Η αμερικανική δημοκρατία σε υποχώρηση;

Ο Τραμπ, ο ίδιος άνθρωπος που μία μέρα πριν δήλωνε «με καλούν, μου φιλούν τον κ… Ψοφάνε να κάνουν συμφωνία. Σας παρακαλώ, κύριε, κάντε μια συμφωνία, θα κάνω τα πάντα, θα κάνω οτιδήποτε, κύριε», την επόμενη ημέρα ανέστειλε για ενενήντα ημέρες τους «ανταποδοτικούς δασμούς» που είχε επιβάλει σε όλες τις χώρες εκτός από την Κίνα. Οι εξελίξεις ήταν πολλές και σοβαρές.

Το πρόβλημα ξεκίνησε με τις απολύσεις εργαζομένων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ιντιάνα και το Μίσιγκαν, συνεχίστηκε με την κατάρρευση του χρηματιστηρίου και κορυφώθηκε με τον πανικό στις αγορές ομολόγων. Στον Λευκό Οίκο, ακόμη και οι υποστηρικτές του τρόμαξαν όταν πληροφορήθηκαν ότι στην Ιαπωνία άρχισαν να πωλούν αμερικανικά ομόλογα 10ετούς και 30ετούς λήξης. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ δήλωνε ότι όλα αυτά ήταν μέρος της «στρατηγικής του Τραμπ από την αρχή». Μήπως ο Τραμπ έκανε κωλοτούμπα; Αυτή θα μπορούσε να είναι μια πρώτη ανάγνωση της κατάστασης.

Αυτή η ανατροπή ήταν αναγκαία. Φυσικά, δεν αποκλείεται να την επαναλάβει με αντίθετο τρόπο στο μέλλον. Ωστόσο, όλα αυτά δεν πρέπει να μας αποσπάσουν από την ουσία. Ο Τραμπ δεν απειλεί μόνο την οικονομία, αλλά και τη δημοκρατία, και σε αυτό το θέμα δεν βλέπουμε καμία μεταστροφή εκ μέρους του. Αντίθετα, εκτός από τις ανακοινώσεις του σχετικά με τους δασμούς, οι οποίες συνοδεύτηκαν από υποσχέσεις για αύξηση της ροής του νερού στα ντους της Αμερικής «για να φροντίζει τα όμορφα μαλλιά του», ο Λευκός Οίκος εξέδωσε ένα διάταγμα που στοχεύει στην «αποκατάσταση της αλήθειας και της λογικής στην αμερικανική ιστορία». Ένας άνθρωπος, ο οποίος έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, αποφάσισε να αντιταχθεί στη «συντονισμένη και ευρεία προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας του έθνους».

Αυτό το διάταγμα συνοψίζει την αντίσταση στη λεγόμενη woke κουλτούρα. Η επίθεση κατά των ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με πρόσχημα την αντί-woke ατζέντα, βρίσκει δικαίωση στον Τραμπ. Ο στόχος του διατάγματος είναι να «διαλύσει» τις ομάδες και τα πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες που «εκμεταλλεύονται τις φυλετικές ποσοστώσεις» για να εδραιώσουν «δομές εξουσίας, προνομίων και αποκλεισμού».

Αυτό υπονοεί ότι κλέβουν θέσεις εργασίας από τους λευκούς Αμερικανούς άνδρες, τους «τέλειους ενόχους», όπως θα έλεγε ο αντι-woke Πασκάλ Μπρικνέρ. Σύμφωνα με το διάταγμα, στο εξής θα απαγορεύονται «οι δαπάνες για εκθέσεις και προγράμματα που υποβαθμίζουν τις κοινές αμερικανικές αξίες, διαιρούν τους Αμερικανούς βάσει φυλής ή προωθούν προγράμματα και ιδεολογίες που δεν συμμορφώνονται με τον ομοσπονδιακό νόμο». Αυτά είναι δύσκολα χρόνια, όχι μόνο για τις οικονομίες, αλλά κυρίως για τις δημοκρατίες. Ο Μάης του 1968 διέψευσε τις προβλέψεις της δεκαετίας του 1950 σχετικά με το τέλος των ιδεολογιών. Ο τραμπισμός αναιρεί με αρνητικό τρόπο τις ήδη διαψευσμένες προβλέψεις της δεκαετίας του 1990 σχετικά με το τέλος της Ιστορίας.

Πηγή: Pagenews.gr