Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αξιωματική αντιπολίτευση;

Ενώ η κυβέρνηση καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να διατηρήσει την πολιτική της κυριαρχία και να περιορίσει τη φθορά της, παραμένει το παράδοξο ότι δεν υπάρχει μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση που να την απειλεί πραγματικά. Η αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις αυτού του ρόλου είναι ο λόγος που κανένα κόμμα δεν έχει καταφέρει να εδραιωθεί στη δεύτερη θέση από τις τελευταίες εκλογές και έπειτα.

Οι εκλογές του 2023 ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα ως τη νέα αξιωματική αντιπολίτευση, με ποσοστό μόλις 17,8% (47 έδρες), σε σύγκριση με το 31,5% που είχε λάβει στις προηγούμενες εκλογές του 2019. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδοκιμάστηκε στις τελευταίες εκλογές, κυρίως λόγω της αντιπολιτευτικής του στάσης, γεγονός που οδήγησε σε σημαντική απώλεια ψήφων, κάτι που είναι ασυνήθιστο για ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι ψηφοφόροι φαίνεται ότι δεν ικανοποιήθηκαν από την απόδοσή του ως αντιπολίτευση, με αποτέλεσμα την εκλογική του ήττα. Η παραίτηση του Τσίπρα, οι αποτυχίες στη διαδικασία διαδοχής, οι αντιδημοκρατικές ενέργειες που ακολούθησαν, καθώς και οι διασπάσεις και οι ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, του στέρησαν και τυπικά τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα, δύο χρόνια μετά τις εθνικές εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην 6η θέση στις δημοσκοπήσεις, από τη 2η που κατείχε, με ποσοστό γύρω στο 5% στην πρόθεση ψήφου.

Αυτή ήταν η κατάσταση πριν από την αναζωπύρωση της υπόθεσης των Τεμπών και τις μαζικές διαδηλώσεις του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου, καθώς από τότε όλα άλλαξαν ξανά. Στις δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν, το κόμμα της Πλεύσης Ελευθερίας, υπό την ηγεσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου, κατατάσσεται πλέον στη δεύτερη θέση, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει υποχωρήσει στην τρίτη θέση.

Ήταν μόνο τα Τέμπη που προκάλεσαν αυτή την αλλαγή; Όχι, καθώς η υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ είχε αρχίσει νωρίτερα. Οι εσωτερικές αδυναμίες του κόμματος είχαν θολώσει την εικόνα που είχε αποκτήσει μετά τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να διατηρήσει τη δυναμική του και να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές συνθήκες που υπήρχαν. Αντίθετα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την κατάσταση που προέκυψε από τα Τέμπη και ταυτίστηκε με τα αιτήματα του κινήματος που ζητούσε δικαιοσύνη.

Η συνεργασία του κόμματός της με το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ για την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης μπορεί να μην είχε άμεσα αποτελέσματα, αλλά προσέφερε στο κόμμα της μια αναγνώριση από εκείνους που μέχρι τότε το είχαν περιθωριοποιήσει και το θεωρούσαν σχεδόν γραφικό.

Κατά την ίδια περίοδο, η Νέα Δημοκρατία φάνηκε να την υποστηρίζει, επιλέγοντάς την ως αντίπαλο. Αυτή η στρατηγική είχε δύο βασικούς στόχους: πρώτον, να ασκηθεί πίεση στο ΠΑΣΟΚ και δεύτερον, να αναδείξει πιο έντονα τις διαχωριστικές γραμμές, προκειμένου να συσπειρώσει το κυβερνών κόμμα το κοινό του, κάτι που ήταν απαραίτητο. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου φαινόταν να είναι ο ιδανικός αντίπαλος για την επίτευξη αυτών των στόχων. Ωστόσο, όταν η άνοδος που κατέγραψε ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, άρχισαν να ανακύπτουν δευτερεύουσες σκέψεις σχετικά με την «ανεξέλεγκτη Ζωή».

Τα Τέμπη έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κινητικότητα των ψηφοφόρων που παρατηρήθηκε, αλλά δεν ήταν η μοναδική αιτία για την αλλαγή της κατάταξης. Σημαντική ήταν επίσης η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ και η γενικότερη πολιτική συγκυρία, η οποία χαρακτηρίζεται από ρευστότητα. Αυτή η ρευστότητα αποτελεί τη νέα πολιτική πραγματικότητα: οι κομματικές συσπειρώσεις είναι χαμηλές, ιδιαίτερα για τα κόμματα εξουσίας, και υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης από την κοινωνία προς τα ανώτερα επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι οποιοδήποτε απρόβλεπτο γεγονός θα μπορούσε να ανατρέψει ξανά την κατάσταση, καθώς το πολιτικό σύστημα δεν στηρίζεται σε σταθερές βάσεις.

Πηγή: Pagenews.gr