθειών και καλύτερο συντονισμό των δαπανών θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πολύ λιγότερο κατακερματισμένη προσέγγιση της ευρωπαϊκής άμυνας.

Με τον τρόπο αυτό, οι ηγέτες θα μπορούσαν να συμβάλουν στην εξάλειψη της τάσης μεμονωμένων χωρών να αγοράζουν αλληλεπικαλυπτόμενα οπλικά συστήματα, με πολύ μεγάλο κόστος, για πολύ μικρό συλλογικό όφελος. Αυτό θα απαιτήσει πιο αποφασιστική ηγεσία από τη νέα γερμανική κυβέρνηση, καθώς και στενότερους αμυντικούς δεσμούς μεταξύ της ηπείρου και της μετα-Brexit Βρετανίας. Όπου δεν είναι δυνατή μια ευρύτερη συμφωνία, οι συνασπισμοί των Προθύμων θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ικανότητες ή να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένες απειλές, κατά το πρότυπο των συνομιλιών του Ηνωμένου Βασιλείου με τη Νορβηγία για την προστασία κρίσιμων υποδομών.

Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Κιρ Στάρμερ έχει δίκιο: “Δεν είναι η στιγμή για περισσότερες συζητήσεις. Είναι ώρα να δράσουμε“. Οι διστακτικοί Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να θυμηθούν πώς αντέδρασαν στην πανδημία της Covid-19, όταν δεσμεύτηκαν σε κεφάλαια ανάκαμψης ύψους 860 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η πρόκληση της προετοιμασίας για μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων στην οποία οι ΗΠΑ μπορεί να μην υποστηρίζουν πλέον την ασφάλεια της Ευρώπης είναι εξίσου υπαρξιακή. Πρέπει να αναγνωρίσουν τις δυνάμεις τους και να αρχίσουν να τις αξιοποιούν πριν να είναι πολύ αργά.

Πηγή: Pagenews.gr