Τα κόμματα εξουσίας θα συγχρονιστούν με την κοινωνία;

Τα κόμματα φαίνεται να βρίσκονται «βυθισμένα» σε ένα πολιτικό κενό, αδυνατώντας να συγχρονιστούν με τις ανάγκες και τα αιτήματα της κοινωνίας.

Η κυβέρνηση, μετά από σχεδόν έξι χρόνια στην εξουσία, δείχνει να έχει υποστεί σημαντική φθορά. Ο πρωθυπουργός προγραμματίζει ένα restart τις επόμενες ημέρες, προσπαθώντας να «ανακατέψει την τράπουλα». Είναι όμως αρκετός ένας ανασχηματισμός για να αλλάξει την κατάσταση; Μετά από τόσες κρίσεις, ένα φρεσκάρισμα θεωρείται αναγκαίο, αρκεί να υπάρχουν νέα πρόσωπα και μια σαφής κατεύθυνση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να απομακρυνθεί από το κέντρο, την ώρα που κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι συνεργάζεται με την Αριστερά, αλλά ούτε και να παραμελήσει τη δεξιά του πτέρυγα. Επικρατώντας στον μεσαίο χώρο, κέρδισε εύκολα σε δύο εθνικές εκλογές και είναι γεγονός ότι ελπίζει πως οι μετριοπαθείς κεντροδεξιοί ψηφοφόροι θα επιστρέψουν πιο εύκολα κάτω από τη «γαλάζια στέγη». Αυτή η κατηγορία υποστηρικτών είναι δύσκολο να βρει άλλη πολιτική δύναμη που να τους ικανοποιεί.

Δύο αρνητικά αριθμητικά ρεκόρ ανησυχούν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι εύχονται να μην τα ξαναβρούν μπροστά τους. Οι ψήφοι που έλαβε το κόμμα στις ευρωεκλογές του 2024 (1.125.510) και το ποσοστό του Μαΐου του 2012 (18,85%) είναι οι αιτίες της ανησυχίας τους. Αξιοσημείωτο είναι ότι, ακόμη και πριν από 13 χρόνια, η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμάρα – η οποία τελικά κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές – είχε συγκεντρώσει 66.544 ψήφους περισσότερες σε σύγκριση με τις τελευταίες ευρωεκλογές. Φυσικά, πρόκειται για δύο διαφορετικές εκλογικές διαδικασίες, καθώς οι ευρωεκλογές περιλαμβάνουν πάντα και το στοιχείο της ψήφου διαμαρτυρίας.

Η δυσπιστία μπορεί να μην εκφράστηκε στη Βουλή, ωστόσο παραμένει έντονα παρούσα στην κοινωνία, αμφισβητώντας τα κόμματα που έχουν ασκήσει εξουσία. Αυτός είναι ο λόγος που τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχουν προοπτική. Η κακή δημοσκοπική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο κατανοητή, καθώς το κόμμα του Σωκράτη Φάμελλου προέρχεται από μια επώδυνη ήττα το 2023, την παραίτηση της ιστορικής του αρχηγού και μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης υπό την ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη, που οδήγησε σε πολλές διασπάσεις. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κυβερνήσει μόνο του εδώ και 16 χρόνια, ενώ πρόσφατα ολοκλήρωσε μια υποδειγματική εσωκομματική διαδικασία που επανέφερε τον Νίκο Ανδρουλάκη στην προεδρία. Παρά τις προσδοκίες για άνοδο προς το 20%, οι «χαμηλές πτήσεις» στις δημοσκοπήσεις προκαλούν απορία, ειδικά μετά την επανεμφάνιση του ζητήματος των Τεμπών.

Καταλύτης των εξελίξεων στο εξής μπορεί να αποδειχθεί το εύρημα δύο εταιρειών μέτρησης, οι οποίες επιθυμούν να πείσουν την πλειοψηφία των πολιτών να προτιμήσουν τη λύση των πρόωρων εκλογών.

Εάν αυτή η αντίληψη εδραιωθεί, η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει προκλήσεις, αλλά με το φόβο της ακυβερνησίας, ίσως καταφέρει να συσπειρώσει ένα μέρος των ψηφοφόρων της. Ωστόσο, όσο τα ποσοστά των τριών κομμάτων παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα, οι ηγέτες τους θα αρχίσουν να προσαρμόζουν τις στρατηγικές και τις παρασκηνιακές τους κινήσεις, πιθανώς και προς τη δημιουργία συνεργατικών σχημάτων, ακόμα και την τελευταία στιγμή.

Για τη Νέα Δημοκρατία, υπάρχει δυνατότητα εξόδου. Έχει δύο χρόνια μπροστά της για να αλλάξει την κατάσταση μέσω μιας μεταρρυθμιστικής ατζέντας και της βελτίωσης της καθημερινότητας των πολιτών. Από την άλλη, η αντιπολίτευση διαθέτει ως κύριο «όπλο» τον προγραμματικό ρεαλισμό, με τον οποίο θα πρέπει να πείσει ότι μπορεί να φέρει σημαντικές αλλαγές τόσο στην οικονομία όσο και στη λειτουργία των θεσμών.

Πηγή: Pagenews.gr