ΝΔ: Πόσο εφικτή είναι η ενότητα που ζητά ο Μητσοτάκης;

Στην αυλή του Μαξίμου, στην Ελλάδα του 2025, τα χαμόγελα είναι άφθονα, ιδιαίτερα από εκείνους που ωφελήθηκαν από τον πρόσφατο ανασχηματισμό και απέκτησαν θέση στην κυβέρνηση. Ωστόσο, υπάρχουν και τα «χαμόγελα» των άλλων, αυτών που είτε νιώθουν αδικημένοι είτε πιστεύουν ότι πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι διαβεβαιώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, όπου ξεκαθάρισε ότι θα ηγείται του κόμματος στην προσπάθεια για μια τρίτη πρωθυπουργική θητεία και τόνισε την ανάγκη για ενότητα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ικανές παραμέτρους για να σταματήσουν οι εσωκομματικές γκρίνιες.

Δυστυχώς, η πολιτική δεν είναι τόσο απλή. Είναι βέβαιο ότι οι διαρροές προς τα διάφορα μέσα που υποστηρίζουν τον πρωθυπουργό θα είναι στοχευμένες, με σκοπό την ανανέωση της εικόνας του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΝΔ, θέτοντας το ρητορικό ερώτημα: «Αν όχι αυτός, ποιος;».

Το πρόβλημα είναι ότι οι πρόθυμοι αγιογράφοι και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι που επιστρατεύονται κάθε φορά για να υποστηρίξουν το αφήγημα της μονοκρατορίας, παραβλέπουν μια βασική παράμετρο: ακόμη και ο πιο ταλαντούχος και λαμπερός ηγέτης δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του, αν δεν έχει πίσω του ένα έτοιμο και δυναμικό σύστημα να τον υποστηρίζει.

Στον πρόσφατο ανασχηματισμό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε στο Μαξίμου τον Κωστή Χατζηδάκη, και πολλοί βιάστηκαν να ερμηνεύσουν αυτή την κίνηση ως ένδειξη ότι του δόθηκε το δαχτυλίδι της διαδοχής για την ηγεσία της ΝΔ, όταν ο πρώτος αποχωρήσει.

Περίεργα, το μυαλό τους δεν εστίασε στη συνολική εικόνα, στις ευρύτερες αλλαγές των προσώπων που αποδεικνύουν ότι το κόμμα έχει εξαντλήσει τις εφεδρείες του. Ο βασικός πυρήνας της κυβέρνησης παραμένει ο ίδιος, φέρνοντας μαζί του όλες τις παθογένειες, τις προσωπικές αντιπαλότητες και, κυρίως, τη φθορά από 6 χρόνια διακυβέρνησης.

Τα δεδομένα για το κυβερνών κόμμα

Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση της Νέας Δημοκρατίας; Παρά το γεγονός ότι παραμένει πρώτη στις δημοσκοπήσεις με σημαντική διαφορά από τον δεύτερο, έχει υποστεί σημαντικές απώλειες σε σύγκριση με τα εκλογικά ποσοστά του 2023. Οι τελευταίες μετρήσεις, τουλάχιστον προς το παρόν, δείχνουν ποσοστά χαμηλότερα ακόμη και από εκείνα των ευρωεκλογών του 2024. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα καταφέρει τελικά να ξεπεράσει το 25%.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς αν δεν επιτύχει να ξεπεράσει αυτό το ποσοστό, θα χάσει το μπόνους των εδρών που δικαιούται το πρώτο κόμμα. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, η κατανομή των εδρών θα γίνει με το σύστημα της απλής αναλογικής. Αυτό σημαίνει ότι αρκετοί βουλευτές της ΝΔ δεν θα εκλεγούν, καθώς οι διαθέσιμες έδρες θα είναι σημαντικά λιγότερες.

Σε ό,τι αφορά την καταλληλότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη για την πρωθυπουργία, ορισμένες δημοσκοπήσεις τον τοποθετούν στην πρώτη θέση, ενώ σε άλλες βρίσκεται στη δεύτερη, πίσω από τον «Κανένα». Παρά τη σημαντική φθορά που έχει υποστεί η εικόνα του, παραμένει πρώτος στη σχετική κατάταξη, κυρίως λόγω της έλλειψης ενός αξιόπιστου αντιπάλου που να μπορεί να τον ανταγωνιστεί ισότιμα.

Ωστόσο, οι πρωτιές αυτές από μόνες τους δεν έχουν ουσιαστική σημασία. Αν και η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτη στις μετρήσεις, απέχει πολύ από το να έχει τη δυνατότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σε περίπτωση που η ΝΔ επιδιώξει συνεργασίες με άλλα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν οι πιθανοί κυβερνητικοί εταίροι θα ζητήσουν την απομάκρυνση του Κυριάκου Μητσοτάκη από το προσκήνιο.

Αρνητικό momentum

Αυτά τα σενάρια μπορεί να αφορούν το μέλλον, ωστόσο οι ενέργειες που πραγματοποιούνται στο παρόν είναι εξίσου σημαντικές, καθώς πάνω σε αυτές οικοδομείται το μέλλον. Δυστυχώς, η κυβέρνηση φαίνεται να αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες. Τους τελευταίους μήνες, το πλοίο της διακυβέρνησης δεν φαίνεται απλώς να προχωρά, αλλά έχει υπάρξει και κίνδυνος να ανατραπεί. Το πρώην «υπερόπλο» του Μαξίμου, η επικοινωνία, δεν φαίνεται πια ικανό να καλύψει τις ανάγκες, ενώ πρόσφατα η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε αρκετούς ερασιτεχνισμούς.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαχείριση της τραγωδίας στα Τέμπη. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, πριν και μετά τα συλλαλητήρια, το κυβερνητικό αφήγημα άλλαζε συνεχώς, κάτι που μαρτυρά πανικό και έλλειψη πειστικού λόγου.

Η συνέντευξη του Μητσοτάκη στον Alpha αποδείχθηκε καθοριστική, καθώς, από τη μία πλευρά, παρείχε στην αντιπολίτευση αφορμές για σφοδρές επιθέσεις και έντονη κριτική, και από την άλλη, ανέδειξε την ευθραυστότητά του, όταν άρχισε να ανασκευάζει όσα είχε δηλώσει πριν από ένα χρόνο σχετικά με τους «ψεκασμένους» και τις «θεωρίες συνωμοσίας».

Ειδικά το θέμα των Τεμπών είναι εξαιρετικά δύσκολο στη διαχείρισή του. Ωστόσο, παρατηρούμε την παραφιλολογία που έχει ξεσπάσει γύρω από τις παροχές, ιδίως σχετικά με την πιθανή επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Από τη μία, υπουργοί άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναφοράς τους, ενώ την επόμενη μέρα ο κ. Πιερρακάκης αντέτεινε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό.

Πηγή: Pagenews.gr