Το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στη φετινή Berlinale απονεμήθηκε σε μια συγκλονιστική ιστορία

Η Λίατ Μπεϊνιν ήταν μία από τους 250 ομήρους της αιματηρής εισβολής της Χαμάς σε ισραηλινά εδάφη την 7η Οκτωβρίου του 2023. Μητέρα τριών παιδιών, η 49χρονη δασκάλα, μέλος ενός κιμπούτς, όπως και ο σύζυγός της, Αβίβ Ατζίλι, έμεινε αιχμάλωτη επί δύο μήνες στη Γάζα και στο μεταξύ ο πατέρας της καθώς και η αδελφή και ο μεγαλύτερος γιος της ταξίδεψαν ως τις ΗΠΑ για να εντείνουν τις προσπάθειές τους να την απελευθερώσουν, συναντώντας ευήκοα ώτα και στις δυο παρατάξεις του αμερικανικού πολιτικού συστήματος. Σε σκηνοθεσία Μπράντον Κρέιμερ και παραγωγή Ντάρεν Αρονόφσκι, το Holding Liat επικεντρώνεται στην ιδιαίτερη περίπτωση του πατέρα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη HOLDING LIAT (@holdingliat)

Ο Γιεχούντα είναι παλιός σοσιαλιστής, ιδεολογία που δεν εγκατέλειψε ούτε μετά τη διαμονή του στις ΗΠΑ, και χαρακτηριστικά έχει αυτοκόλλητο του Μπέρνι Σάντερς στο αυτοκίνητό του. Δεν έχει χειρότερο από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και τους εξτρεμιστές σιωνιστές· αισθάνεται, και το εκφράζει ανοιχτά μπροστά στο συνεργείο που ακολουθεί κάθε του κίνηση και καταγράφει τις τηλεφωνικές συνομιλίες του με αξιωματούχους, αλλά και τις ιδιωτικές του κουβέντες με τη σύζυγο, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και τους καλούς του φίλους, πως η ηγεσία του Ισραήλ καπηλεύεται μια τραγική στιγμή και επιδίδεται συνεχώς σε λάθος κινήσεις, αυτές που οδήγησαν στην καθολικά καταδικαστέα πρόταση του Τραμπ για μετατροπή της Γάζας σε μεσογειακή Ριβιέρα, προς ενθουσιασμό του «Μπίμπι» σύμφωνα με τη lifo.gr και το Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη HOLDING LIAT (@holdingliat)

Η στάση του απέναντι στους συγκαταβατικούς γερουσιαστές εγείρει ένα βαθύ δίλημμα: πώς είναι δυνατό να ζητιανεύει βοήθεια, ενώ δεν πιστεύει εντελώς ό,τι λέει. Οι σύμβουλοι δεν παραλείπουν να του υπενθυμίσουν πως οποιαδήποτε παρέκκλιση προς τα πολιτικά αποξενώνει ακόμη και τους συμπαθούντες Αμερικανούς βουλευτές και θα πρέπει να απομονώσει τον ανθρώπινο παράγοντα, προσωποποιώντας απολύτως την έκκληση, αντί να ξεκινά διάλογο και διαφωνίες, με στόχο τον δικό του πρωθυπουργό και τη γραμμή που ακολουθεί. Οι συνομιλητές του, απλά, κοιτάζουν αλλού και χάνονται από τις ιδεολογικές περιπλοκές. Ψάχνουν συγκίνηση νηπιακού επιπέδου.

Η γενική πόλωση που επικρατεί, μαζί με τη σύγχυση για τη σωστή πλευρά της αλήθειας, μεταφέρεται στους εμπλεκόμενους και το Holding Liat προσφέρει μια οπτική αποχρώσεων σε μια χαίνουσα πληγή που άνοιξε διάπλατα με έναν εντυπωσιακά φονικό, παρατεταμένο και φαινομενικά αδιέξοδο τρόπο σύμφωνα με τη lifo.gr και το Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Η κάμερα του Κρέιμερ δεν αφήνει από τα μάτια της τον Γιεχούντα και στο πρόσωπό του είναι ανάγλυφα superimposed η αγωνία ενός πατέρα που πασχίζει να λάβει λιγοστές και μπερδεμένες πληροφορίες για την κόρη και τον γαμπρό του με την αηδία που νιώθει για τη συγκεκριμένη στρατηγική της άσκησης πίεσης, ένα μονοδιάστατο, χάρτινο πατριδοκεντρικό concept που τον απωθεί, φέρνοντάς τον εμφανώς σε δύσκολη προσωπική θέση. Η γενική πόλωση που επικρατεί, μαζί με τη σύγχυση για τη σωστή πλευρά της αλήθειας, μεταφέρεται στους εμπλεκόμενους και το Holding Liat προσφέρει μια οπτική αποχρώσεων σε μια χαίνουσα πληγή που άνοιξε διάπλατα με έναν εντυπωσιακά φονικό, παρατεταμένο και φαινομενικά αδιέξοδο τρόπο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη HOLDING LIAT (@holdingliat)

Το ντοκιμαντέρ κέρδισε το ίδιο ακριβώς βραβείο που έναν χρόνο πριν είχε αποσπάσει, πάντα στην Berlinale, το No other country, νικητής του φετινού Όσκαρ Tαινίας Tεκμηρίωσης. Από διαφορετικές αφετηρίες αμφότερα προτείνουν τον μέσο δρόμο, ενώ ο συνήθως πολιτικά υποψιασμένος θεατής αυτού του είδους ταινιών έχει συγκεκριμένη πολιτική θέση και δύσκολα θα παρεκκλίνει από αυτήν. Στο Holding Liat, ένας σοσιαλιστής, εν προκειμένω ο Γιεχούντα,  αναγκάζεται να φωνάξει το αυτονόητο, πως μια κεντρώα συμβιβαστική μεταστροφή είναι η μοναδική λύση στο χρόνιο πρόβλημά του, αφού η κατάσταση έχει πλέον φτάσει στα άκρα. Ένας πρωθυπουργός προσπαθεί να μπαλώσει την ολιγωρία ενός συστήματος άμυνας που υπερηφανευόταν για την αποτελεσματικότητά του με εκδικητικό ανένδοτο για να πείσει βασικά την Αμερική πως θα τα καταφέρει με κάθε κόστος. Και μια γυναίκα, ανάμεσα σε τόσους άλλους, περιμένει να βγει από την ομηρία, για να συνεχίσει τη ζωή της σύμφωνα με τη lifo.gr και το Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Η Λίατ αφέθηκε ελεύθερη μετά από δύο μήνες – ήταν μία από τις τυχερές. Όπως δήλωσε αργότερα, κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της, κι ενώ αισθανόταν απόλυτα εξαρτώμενη από τους δεσμοφύλακές της, φέρθηκε φιλικά για να «κερδίσει τη συμπάθειά τους», όπως παραδέχθηκε, για να επιβιώσει. Άνοιξε ειλικρινείς κουβέντες και κατάλαβε πως ήθελαν να τους βλέπουν ως ανθρώπους και όχι ως εχθρικές μονάδες δολοφόνων, όπως κι εκείνη επιθυμούσε να την υπολογίζουν ως άνθρωπο και όχι ως ανώνυμο αναλώσιμο αντίπαλο. Όσο η Λίατ ακόνιζε την ενσυναίσθηση με τις φιλειρηνικές της απόψεις για να μείνει ζωντανή, ο teenager γιος της ζητούσε αίμα, συντασσόμενος με τη γραμμή Νετανιάχου, η αδελφή της παρακολουθούσε με εμφανή αμηχανία, αντιδρώντας, αντί να παίρνει πρωτοβουλίες, και ο πατέρας της ντίλαρε όπως μπορούσε τους σπόνσορές του, παίζοντας έναν διπλωματικό ρόλο που ποτέ δεν φαντάστηκε πως θα αναλάμβανε.

Χίλιοι διακόσιοι Ισραηλινοί σκοτώθηκαν στη φρίκη της 7ης Οκτωβρίου. Σαράντα εννιά χιλιάδες Παλαιστίνιοι νεκροί, κυρίως πολίτες, ήταν η απάντηση του Ισραήλ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη HOLDING LIAT (@holdingliat)

Ο Αβίβ, ο οποίος τραυματίστηκε στο κιμπούτζ Ελ Νορ κατά τη σύλληψή του, επέστρεψε στη χώρα του μέσα σε φέρετρο.