Κεντροαριστερά: Όλοι εναντίον όλων

Οι πολίτες ζητούν πρόωρες εκλογές, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Η κυβερνητική παράταξη, στην καλύτερη περίπτωση, εμφανίζει ποσοστά που θυμίζουν ευρωεκλογές. Ωστόσο, στην αριστερά, εκτός από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία λειτουργεί ως “υποδοχέας” της κοινωνικής οργής, δεν υπάρχει κάποιο αναδυόμενο κόμμα εξουσίας που να μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική διακυβέρνηση.

Σενάρια, συζητήσεις και θεωρητικές προτάσεις για τη δημιουργία μιας ενιαίας Κεντροαριστεράς έχουν απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση εδώ και μήνες. Από την επομένη των ευρωεκλογών του 2023, μεμονωμένες φωνές από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και ανεξάρτητους πολιτικούς έχουν εξετάσει τη δυνατότητα συγκρότησης ενός νέου ενιαίου φορέα που θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας, πρώην πρωθυπουργός και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, έχει εκφράσει πιο καθαρά από όλους αυτή την ανάγκη. Βρίσκεται σε διαδικασία “rebranding” μέσω του ομώνυμου Ινστιτούτου του και των παρεμβάσεών του, οι οποίες έχουν επεκταθεί και εκτός Ελλάδας.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν διαθέτει ισχυρά ποσοστά. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η πρόθεση ψήφου κυμαίνεται γύρω στο 10%-11%, ενώ πρόσφατες πληροφορίες από κυλιόμενες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα ποσοστά είναι ακόμη χαμηλότερα, φτάνοντας σε μονοψήφια επίπεδα.

Ωστόσο, δεν σκοπεύει να προχωρήσει σε συμμαχίες πριν από τις εκλογές. Ο Νίκος Ανδρουλάκης απάντησε κατηγορηματικά “όχι” στην πρόταση του Σωκράτη Φάμελλου για κοινό ψηφοδέλτιο και συμμετοχή στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Η άρνηση του προέδρου έχει προκαλέσει έντονη αντιπαράθεση μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου, με την ένταση να είναι ασυνήθιστη για τα δύο κόμματα. Ο Νίκος Παππάς, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, υπαινίχθηκε ότι η αντίθεση στη συνεργασία προέρχεται από “δεξιό δάκτυλο” εντός του ΠΑΣΟΚ, αναφερόμενος στην Άννα Διαμαντοπούλου, γεγονός που προκάλεσε την οργή της Χαριλάου Τρικούπη, η οποία ζήτησε ακόμη και τη διαγραφή του. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν αναμένεται, κυρίως επειδή αυτή είναι η κοινή εκτίμηση που τρέφουν στον ΣΥΡΙΖΑ για τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ, τις στοχεύσεις και τις ισορροπίες που επικρατούν στο εσωτερικό του.

Η περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Η Χαριλάου Τρικούπη και η Κουμουνδούρου συμφωνούν ότι η ώθηση που δέχεται το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου προέρχεται από το Μέγαρο Μαξίμου, με την ταχεία άνοδό του να είναι υπό την “αιγίδα” του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό συμβαίνει διότι, σε μια περίοδο φθοράς για την κυβέρνηση, ο “εγκλωβισμός” του εκλογικού σώματος σε ένα δίλημμα “Μητσοτάκης ή Κωνσταντοπούλου” θα ευνοήσει τον πρώτο. Όταν έρθει η ώρα των εκλογών, τα ένστικτα επιβίωσης των πολιτών θα τους οδηγήσουν στην πιο ασφαλή επιλογή.

Ωστόσο, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι καθόλου σίγουρος για αυτή την εκτίμηση. Γι’ αυτό και προειδοποίησε τον πρωθυπουργό ότι αυτό το “τέχνασμα” ενέχει τον κίνδυνο να στραφεί εναντίον του και, κυρίως, να βλάψει τη χώρα. Με άλλα λόγια, η κοινωνική οργή κατά της κυβέρνησης είναι τόσο έντονη που, με την πάροδο του χρόνου, το εκλογικό σώμα μπορεί να επιλέξει να “ανοίξει την πόρτα” σε καταστάσεις που δεν θα ήθελε.

Η ριζοσπαστική αριστερά

Στην Κουμουνδούρου, η ανακούφιση από τον χωρισμό με τον Στέφανο Κασσελάκη αποδείχθηκε βραχύβια. Η πρόσκαιρη σταθεροποίηση μετά την ελεύθερη πτώση δεν αρκεί πλέον για να υποστηρίξει το αφήγημα ότι «είμαστε η πραγματική αντιπολίτευση», καθώς τα ποσοστά του κόμματος κυμαίνονται γύρω στο 6%. Οι προσκλήσεις για συνεργασία, με πιο πρόσφατη αυτή προς το ΠΑΣΟΚ, είτε αποτυγχάνουν είτε αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις.

Ο πόλεμος που ξέσπασε μετά την επίθεση της Ζ. Κωνσταντοπούλου στον Αλέξη Τσίπρα μεταξύ των πρώην συντρόφων επιβεβαίωσε το προφανές: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιλαμβάνει την Πλεύση στο κάλεσμα για ενιαία κεντροαριστερά. Παράλληλα, ούτε η Νέα Αριστερά δείχνει ενθουσιασμό για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και η πλειοψηφία των βουλευτών του κόμματος θα μπορούσε να επιλέξει μια κοινή πορεία, η βάση του κόμματος δεν φαίνεται πρόθυμη να υποχωρήσει στις πολιτικές της θέσεις. Στο κόμμα του Αλέξη Χαρίτση δεν ξεχνούν τους λόγους που τους οδήγησαν να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ επί Στέφανου Κασσελάκη, τον οποίο η σημερινή ηγεσία του κόμματος (μαζί με τους κορυφαίους) στήριξε στην πλειοψηφία της για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πηγή: Pagenews.gr