Μητσοτάκης – Σαμαράς: Δυο ξένοι στην ίδια παράταξη

Σε κάθε οικογένεια υπάρχει μια αντιπαράθεση, μια κόντρα, που σιγοκαίει και της οποίας η ένταση ποικίλλει ανάλογα με τη συγκυρία. Συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες, ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες. Γιατί να μη συμβαίνει, άραγε, και στη Νέα Δημοκρατία, η οποία, στο κάτω – κάτω, είναι το κατεξοχήν «κόμμα των νοικοκυραίων και συντηρητικών»; Ο λόγος για την κόντρα ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αντώνη Σαμαρά, η οποία δεν παύει να τροφοδοτεί με νέα «επεισόδια» την επικαιρότητα.

Αξίζει, βέβαια, να θυμηθούμε ότι η αρχή γίνεται με αφορμή τη συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη, με τον Σαμαρά να δηλώνει ξεκάθαρα ότι  είναι αντίθετος στην προσέγγιση της Ελλάδας με την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο αποκαλεί «πειρατή» και προσθέτει ότι είναι η επικείμενη επίσκεψή του στην Αθήνα που αποτελεί «κακή ιδέα». Η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου είναι αρκετά χλιαρή.  «Οι απόψεις του πρώην πρωθυπουργού είναι γνωστές και δεν έχουμε κάποιο σχόλιο. Η κυβέρνηση κινείται με βάση το πρόγραμμα και τις διακηρυγμένες θέσεις της. Στη βάση αυτών εφαρμόζει και την πολιτική της», διαρρέουν κυβερνητικές πηγές.

Στη συνέχεια, τα πνεύματα οξύνονται επ’ αφορμή της θέσπισης του γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Η νομοθετική ιδέα θεωρήθηκε ιδιαίτερα προωθημένη για την πολιτική κουλτούρα της συντηρητικής παράταξη της Χώρας και είναι αλήθεια ότι θορύβησε δεκάδες βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, που κλήθηκαν να λάβουν θέση. Αίσθηση προκάλεσε η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη Βουλή, ο οποίος έκανε ανοιχτά λόγο για ανατροπή του θεμελίου της οικογένειας: «Το νομοσχέδιο δεν είναι προτεραιότητα της κοινωνίας, κανένας καταναγκασμός απ’ έξω και έρχεται σε αντίθεση με εκατομμύρια Έλληνες. Οι επιπτώσεις του πάνε πιο πέρα από όσα περιλαμβάνει το νομοσχέδιο.  Η παράταξή μας δεν θα έπρεπε να το φέρει.  Θα το καταψηφίσω. Δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα».

Τα πυρά εναντίον της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη γίνονται μετωπικά το περασμένο καλοκαίρι. Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ εξαπολύει μια ευθεία και εφ’ όλης της ύλης επίθεση στις μεγάλες κυβερνητικές επιλογές. Στην αρχή της ομιλίας του στο Πολεμικό Μουσείο, ο Αντώνης Σαμαράς ισχυρίζεται ότι η Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, επικαλούμενος το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που όπως υποστηρίζει, ήταν μία στροφή προς τα δεξιά. Ήταν ένα «όχι» στην woke Ευρώπη, όπως και στην Ευρώπη της μαζικής λαθρομετανάστευσης. Πρόσθεσε δε ότι η ιδέα της λύσης του δημογραφικού μέσω της πολιτογράφησης παιδιών μεταναστών, συνιστά εργαλειοποίηση φτωχών ανθρώπων.

Σύμφωνα με τον Α. Σαμαρά, «η ΝΔ είχε πάντα πόρτες ανοιχτές, αλλά όχι ιδεολογικά αφύλαχτες. Άλλο η διεύρυνση, άλλο η μετάλλαξη. Ο λαός εμπιστεύτηκε την Κεντροδεξιά να την κυβερνήσει, όχι πολιτικούς γιατρούς χωρίς σύνορα. Η εικόνα της χώρας μας είναι αποκαρδιωτική. Τρώμε την μια προσβολή, την μια ταπείνωση, μετά την άλλη! Από τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και, φυσικά, τους ”φίλους” μας τους Τούρκους».

Ωστόσο, η επόμενη επίθεση του Μεσσήνιου πολιτικού θα του κοστίσει και τη (δικαιολογημένη) διαγραφή του. Ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ θέτει εμμέσως πλην σαφώς υπό αμφισβήτηση τον πατριωτισμό του υπουργού Εξωτερικών. Σε συνέντευξή του, παρουσιάστηκε να ζητεί την απομάκρυνση του Γιώργου Γεραπετρίτη από το ΥΠΕΞ, να αποκηρύσσει τον «μόνιμο κατευνασμό των τουρκικών προκλήσεων» και να επικρίνει ως «χαριεντίσματα» τις επαφές που είχαν Ερντογάν, Ράμα, Χριστοδουλίδης και Κυρ. Μητσοτάκης στο περιθώριο της Ευρωπαϊκής Συνόδου. Η αντίδραση από το Μαξίμου θα έρθει άμεσα: «Ο κ. Σαμαράς, με τη σημερινή συνέντευξή του, θέτει εαυτόν, για δεύτερη φορά μετά το 1993, εκτός Νέας Δημοκρατίας. Εξάλλου, αυτό επεδίωξε. Αυτή τη φορά, όμως, η ιστορία δεν θα επαναληφθεί. Η κυβερνητική πλειοψηφία συνεχίζει σταθερά την πορεία της, χωρίς τον κ. Σαμαρά. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τη σταθερότητα της πατρίδας σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς».

Μόλις προχθές, ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε εκ νέου «παρών και «μάχιμος» και «ξαναχτύπησε» χαρακτηρίζοντας «αδιανόητα πράγματα» τα όσα συμβαίνουν με τον Νίκο Τσάφο και παλαιότερο άρθρο του υφυπουργού, στο οποίο γίνεται λόγος για «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Όλα αυτά τα γεγονότα, που βρίσκονται στην καρδιά του καθημερινού κεντροδεξιού ρεπορτάζ, εγείρουν το ερώτημα αναφορικά με το ποια πλευρά αυτού του άτυπου εμφυλίου έχει το πάνω χέρι. Η πλευρά του Κυριάκου Μητσοτάκη ή αυτή του Αντώνη Σαμαρά;

Το ερώτημα είναι δύσκολο να απαντηθεί με τρόπο ξεκάθαρο. Αυτό όμως που φαίνεται να ενδιαφέρει περισσότερο τον Μεσσήνιο πολιτικό στην παρούσα φάση είναι να κατακτήσει την ιδεολογική κυριαρχία στους κόλπους της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης. Δεν δείχνει να κινείται από οργανωτικές λογικές, από τη δημιουργία νέων σχημάτων, αλλά να κυριαρχήσει στο επίπεδο των πολιτικών ιδεών, εκεί όπου μέχρι πριν από λίγο καιρό ο Κυριάκος Μητσοτάκης φάνταζε ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος. Σε αυτό ο Σαμαράς ευνοείται από το νέο διεθνές περιβάλλον, που σφραγίζεται από την πρόσφατη σαρωτική νίκη του Τραμπ στις ΗΠΑ. Η αποψίλωση της woke ατζέντας, ο ρεαλισμός στις διεθνείς σχέσεις,  η επάνοδος του εθνικού κράτους και η υποχώρηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης δείχνουν ότι το momentum είναι θετικό περισσότερο για τον ανεξάρτητο βουλευτή παρά για τον πρωθυπουργό, ο οποίος, επιπλέον, την ίδια στιγμή, προσχωρεί πλήρως στη ρυθμιστική προσέγγιση του μεταναστευτικού (βλ. και τη σχετική υπουργοποίηση Βορίδη) και αποκαθιστά με κάθε δυνατή επιμέλεια τους διαύλους επικοινωνίας με την Εκκλησία.

Αυτά προς το παρόν, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι, στις διάφορες έριδες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντιζε και φροντίζει να κρατά για τον εαυτό του τον τελικό λόγο.

Πηγή: pagenews.gr