Economist: Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ αναζητούν λύση στον γρίφο Τραμπ

Για δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν ο σταθερός πυλώνας της παγκόσμιας τάξης, προσφέροντας ασφάλεια στους συμμάχους τους και αποτρέποντας τις απειλές από τους αντιπάλους τους.

Ωστόσο, η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον υπό τον Ντόναλντ Τραμπ αλλάζει ριζικά αυτό το τοπίο. Ο Αμερικανός πρόεδρος, εφαρμόζοντας μια πολιτική που συνδυάζει την άσκηση πίεσης στους συμμάχους με την αναζήτηση συμφωνιών με αντιπάλους, ανατρέπει βασικές αρχές της μεταπολεμικής στρατηγικής των ΗΠΑ.

Η πρόσφατη απόφασή του να παγώσει την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία στις 3 Μαρτίου και στη συνέχεια να την επαναφέρει υπό την προϋπόθεση μιας 30ήμερης εκεχειρίας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί την αμερικανική ισχύ για να επιβάλει τους όρους του.

Παραμένει ασαφές κατά πόσο η Ουάσιγκτον θα ασκήσει πραγματική πίεση στον Βλαντιμίρ Πούτιν ώστε να δεχθεί την εκεχειρία, ενώ την ίδια ημέρα ο Τραμπ αποφάσισε να επιβάλει επιπλέον δασμούς στον Καναδά, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του πρωθυπουργού της χώρας, Μαρκ Κάρνεϊ, ο οποίος προειδοποίησε ότι η Ουάσιγκτον αντιμετωπίζει τη χώρα του ως αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Παράλληλα, ο Τραμπ έθεσε εν αμφιβόλω τη σημασία της αμυντικής συμφωνίας ΗΠΑ-Ιαπωνίας, η οποία υπογράφηκε το 1960 από τον Αϊζενχάουερ.

Η προσέγγιση του Τραμπ έχει ανησυχήσει βαθιά τους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς διαπιστώνουν ότι η προτεραιότητά του δεν είναι η συλλογική ασφάλεια, αλλά η άσκηση πιέσεων για παραχωρήσεις.

Η πολιτική του προκαλεί έντονη αβεβαιότητα στις χώρες που εξαρτώνται από την αμερικανική στρατιωτική και οικονομική στήριξη, οδηγώντας τις σε κρίση εμπιστοσύνης.

Ειδικά η Ευρώπη εμφανίζεται προβληματισμένη για το εάν μπορεί να βασίζεται στις ΗΠΑ, με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να εξετάζουν το ενδεχόμενο ενίσχυσης της στρατιωτικής τους αυτάρκειας.

Παράλληλα, οι ασιατικές χώρες ανησυχούν ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να αποστασιοποιηθεί από τις δεσμεύσεις των ΗΠΑ στην περιοχή.

Η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Αυστραλία θεωρούν ότι η εχθρική του στάση προς την Κίνα μπορεί να λειτουργήσει ως αντίβαρο, αλλά φοβούνται ότι οι πιέσεις του προς συμμάχους δεν θα περιοριστούν στην Ευρώπη.

Ο προβληματισμός μεγαλώνει από τη διάθεση του Τραμπ να αποφύγει κάθε αντιπαράθεση με τη Ρωσία στην Ουκρανία, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρόμοιες υποχωρήσεις απέναντι στην Κίνα ή τη Βόρεια Κορέα.

Η αλλαγή της αμερικανικής στρατηγικής φέρνει τους συμμάχους των ΗΠΑ μπροστά σε δύσκολες επιλογές. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συζητούν τρόπους για τη στρατηγική τους αυτονομία, εξετάζοντας ακόμα και σενάρια κοινής ευρωπαϊκής πυρηνικής αποτροπής υπό τη Γαλλία ή τη Βρετανία.

Παράλληλα, οι οικονομικοί τους σχεδιασμοί διαφοροποιούνται, με την Ευρώπη να εξετάζει τρόπους ενίσχυσης του ευρώ ως διεθνούς νομίσματος, ώστε να μειωθεί η εξάρτηση από το δολάριο.

Οι σύμμαχοι της Αμερικής δεν μπορούν πλέον να θεωρούν δεδομένη την προστασία της Ουάσιγκτον. Η διαχείριση της νέας πραγματικότητας απαιτεί τόσο διπλωματική προσαρμογή όσο και στρατηγικές κινήσεις για τη διασφάλιση της δικής τους ανεξαρτησίας.

Νέες συνεργασίες Τέλος, οι σύμμαχοι της Αμερικής πρέπει να αναζητήσουν ισχύ μέσα από τη συνεργασία. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα σχέδιο για να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο ΝΑΤΟ, να ενταχθεί στη CPTPP (τη συμφωνία εμπορίου της Ασίας-Ειρηνικού) και να συνεργαστεί στενότερα με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα σε στρατιωτικές και πολιτικές τεχνολογίες.

Αυτό θα βοηθούσε στη διαχείριση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και θα διατηρούσε μια εναλλακτική φιλελεύθερη τάξη, έστω και σαφώς κατώτερη της αρχικής.

Οι σύμμαχοι θα πρέπει να είναι έτοιμοι να υποδεχτούν ξανά τις Ηνωμένες Πολιτείες υπό νέα ηγεσία το 2029, αν και ο κόσμος δεν θα είναι ο ίδιος.

Η διάδοση των πυρηνικών μπορεί να έχει επιταχυνθεί, η Κίνα θα έχει ισχυροποιηθεί, ενώ η ισχύς και η αξιοπιστία της Αμερικής θα έχουν υποστεί σοβαρό πλήγμα.

Για τους συμμάχους της Ουάσιγκτον, δεν υπάρχει νόημα στη μεμψιμοιρία. Πρέπει να σκληρύνουν τη στάση τους και να προετοιμαστούν για το μέλλον.

Πηγή: Pagenews.gr