Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν εισπράττει από την κοινωνική δυσαρέσκεια

Είναι το ΠΑΣΟΚ «παρακολούθημα των συντριμμιών του ΣΥΡΙΖΑ», όπως υποστηρίζουν κυβερνητικά στελέχη και μέλη της Ν.Δ., ή μπορεί να αναδειχθεί σε ηγετική πολιτική δύναμη του προοδευτικού χώρου, αξιοποιώντας στρατηγικές συμμαχίες και επιλογές για να ξεπεράσει τα αντικειμενικά εμπόδια της περιορισμένης κοινοβουλευτικής του εκπροσώπησης; Θα καταφέρει η Χαριλάου Τρικούπη να απεγκλωβίσει το κόμμα από το αδιέξοδο στο οποίο φαίνεται να βρίσκεται, ή θα χάσει τις συνδέσεις της με το προοδευτικό κέντρο και θα ενταχθεί στα κόμματα διαμαρτυρίας, στα όρια του αντισυστημισμού;

Η αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτεί τη κοινωνική δυσαρέσκεια που προκύπτει από την υπόθεση των Τεμπών εγείρει ερωτήματα. Ερωτήματα προκάλεσε επίσης και η ετερόκλητη συμμαχία που προτάθηκε για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας, ακόμα και εντός του ίδιου του κόμματος.

«Αν είχαμε 50 βουλευτές, θα ήταν προφανώς μια αυτοτελής ενέργεια», αναφέρει συνεργάτης του Νίκου Ανδρουλάκη, υποδεικνύοντας ότι η ανάγκη ήταν αυτή που οδήγησε στην κοινή υποβολή της πρότασης δυσπιστίας και όχι μια αρχική επιλογή. Στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζουν αυτή την κίνηση ως μια μεμονωμένη στρατηγική ενέργεια με στόχο να πλήξει την κυβέρνηση, η οποία δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη δημιουργία ενός μετώπου. Για να αποφευχθεί η δημιουργία συζητήσεων και σεναρίων σχετικά με πιθανές συνεργασίες με ευρύτερους ορίζοντες, αποφασίστηκε να απευθυνθούν σε όλο τον πολιτικό χώρο αριστερά του ΠΑΣΟΚ, συμπεριλαμβανομένων κομμάτων και ανεξάρτητων βουλευτών. «Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στην πρόταση δυσπιστίας μόνο με τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν θα ενίσχυε τα σενάρια για συνεργασία με άλλες προοπτικές;» είναι το ερώτημα που τίθεται από την πλευρά της Χαριλάου Τρικούπη.

Από το περιβάλλον της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρεται ότι υπάρχουν «διαφορετικά κόμματα με διαφορετικές στοχεύσεις και ερμηνείες της πολιτικής πραγματικότητας, τα οποία δεν μπορούν να συνεργαστούν ευρύτερα». Αυτή η «συνάντηση» είναι συγκυριακή και αναγκαστική, καθώς δεν υπάρχει καμία άλλη κοινή βάση, δεδομένου ότι το πολιτικό σχέδιο του καθενός είναι διαφορετικό. Επιπλέον, οι διαπραγματεύσεις και οι συζητήσεις για την τελική διαμόρφωση της πρότασης δυσπιστίας, οι οποίες συνεχίστηκαν μέχρι την τελευταία στιγμή, αποκάλυψαν την κυριαρχία των ανταγωνισμών και των διαφορετικών στρατηγικών, καθιστώντας δύσκολη την εύρεση κοινού σημείου, πόσο μάλλον τη δυνατότητα συνεργασίας.

Ωστόσο, η πολύπλευρη προσωπικότητα του ΠΑΣΟΚ βρίσκει τρόπους να εκφραστεί ακόμη και σε αυτή τη συνεργασία. Από την αρχή που ανακοινώθηκε ότι το κόμμα θα απευθυνθεί σε όλα τα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού τόξου, υπήρξαν ανησυχίες σχετικά με τον κίνδυνο να φανεί ότι συνεργάζεται με αντισυστημικές δυνάμεις. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην Πλεύση Ελευθερίας, καθώς η επιθετική ρητορική της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν είναι αποδεκτή από όλους στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, υπάρχουν και στελέχη που προσεγγίζουν διαφορετικά την κατάσταση. Αυτή η ομάδα δεν έχει κρύψει την υποστήριξή της για έναν πιο αριστερό προσανατολισμό του κόμματος και την επιστροφή στις κινηματικές του ρίζες. Για αυτούς, η συνεργασία με τις δυνάμεις της αριστεράς είναι θετική, καθώς πιστεύουν ότι το κεντρώο κοινό έχει σε μεγάλο βαθμό στραφεί προς τη Ν.Δ. και η διεκδίκησή του δεν είναι εύκολη.

Όχι φασαρία

Ο Νίκος Ανδρουλάκης αντιμετωπίζει πιέσεις από τις δύο πτέρυγες του κόμματος να στραφεί είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση. Ωστόσο, ο ίδιος επιμένει στην πολιτική αυτονομία και τη θεσμική σοβαρότητα. «Όχι σε ανώφελους ακτιβισμούς, όχι σε φασαρία χωρίς ουσία, όχι σε ετεροπροσδιορισμό», είναι η κατεύθυνση που προτάσσει η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή η στρατηγική αποτελεί και το μεγάλο στοίχημα, καθώς απέδωσε το 2023, οδηγώντας σε αύξηση των ποσοστών του κόμματος, το οποίο τότε βρέθηκε επίσης υπό πίεση να επιλέξει πλευρά. Ωστόσο, με την πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών σε συνθήκες που θεωρητικά θα ευνοούσαν την αντιπολίτευση, ανακύπτει το ερώτημα αν αυτή η στρατηγική έχει φτάσει στα όριά της και αν μπορεί να προσφέρει περισσότερα. Παρ’ όλα αυτά, στο επιτελείο του Νίκου Ανδρουλάκη εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπάρχει ένα σημείο καμπής, το οποίο δεν έχουμε φτάσει ακόμα, και ότι μετά από αυτό η φθορά της κυβέρνησης θα γίνει οριστικά μη αναστρέψιμη.

Πηγή: Pagenews.gr