Διεθνής υστέρηση της Ελλάδας απέναντι στην αναβάθμιση της Τουρκίας

Η ελληνική εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζει μια πρόκληση ιστορικών διαστάσεων λόγω του πιθανού τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία και της ανόδου του Τραμπ στην εξουσία. Αυτές οι εξελίξεις θέτουν σε αμφισβήτηση τη συνοχή της Ατλαντικής Συμμαχίας και αναγκάζουν την Ευρώπη να αναλάβει την κύρια ευθύνη για την ασφάλειά της απέναντι στη ρωσική απειλή.

Στο νέο αυτό πλαίσιο, η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τη δύναμη των ενόπλων δυνάμεών της και την αναπτυσσόμενη αμυντική της βιομηχανία, επιδιώκει να αποκτήσει κεντρική θέση στη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης. Αυτή η αρχιτεκτονική φαίνεται ότι θα διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό εκτός του θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου η Ελλάδα έχει λόγο και δικαίωμα βέτο.

Ήδη διαμορφώνεται μια «συμμαχία προθύμων», δηλαδή μια συνεργασία μεταξύ των χωρών που εκφράζουν την πρόθεση να αποστείλουν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις για μια ειρηνευτική αποστολή στην Ουκρανία. Σε αυτό το πλαίσιο, οι χώρες που διαθέτουν ισχυρούς στρατούς και είναι πρόθυμες να αναλάβουν ρίσκα αποκτούν πολιτικό πλεονέκτημα.

Η δεύτερη σύνοδος υπό τον Κιρ Στάρμερ

Οι πρόσφατες εξελίξεις, οι οποίες προχωρούν με ταχύτητα από τη στιγμή που ο Τραμπ «άδειασε» ανοιχτά την Ουκρανία και την Ευρώπη, ευθυγραμμισμένος με τον Πούτιν, υποδεικνύουν ότι η Τουρκία προορίζεται να αναλάβει κεντρικό ρόλο στη «συμμαχία προθύμων» για την ειρηνική επίλυση της κατάστασης στην Ουκρανία. Αντίθετα, η Ελλάδα φαίνεται να παραγκωνίζεται, πιθανόν όχι λόγω πρωτοβουλιών μεγάλων δυτικών δυνάμεων, αλλά εξαιτίας της έλλειψης προθυμίας από την κυβέρνηση.

Αυτό αναμένεται να επιβεβαιωθεί το Σάββατο, κατά τη διάρκεια της δεύτερης συνόδου κορυφής της συμμαχίας των προθύμων, που διοργανώνει ο Βρετανός πρωθυπουργός, Κιρ Στάρμερ, μέσω τηλεδιάσκεψης. Όλα δείχνουν ότι και σε αυτή τη σύνοδο δεν θα συμμετάσχει η Ελλάδα.

Στη σύνοδο κορυφής που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο σχετικά με την επόμενη ημέρα του πολέμου στην Ουκρανία, το προφανές συμπέρασμα είναι ότι η Ελλάδα δεν προσκλήθηκε επειδή δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στη συμμαχία των χωρών που είναι διατεθειμένες να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία για την εφαρμογή μιας ειρηνευτικής συμφωνίας.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι Βρετανοί διερεύνησαν τις προθέσεις των χωρών του NATO με σημαντική στρατιωτική ικανότητα και απηύθυναν προσκλήσεις μόνο σε εκείνες που δήλωσαν την πρόθεσή τους να στείλουν στρατό στην Ουκρανία. Είναι πιθανό ότι αν η ελληνική κυβέρνηση είχε εκφράσει μια τέτοια πρόθεση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είχε προσκληθεί στο Λονδίνο.

Από τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει από το Λονδίνο και το Παρίσι, οι οποίες ηγούνται της προσπάθειας για τη δημιουργία της «συμμαχίας προθύμων», φαίνεται ότι σχεδιάζεται η σύσταση μιας ειρηνευτικής δύναμης που δεν θα έχει ρόλο παρατηρητή ή διαιτητή ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά θα αποτελείται από αρκετές δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες με βαρύ οπλισμό.

Αυτό, αναμφίβολα, αυξάνει τον κίνδυνο συμμετοχής ελληνικών δυνάμεων, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει επαρκής πολιτική και κοινωνική αποδοχή για την ανάληψη αυτού του ρίσκου από τη χώρα. Επιπλέον, κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη να εξηγήσει στους πολίτες πόσο θα υποβαθμιστεί η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας αν παραμείνει εκτός της συμμαχίας των προθύμων, καθώς και πόσο θα ενισχυθεί η θέση της Τουρκίας, ειδικά αν αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ειρηνευτική αποστολή.

Μια ένδειξη αυτής της γεωπολιτικής υποβάθμισης μπορεί να είναι η απόφαση της κυβέρνησης να «παγώσει» τις έρευνες σε διεθνή ύδατα για την εγκατάσταση του καλωδίου ενεργειακής διασύνδεσης με την Κύπρο. Η ελληνική διπλωματία έχει διαχειριστεί το ζήτημα «σιωπηλά», παρά το γεγονός ότι η χώρα διατηρεί σταθερή θέση ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο που επικαλούνται οι Τούρκοι είναι παράνομο, αποφεύγοντας να προσφύγει στις Βρυξέλλες ή ακόμα και στην Ουάσιγκτον για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση και να ασκήσει πίεση στην Τουρκία να υποχωρήσει.

Η αδράνεια αυτή δεν έχει διευκρινιστεί από το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά πιθανόν να σχετίζεται με την απροθυμία διεθνών παραγόντων να ασχοληθούν με το ζήτημα, καθώς η Τουρκία προορίζεται να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας.

Επιπλέον, υπάρχουν πληροφορίες που αναφέρουν ότι εξετάζεται η πιθανότητα η Τουρκία να αναλάβει την ηγεσία της ειρηνευτικής δύναμης, όχι μόνο επειδή διαθέτει τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, αλλά και διότι είναι η μοναδική χώρα του NATO που έχει διατηρήσει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, προσφέροντας παράλληλα πολύτιμες υπηρεσίες – με αντάλλαγμα… – στον Πούτιν, προκειμένου να παρακάμψει τις διεθνείς κυρώσεις.

Πηγή: Pagenews.gr