Τα μηνύματα που στέλνει ο Ερντογάν με τη σύλληψη Ιμάμογλου

Η υπόθεση της δίωξης και σύλληψης του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, στην Τουρκία υπό την προεδρία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προσφέρει πολλές και σύνθετες ερμηνείες, αν εξετάσουμε την κατάσταση στο πλαίσιο της Τουρκίας.

Παρά την άγαρμπη προσέγγιση του καθεστώτος Ερντογάν απέναντι στον κύριο πολιτικό του αντίπαλο, οι παλαιότεροι θυμούνται τη μεταχείριση που είχαν τα Ισλαμικά κόμματα από τους Κεμαλιστές – δηλαδή το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο την Κυριακή 23/3 θα ανακοινώσει τον Ιμάμογλου ως υποψήφιο για την προεδρία της Τουρκίας το 2028 – καθώς και τις δικαστικές περιπέτειες και τη φυλάκιση που υπέστη ο ίδιος ο Ερντογάν από τους Κεμαλιστές πριν αναλάβει την εξουσία.

Επομένως, για όσους έχουν εις βάθος γνώση των πολιτικών εξελίξεων στην Τουρκία και της πολιτικής κουλτούρας της, είναι τουλάχιστον ατυχές να εστιάζει μονοδιάστατα και μονοθεματικά η συζήτηση σε θέματα Δημοκρατίας και Κράτους Δικαίου, είτε από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό.

Ο πρόεδρος Ερντογάν είναι πλήρως ενήμερος για τα ισχυρά και αδύναμα σημεία του στο πολιτικό σκηνικό.

Αυτά τα μηνύματα είναι σημαντικά για εμάς ως Ελλάδα, καθώς η Τουρκία αποτελεί έναν κρίσιμο γείτονα και η συμπεριφορά της επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τις δικές μας πολιτικές επιλογές.

Ξεκαθάρισμα

Το κύριο «συστημικό» πολιτικό παιχνίδι στην Τουρκία διεξάγεται μεταξύ των «κοσμικών» Ισλαμιστών (υπό την ηγεσία του Ερντογάν) και των «κοσμικών» Κεμαλικών (με την εμβληματική παρουσία του Ιμάμογλου), ενώ το οργανωμένο κουρδικό στοιχείο συμπληρώνει το «μη συστημικό» κομμάτι του πολιτικού σκηνικού.

Σταδιακά, ο Ερντογάν απονομιμοποίησε το σύστημα Γκιουλέν, και μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, προχώρησε σε εκκαθαρίσεις των σωμάτων ασφαλείας και των ένοπλων δυνάμεων από ενοχλητικούς Κεμαλικούς. Πολύ πρόσφατα, ήρθε σε λειτουργική συμφωνία με τους Κούρδους και ουσιαστικά ουδετεροποίησε το ΡΚΚ, ενώ το μόνο που του απέμενε ήταν να τακτοποιήσει τις σχέσεις του με το Κεμαλικό επιχειρηματικό κεφάλαιο και τον κύριο αντίπαλό του για την Προεδρία, τον Ιμάμογλου.

Με τις κατηγορίες που απηύθυνε εναντίον του Ιμάμογλου, την αφαίρεση των πανεπιστημιακών του τίτλων και τη σύλληψή του, ουσιαστικά περιθωριοποίησε κάθε αντιπολιτευτική δυναμική εναντίον του.

Δαιμονοποίηση

Η απλή εξουδετέρωση του αντιπάλου δεν είναι επαρκής. Δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος αντίπαλος δεν είναι μόνος, αλλά υποστηρίζεται από σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, ο στόχος του καθεστώτος Ερντογάν είναι να αναδείξει ή ακόμη και να κατασκευάσει κατηγορίες που θα απονομιμοποιήσουν την εικόνα του Ιμάμογλου στη συνείδηση του κοινού και θα περιορίσουν τις αντιδράσεις.

Ταυτόχρονα, η δαιμονοποίηση του αντιπάλου θα στείλει ισχυρά μηνύματα στα οικονομικά συμφέροντα που υποστηρίζουν τον Ιμάμογλου, σχετικά με το ποιος τελικά έχει τον έλεγχο της κατάστασης στην Τουρκία.

“Είμαστε η λύση”

Το μοντέλο της κοσμικής Τουρκίας που προώθησαν οι Κεμαλιστές είχε καταφέρει να πείσει μόνο ορισμένους ελιτίστικους κύκλους σε ξένες πρωτεύουσες. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά την εφαρμοσμένη πολιτική και τη διεθνή πολιτική, είχε αποτύχει ολοκληρωτικά. Αντίθετα, με την πάροδο του χρόνου και υπό την επίδραση συγκεκριμένων συγκυριών, το μοντέλο του Τουρκικού Ισλάμ φαίνεται να έχει πείσει τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά.

Πείθει τους ίδιους τους Τούρκους, καθώς το τουρκικό ΑΕΠ έχει ξεπεράσει αυτό της Σαουδικής Αραβίας. Επίσης, φαίνεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των Κούρδων, υποσχόμενος δικαιοσύνη και ανάπτυξη. Επιπλέον, έχει πείσει τους αντικαθεστωτικούς στη Λιβύη και τη Συρία, καθώς και τους Παλαιστινίους.

Δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει σε όλους ότι ανάμεσα στον τρομοκρατικό Σουνιτισμό της Αλ Κάιντα, τα κενά λόγια των Αδελφών Μουσουλμάνων και τον αναθεωρητικό Σιιτισμό του Ιράν, το Τουρκικό Ισλάμ αποτελεί τη λύση.

Η εφαρμογή αυτού του μοντέλου και η επιτυχία του καθεστώτος στη Δαμασκό αποτελούν ένα σημαντικό πεδίο δοκιμής για τον Ερντογάν, καθώς φαίνεται ότι το καθεστώς προσπαθεί να υιοθετήσει το μοντέλο του τουρκικού Ισλάμ στη Συρία.

Ειρηνοποιός

Το πρόσφατο μήνυμα του Ερντογάν απευθύνεται σε όλους, με ιδιαίτερη έμφαση στη νέα ηγεσία στην Ουάσιγκτον, την οποία δεν θεωρεί μόνο για την επόμενη τετραετία, αλλά με μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική. Στο μήνυμά του, τονίζει ότι, παρά τις διαφορές τους, η Άγκυρα υπό την ηγεσία του συμμερίζεται την ιδέα του «ειρηνοποιού», την οποία προωθεί ο πρόεδρος Τραμπ.

Για να ενισχύσει αυτή τη θέση, αναφέρει τη συμβολή του Ερντογάν στη συμφωνία για τα σιτηρά στη Μαύρη Θάλασσα, τη συμμετοχή της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, τη δράση της στη Σομαλία και τη Λιβύη, καθώς και τον ρόλο της στην κρίση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, μεταξύ άλλων.

Γιατί αφορά και την Ελλάδα

Η πολιτική εξόντωση του Ιμάμογλου έχει περιορισμένη σημασία για εμάς ως Ελλάδα. Είτε η Τουρκία είναι πολιτικά σταθερή είτε ασταθής, παραμένει πρόβλημα για εμάς. Ο αναθεωρητισμός της είναι βαθιά ενσωματωμένος σε όλο το σύστημα της.

Ωστόσο, μας επηρεάζει, καθώς η σύλληψη του Ιμάμογλου ενισχύει προσωρινά τον Ερντογάν, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ρωγμές στο οικοδόμημα της Τουρκίας.

Πρέπει να παραμείνουμε έξω από αυτό το τοξικό περιβάλλον, συνεχίζοντας να κερδίζουμε χρόνο και ταυτόχρονα να ενδυναμώνουμε ουσιαστικά, ώστε να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος.

Είτε με τον Ερντογάν στην Τουρκία, είτε χωρίς αυτόν, είτε με μια σταθερή είτε με μια ασταθή Τουρκία, νιώθουμε την πίεση στο σβέρκο μας, καθώς έχουμε μείνει πολύ πίσω από το σημείο όπου θα έπρεπε να βρισκόμαστε σήμερα.

Πηγή: Pagenews.gr