Δυσπιστία μεταξύ των τεσσάρων της αντιπολίτευσης

Μέχρι το βράδυ της Τρίτης, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας συναντήθηκαν για πρώτη φορά στη Βουλή. Από το ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν οι Δημήτρης Μπιάγκης και Δημήτρης Μάντζος, ενώ από την Κουμουνδούρου οι Θανάσης Θεοχαρόπουλος και Διονύσης Καλαματιανός. Η Πέτη Πέρκα και η Ζωή Κωνσταντοπούλου ολοκλήρωσαν την εξάδα που «κλείδωσε» σε μεγάλο βαθμό το κείμενο της πρότασης δυσπιστίας. Αργά το ίδιο βράδυ, πηγές από τη Χαριλάου Τρικούπη και την Κουμουνδούρου εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους η κατάσταση είχε γίνει τεταμένη. Από το ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν διαπραγματευόταν το γεγονός ότι θα είναι ο αρχηγός που θα ανακοινώσει την πρωτοβουλία των τεσσάρων, ακολουθώντας τον κανονισμό της Βουλής. Στον ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένα στελέχη χαρακτήριζαν «βοναπαρτική» την απαίτηση της Χαριλάου Τρικούπη, και τελικά υποχώρησαν, όπως και τα άλλα δύο κόμματα. Η σύντομη και περιεκτική τοποθέτηση του του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να καπελώσει τους υπόλοιπους τρεις, ηρέμησε τα πνεύματα.

Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή αποτέλεσε μια δοκιμή συνεργασίας ή μια αναγκαία συνύπαρξη υπό ιδιαίτερες συνθήκες; Οι συνθήκες δεν φαίνονται ώριμες και όλα τα σημάδια από την αρχή υπέδειξαν ότι η «συγκατοίκηση» είχε προθεσμία λήξης το βράδυ της Παρασκευής. Στην Κουμουνδούρου επικράτησε έντονος εκνευρισμός όταν έμαθαν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης θα ανακοινώσει την ένταξη του Πέτρου Παππά στο κοινοβουλευτικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ την ημέρα που θα ανακοινωνόταν η πρόταση δυσπιστίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, στελέχη πρότειναν στον Σωκράτη Φάμελλο να προχωρήσουν σε ανακοίνωση, όπως είχε γίνει με τη Ράνια Θρασκιά. Μάλιστα, φέρεται να είχαν γραφεί κάποιες γραμμές, αλλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να θολώσει το μήνυμα της ημέρας. Με διαφορετικές στρατηγικές και προσεγγίσεις, οι τέσσερις αρχηγοί επιδίωξαν, μέσα από τη συνολική εικόνα της δημιουργίας ενός αντικυβερνητικού μετώπου, να συσπειρώσουν το κοινό τους.

Η σύγκριση με το παρελθόν δείχνει ότι η πρόταση δυσπιστίας, αν και είχε πολιτική σημασία, δεν είχε ουσιαστικό αντίκρισμα. Κανένας από τους τέσσερις δεν επιθυμούσε, σε αυτή τη φάση, να συμβεί κάποιο «ατύχημα» που θα οδηγούσε σε πολιτικές εξελίξεις. Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ερευνών υποδεικνύουν ότι η αντιπολίτευση, χωρίς σαφή κατεύθυνση, προσπαθεί να βρει τον προσανατολισμό της. Από τα δεδομένα προκύπτει ότι το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Πλεύση Ελευθερίας, οι οποίοι φαίνεται να πλησιάζουν το όριο εισόδου στη Βουλή, μόλις και μετά βίας καταφέρνουν, αν αθροιστούν, να ξεπεράσουν το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, η οποία βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Η τρέχουσα κατάσταση, με την αύξηση της αντισυστημικής ψήφου, αναμένεται να προκαλέσει μεγαλύτερο κατακερματισμό στον τομέα της Κεντροαριστεράς. Για ποιο λόγο, λοιπόν, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, τη στιγμή που βλέπει τα ποσοστά της να διπλασιάζονται, να εμπλακεί σε μια ατέρμονη συζήτηση για συνεργασίες που μπορεί να της προκαλέσει μόνο φθορά;

Η διαπίστωση ότι «ένας μόνος του δεν μπορούσε» να προχωρήσει σε πρόταση δυσπιστίας αντικατοπτρίζει την αδύναμη παρουσία των κοινοβουλευτικών προοδευτικών δυνάμεων. Οι τέσσερις είχαν προσπαθήσει να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση και πέρυσι, καταθέτοντας πρόταση δυσπιστίας σχετικά με τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Το διάστημα που ακολούθησε έδειξε ότι κανείς από αυτούς δεν αποκόμισε κάποιο όφελος. Μήπως αυτή τη φορά θα έπρεπε να ακολουθήσουν διαφορετική προσέγγιση; Το ερώτημα αυτό δεν είναι ρητορικό, αλλά εύλογο, καθώς προκύπτει από την αδυναμία των αντιπολιτευτικών δυνάμεων σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για την κυβέρνηση. Είναι τουλάχιστον παράδοξο το γεγονός ότι, ενώ η δημοφιλία της κυβέρνησης μειώνεται, δεν αναδύεται ένας αξιόλογος εναλλακτικός πόλος διακυβέρνησης.

Πηγή: Pagenews.gr