Γιατί ο Τραμπ βάλλει κατά των Πανεπιστημίων;

Η εκστρατεία της κυβέρνησης Τραμπ για την εξάλειψη της woke κουλτούρας από τις πανεπιστημιουπόλεις έχει ήδη ωθήσει το πανεπιστήμιο Κολούμπια σε συμφωνία. Πλέον, ο Λευκός Οίκος κοιτάπρος το παλαιότερο και πλουσιότερο πανεπιστήμιο της χώρας.

Ο Τραμπ και οι κορυφαίοι σύμβουλοί του επιδιώκουν, ελέγχοντας τα τεράστια ποσά επιχορηγήσεων που προορίζονται για την έρευνα, να μετατοπίσουν ιδεολογικά το σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το οποίο θεωρούν εχθρικό προς τους συντηρητικούς.

Αφορμή για την προσπάθειά τους αποτέλεσαν οι διαμαρτυρίες στις πανεπιστημιουπόλεις για τον πόλεμο στη Γάζα και οι διαδηλώσεις κατά τις οποίες, σύμφωνα με την κυβέρνηση Τραμπ, παρενοχλήθηκαν Εβραίοι φοιτητές.

Task Force κατά του αντισημιτισμού Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τραμπ σχημάτισε την Task Force για την Καταπολέμηση του Αντισημιτισμού, η οποία διενεργεί ελέγχους στα κορυφαία πανεπιστήμια για πιθανές παραβιάσεις των πολιτικών δικαιωμάτων. Στην πραγματικότητα, γράφουν οι New York Times, χρησιμεύει ως ομάδα πίεσης ώστε τα ανώτατα ιδρύματα να επαναξιολογήσουν τις πολιτικές τους.

Η ομάδα λειτουργεί υπό την επιρροή του Στίβεν Μίλερ, αναπληρωτή επικεφαλής του προσωπικού του Τραμπ για θέματα πολιτικής και «αρχιτέκτονα» μεγάλου μέρους της εσωτερικής ατζέντας του προέδρου.

Ηδη, οι αδιαφανείς διαδικασίες με τις οποίες λειτουργεί απειλούν να ανατρέψουν τις ισορροπίες στις πανεπιστημιουπόλεις ολόκληρης της χώρας. Τα κορυφαία ιδρύματα, συνηθισμένα εδώ και καιρό να λειτουργούν με σχετική ελευθερία από την Ουάσιγκτον, βρίσκονται αντιμέτωπα με ωμή πολιτική επίθεση, η οποία βρίσκεται στην αιχμή μίας ευρύτερης πολιτιστικής διαμάχης.

Η ειδική ομάδα περιλαμβάνει περίπου 20 διοικητικούς υπαλλήλους, εκ των περισσοτέρων των οποίων η ταυτότητα δεν έχει γίνει δημόσια γνωστή λόγω «πιθανών κινδύνων για την ασφάλεια».

Συναντώνται εβδομαδιαίως σε διαφορετικά κάθε φορά κεντρικά γραφεία της κυβέρνησης στην Ουάσιγκτον για να συζητήσουν αναφορές για διακρίσεις σε πανεπιστημιουπόλεις, να εξετάσουν τις επιχορηγήσεις στα πανεπιστήμια και να καταγράψουν τα αποτελέσματα των ελέγχων τους και συστάσεις προς τον Τραμπ.

«Συνθηκολόγηση» και το μέλλον του δυτικού πολιτισμού Ο Λευκός Οίκος σημείωσε μία πρώτη νίκη με τη «συνθηκολόγηση» του Κολούμπια τον περασμένο μήνα. Το εμβληματικό αμερικανικό πανεπιστήμιο αποδέχθηκε λίστα απαιτήσεων που προβλέπει, μεταξύ άλλων, αυστηρότερη πολιτική και εγκατάσταση νέας εποπτείας στο τμήμα σπουδών Μέσης Ανατολής, Νότιας Ασίας και Αφρικής.

Το εύρος της εκστρατείας της κυβέρνησης αναμένεται να μεγαλώσει. Το υπουργείο Παιδείας έχει προειδοποιήσει 60 πανεπιστήμια ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν επιπτώσεις με την ολοκλήρωση των ελέγχων για κατηγορίες εις βάρος τους για αντισημιτισμό.

Η πίεση έρχεται τη στιγμή που έρευνα της Gallup καταγράφει κατακόρυφη μείωση της εμπιστοσύνης του κόσμου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα σε μία δεκαετία. Η πτώση οφείλεται κυρίως στις ανησυχίες για προώθηση συγκεκριμένης πολιτικής ατζέντας από τα ιδρύματα, για τη μη ανάπτυξη συγκεκριμένων δεξιοτήτων, καθώς και για το κόστος, σύμφωνα με την έρευνα.

Παρ’ όλα αυτά, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων εκφράζουν έκπληξη και ενστάσεις για την ταχύτητα των κυβερνητικών κινήσεων, αλλά και για τον «θολό» τρόπο με τον οποίο ο Λευκός Οίκος επιλέγει τους στόχους της και προσδιορίζει τις κυρώσεις εις βάρος τους. Πολλοί κάνουν λόγο για εκτεταμένη επίθεση στις ακαδημαϊκές ελευθερίες.

«Δεν έχω δει ποτέ κυβερνητική παρέμβαση τέτοιας κλίμακας στη λήψη ακαδημαϊκών αποφάσεων – τίποτα σαν αυτό», τόνισε ο Λι Κ. Μπόλιντζερ, επί 21 χρόνια πρόεδρος του Κολούμπια και πάνω από πέντε χρόνια πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.

Από την πλευρά τους, αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ και σύμμαχοί τους ισχυρίζονται ότι προσπαθούν να υποχρεώσουν σε λογοδοσία ένα σύστημα που λαμβάνει κάθε χρόνο περίπου 60 δισ. δολάρια για ερευνητικούς πόρους και εκπαιδεύει περίπου 15 εκατομμύρια προπτυχιακούς φοιτητές ετησίως.

«Ηττα για τους ριζοσπάστες» Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του περασμένου έτους, ο Τραμπ έκανε λόγο για μια χώρα διακρίσεων εις βάρος των συντηρητικών.

Για τον υποψήφιο ακόμη τότε πρόεδρο, η πολιτική αδικία ήταν διάχυτη στις πανεπιστημιουπόλεις που διοικούνταν από «μανιακούς μαρξιστές και τρελούς», όπως υποστήριζε.

Μερικές μόλις εβδομάδες μετά την ανακοίνωση της τρίτης προεδρικής υποψηφιότητάς του, ο Τραμπ είχε ανακοινώσει «πολιτική πρωτοβουλία για την ελευθερία του λόγου», υποσχόμενος να κόψει τη χρηματοδότηση της έρευνας και τη στήριξη φοιτητικών δανείων σε πανεπιστήμια που εμπλέκονται σε «δραστηριότητες λογοκρισίας ή εκλογικές παρεμβάσεις».

Εξι μήνες αργότερα, έκανε λόγο για «φυλετικές διακρίσεις» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, υποστηρίζοντας πως τα πανεπιστήμια γίνονταν όλο και πιο εχθρικά προς τους λευκούς φοιτητές. Υποσχέθηκε ακόμη να ξεκινήσει έρευνες για τα πολιτικά δικαιώματα σε πανεπιστήμια που προωθούν τη διαφορετικότητα.

Κατά την προεκλογική εκστρατεία του, εν μέσω του φιλοπαλαιστινιακού κινήματος διαμαρτυρίας, ο Τραμπ έκανε λόγο για «μαινόμενους τρελούς» που διαδηλώνουν στις πανεπιστημιουπόλεις για να αποσπάσουν την προσοχή από ζητήματα μετανάστευσης που ήταν κεντρικά στην εκστρατεία του.

Απευθυνόμενος «σε κάθε πρόεδρο πανεπιστημίου», σε συγκέντρωση στην Ουάσιγκτον, είχε πει: «Νικήστε τους ριζοσπάστες και πάρτε πίσω τις πανεπιστημιουπόλεις μας για τους κανονικούς φοιτητές».

Πανεπιστήμια σε τεντωμένο σχοινί Μακροπρόθεσμα, ο στόχος του Τραμπ και των συμμάχων του είναι να αλλάξει οριστικά ιδεολογικό πρόσημο ο κόσμος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο ζήλος της κυβέρνησης, πάντως, έχει προκαλέσει την αντίδραση ακόμη και στενών συμμάχων του Τραμπ, που ανησυχούν ότι η εκστρατεία πίεσης θα μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο. Για παράδειγμα, τι θα γίνει αν κάποια μελλοντική κυβέρνηση αποφασίσει να «εξαλείψει» τον σεξισμό από τις πανεπιστημιουπόλεις ή τους φανατικούς από τις σχολές; Ποιος αποφασίζει ποιοι άνθρωποι ανήκουν σε ποια κατηγορία και πότε;

Στον Λευκό Οίκο, τέτοιες ανησυχίες απορρίπτονται. Αυτό το είδος σκέψης εμπόδισε την πρώτη κυβέρνηση Τραμπ από την επίτευξη των στόχων της, ανέφεραν αξιωματούχοι. Δεν ανησυχούν για το τι μπορεί να κάνει η πολιτική Αριστερά στο μέλλον, αλλά αντίθετα επικεντρώνονται στο να δρομολογήσουν μακροπρόθεσμες αλλαγές.

Πηγή: Pagenews.gr