Πόσο πιθανό είναι να χωριστεί η Ουκρανία όπως η Γερμανία το 1945; – Η δήλωση Kellog για σύνορα στο Δνείπερο

Σαν κεραυνός έπεσαν στη διεθνή κοινότητα τα όσα δήλωσε προσφάτως στους Times του Λονδίνου ο ειδικός απεσταλμένος της αμερικανικής κυβέρνησης στην Ουκρανία, Κιθ Κέλογκ, σύμφωνα μτην απόδοση του αρθρου από την Hellas Journal.

Ο Αμερικανός πρώην στρατηγός πρότεινε μεταξύ άλλων πως στα πλαίσια μίας ειρηνευτικής συμφωνίας για τη λήξη του πολέμου η Ουκρανία θα μπορούσε να διαιρεθεί «περίπου όπως το Βερολίνο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν στη γερμανική πρωτεύουσα υπήρχε μία ρωσική (ενν. σοβιετική), μία γαλλική, μία βρετανική και μία αμερικανική ζώνη»

Στη «δυτική» Ουκρανία θα υπάρχει μία αγγλογαλλική εγγυήτρια στρατιωτική δύναμη – χωρίς δηλαδή την παρουσία αμερικανικού στρατού – και η «ανατολική» θα αποτελεί ρωσική κτήση, ενώ στη μέση θα βρίσκονται τα ουκρανικά στρατεύματα.

Ενδιάμεσα, θα υπάρχει μία αποστρατιωτικοποιημένη ουδέτερη ζώνη, με στόχο να διασφαλιστεί πως θα αποφευχθεί τυχόν ανταλλαγή πυρών.

Αμέσως μετά τη συνέντευξη πάντως ο Κέλογκ επανήλθε με ανάρτησή του στο Χ, τονίζοντας πως τα λεγόμενά του παρερμηνεύτηκαν.

«Μιλούσα για μια δύναμη ανθεκτικότητας μετά την κατάπαυση πυρός, με σκοπό τη στήριξη της ουκρανικής κυριαρχίας. Αναφερόμουν σε ζώνες ευθύνης για μια συμμαχική δύναμη (χωρίς αμερικανικά στρατεύματα). ΔΕΝ αναφερόμουν σε διαίρεση της Ουκρανίας», έγραψε στο Χ.

Πόσο ρεαλιστική είναι μια τέτοια ιδέα;

Κατά τον Κέλογκ η πρόταση αυτή δεν είναι προκλητική για τη Ρωσία, ενώ ταυτοχρόνως θα μπορούσε να δράσει ως σημαντική αποτρεπτική συνθήκη ενάντια στις βλέψεις της Μόσχας.

Ωστόσο ο ίδιος ο Κέλογκ θεωρεί πως ο Πούτιν δεν θα αποδεχτεί την παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην περιοχή.

Εξάλλου, ως τώρα ο Ρώσος πρόεδρος έχει απορρίψει κατηγορηματικά την παρουσία νατοϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία.

Πιθανότατα και ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι θα απογοητεύτηκε ακούγοντας τον ειδικό απεσταλμένο του Ντόναλντ Τραμπ να προτείνει ουσιαστικά την παράδοση μέρους της ουκρανικής επικράτειας στους Ρώσους – διότι σε περίπτωση που υλοποιούνταν η ιδέα του Κέλογκ, οι Ρώσοι θα παρέμεναν στις περιοχές που έχουν καταλάβει στα ανατολικά.

Όταν χωρίστηκε το Βερολίνο, η Γερμανία είχε παραδοθεί στους Συμμάχους. Κατά τον Κέλογκ βέβαια εν προκειμένω η Ουκρανία δεν θα παρέδιδε περαιτέρω περιοχές στη Ρωσία, αλλά απλώς θα προσκαλούσε τα ευρωπαϊκά στρατεύματα να αναπτυχθούν στα δυτικά τμήματα της χώρας.

Και μόνο η αναφορά σε ζώνες όμως μάλλον θορυβεί το Κίεβο, το οποίο φοβάται πως οι διαπραγματεύσεις που διεξάγουν ΗΠΑ και Ρωσία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αναγνώριση του de facto ελέγχου των κατεχόμενων ουκρανικών περιοχών από τους Ρώσους.

Το Κίεβο έχει υπογραμμίσει πολλές φορές πως απορρίπτει κάθε συμφωνία εκεχειρίας που θα προβλέπει μεταξύ άλλων την παράδοση μέρους της επικράτειας στη Μόσχα. Παρ’ όλα αυτά προκύπτουν ξανά και ξανά προτάσεις για ειρηνευτικές συμφωνίες που θα είχαν ως αποτέλεσμα ακριβώς αυτό.

Οι ΗΠΑ έχουν αλλάξει πλέον ξεκάθαρα ρότα στο Ουκρανικό: από εκεί που ο Τζο Μπάιντεν επεδίωκε την απόλυτη επικράτηση της Ουκρανίας, ο πρόεδρος Τραμπ στοχεύει στο να λήξει ο πόλεμος όσο το δυνατόν πιο άμεσα.

Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι τον περασμένο Φεβρουάριο ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ είχε πει ευθέως πως είναι «μη ρεαλιστικό» να περιμένει κανείς το να τοποθετηθούν ξανά τα σύνορα της Ουκρανίας εκεί που βρίσκονταν πριν το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία.

Μπορεί να υλοποιηθεί η ιδέα του Κέλογκ;

Ο χωρισμός της Γερμανίας και ιδίως του Βερολίνου δείχνουν τις προεκτάσεις που μπορεί να έχει μία συνύπαρξη ευρωπαϊκών και ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία. Ακόμη και να δέχονταν την πρόταση του Κέλογκ τόσο η Μόσχα όσο και το Κίεβο, φαντάζει εντελώς απίθανο να αποδειχθεί βιώσιμη η εν λόγω λύση σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Αντιθέτως, το πιθανότερο σενάριο είναι πως, ακόμη και στην περίπτωση που η πρόταση υλοποιηθεί επιτυχώς και τα πράγματα κυλήσουν αρχικά ομαλά με μία εκεχειρία διαρκείας και διατήρηση της προτεινόμενης ουδέτερης ζώνης, σταδιακά είτε θα προκληθεί οξεία διπλωματική κρίση, είτε πάλι ενδεχομένως να προκληθεί διένεξη ανάμεσα στις δυτικές και τις ρωσικές δυνάμεις με απολύτως αβέβαια αποτελέσματα – χωρίς να μπορεί προφανώς να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο επανέναρξης του πολέμου, αυτήν τη φορά με τη συμμετοχή ευρωπαϊκών στρατευμάτων.