Ερίκ Λομπάρ: Η ήρεμη δύναμη πίσω από τον Μακρόν

Στο υπουργείο όπου ο Εμανουέλ Μακρόν ξεκίνησε την επιβλητική του προσπάθεια να μεταμορφώσει την οικονομία και την πολιτική της Γαλλίας, ο Ερίκ Λομπάρ επιχειρεί μια πιο ταπεινή, πιο προσεκτική επανεκκίνηση του προεδρικού αυτού σχεδίου.

Ο ηπίων τόνων 67χρονος, που ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στα τέλη του προηγούμενου έτους, έχει υιοθετήσει μια προσέγγιση βασισμένη στον συμβιβασμό και όχι στην ιδεολογία – μια τακτική που έχει καλλιεργήσει εδώ και δεκαετίες χάρη στην πολυετή πορεία του στη BNP Paribas καθοδηγώντας και συμβουλεύοντας κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης.

Πρόκειται για μια ριζική μετατόπιση από την επιθετική προσέγγιση του Μακρόν, η οποία είχε βασιστεί στις μεγάλες εξαγγελίες. Όλα κορυφώθηκαν πέρυσι, όταν ένα εκλογικό ρίσκο απέτυχε, αποδυναμώνοντας τον έλεγχο του προέδρου στην εξουσία και προκαλώντας αναταραχή στις αγορές ομολόγων.

Πλέον, ο Μακρόν χρειάζεται τον Λομπάρ καθώς και την ήρεμη προσέγγισή του, προκειμένου να καταφέρει να περάσει έναν προϋπολογισμό και εξοικονομήσεις ύψους περίπου 40 δισ. ευρώ από ένα βαθιά διχασμένο κοινοβούλιο. Προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να διαχειριστεί τις διαφωνίες και να αποτρέψει μια φθινοπωρινή κρίση, ο νέος υπουργός έχει ξεκινήσει πρόωρες συνομιλίες με πολιτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είναι ανοιχτά αντίπαλοι του προέδρου. Μια αποτυχία να επιτευχθεί κάποιος βαθμός συναίνεσης θα μπορούσε να οδηγήσει την κυβέρνηση σε κατάρρευση, υπονομεύοντας περαιτέρω τον Μακρόν λίγο πριν τη λήξη της θητείας του σε δύο χρόνια.

Παρά τους κινδύνους, τη Δευτέρα ο Μακρόν δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο νέων πρόωρων εκλογών: «Εύχομαι να μη χρειαστεί νέα διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, αλλά δεν συνηθίζω να στερώ από τον εαυτό μου ένα συνταγματικό μου δικαίωμα», δήλωσε.

«Διάλογος και ακρόαση» Ο Λομπάρ περιγράφει τη μεθοδολογία του απλά ως «διάλογο και ακρόαση». Η προσέγγισή του είναι πολυδιάστατη, από την εσωτερική διαπραγμάτευση με κόμματα, έως την αναζήτηση ευελιξίας από την Ε.Ε. για τους δημοσιονομικούς κανόνες, αλλά και την εξομάλυνση των εμπορικών σχέσεων με την κυβέρνηση Τραμπ στο παρελθόν.

Ήδη, αυτή η τακτική του έχει φέρει ένα μεγάλο αποτέλεσμα: την έγκριση του καθυστερημένου προϋπολογισμού του 2025 από ένα κοινοβούλιο γεμάτο αντιπαραθέσεις — προσφέροντας μια ανάσα μετά από μήνες αναταραχής.

«Είναι η σωστή μέθοδος, ανεξαρτήτως συνθηκών», δήλωσε ο Λομπάρ σε συνέντευξή του στη συνάντηση υπουργών Οικονομικών της G7 στον Καναδά τον προηγούμενο μήνα. «Το ίδιο ισχύει και για τη G7 – δεν είναι μεν πολιτικά κόμματα, αλλά έχει να κάνει με διάλογο, αναζήτηση ισορροπίας και καμία επιβολή».

Ο Λομπάρ ανέλαβε καθήκοντα στο τέλος του 2023, όταν ο Μακρόν τοποθέτησε τον Φρανσουά Μπαϊρού στη θέση του πρωθυπουργού για να σταματήσει το κύμα πολιτικής αποσταθεροποίησης. Η προηγούμενη κυβέρνηση υπό τον Μισέλ Μπαρνιέ είχε καταρρεύσει, η χώρα δεν είχε προϋπολογισμό και οι αποδόσεις των γαλλικών ομολόγων είχαν εκτιναχθεί έναντι των γερμανικών.

Ο νέος υπουργός δεν έχασε χρόνο και έπιασε αμέσως δουλειά. Διαπραγματεύτηκε διακριτικά κατά τη διάρκεια των γιορτών, μέσα σε ένα πολιτικό τοπίο έντονα διχασμένο μετά από σχεδόν οκτώ χρόνια προεδρίας Μακρόν. Μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, η Γαλλία είχε προϋπολογισμό και το κόστος δανεισμού είχε αρχίσει να αποκλιμακώνεται.

Μικρότερες φιλοδοξίες, μεγαλύτερη συναίνεση Για να σώσει τα οικονομικά σχέδια, ο Λομπάρ επικεντρώθηκε στους μετριοπαθείς σοσιαλιστές, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν ευθυγραμμιστεί με την αριστερά κατά του Μακρόν. Τους υποσχέθηκε μέτρα για τη δίκαιη φορολόγηση των πλουσίων και τη διατήρηση δαπανών για υγεία και παιδεία. Το αποτέλεσμα ήταν μια λιγότερο φιλόδοξη μείωση του ελλείμματος, αρκετή ωστόσο για να αποφευχθεί μια νέα αύξηση στις αποδόσεις και να πεισθεί η μετριοπαθής Αριστερά.

«Διέκοψε μια κουλτούρα αλαζονείας», δήλωσε ο βουλευτής των Σοσιαλιστών, Ντομινίκ Ποτιέ. «Η νοοτροπία είναι το παν – βρίσκεται εκεί για να υπηρετεί, όχι για προσωπική δόξα».

Σύμφωνα με το Bloomberg, στις διεθνείς σχέσεις, ο Λομπάρ ακολουθεί ανάλογα προσεκτική τακτική. Τον Απρίλιο, ενώ ο Μακρόν τάχθηκε κατά των εμπορικών απειλών του Τραμπ, ο Λομπάρ σε δηλώσεις του στο ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον υιοθέτησε πιο ήπιο τόνο, δηλώνοντας ότι συμφωνεί με την ανάλυση των ΗΠΑ για τις εμπορικές ανισορροπίες.

Όσον αφορά σον κοινό δανεισμό στην ΕΕ, ένα πάγιο αίτημα του Μακρόν που όμως παραμένει αγκάθι για τη Γερμανία, ο Λομπάρ αποφεύγει να το πιέζει και επισημαίνει ότι η προτεραιότητα της Γαλλίας πρέπει να είναι η αποκατάσταση των δικών της δημοσίων οικονομικών. «Όλα πρέπει να έχουν λόγο ύπαρξης – δεν πρέπει να κάνεις συμβολικές κινήσεις απλώς για το συμβολισμό», σχολίασε.

Από τα χρηματοοικονομικά στη δημόσια διοίκηση Ο Λομπάρ δεν είναι άγνωστος σε περιόδους οικονομικής και πολιτικής αναταραχής. Ως σύμβουλος του Σοσιαλιστή υπουργού Οικονομικών Μισέλ Σαπέν στις αρχές του ’90, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της κερδοσκοπίας, που λίγο έλειψε να οδηγήσει τη Γαλλία εκτός του Ευρωπαϊκού μηχανισμού συναλλαγματικών ισοτιμιών – πρόδρομο του ευρώ.

Στην κορύφωση της κρίσης, ήταν εκείνος που εκπροσώπησε τη Γαλλία σε επενδυτές της Νέας Υόρκης, επιχειρώντας να τους πείσει ότι η χώρα παραμένει ασφαλής επενδυτικός προορισμός, ενώ η Τράπεζα της Γαλλίας είχε εξαντλήσει τα αποθέματά της και διασώθηκε χάρη σε πιστωτική γραμμή από τη Γερμανική Κεντρική Τράπεζα.

Ακολούθως, ο Λομπάρ επέστρεψε στον τραπεζικό τομέα, εργαζόμενος στη BNP Paribas και τη Generali. Παραμένοντας ανήσυχος για την πορεία του καπιταλισμού και τις ανισότητες, διατήρησε δεσμούς με την μεταρρυθμιστική πτέρυγα της γαλλικής Αριστεράς, ιδρύοντας το 2007 την ένωση Les Gracques, μια ομάδα με σαφείς αναφορές στους αρχαίους Ρωμαίους αδελφούς Γράκχους, οι οποίοι προωθούσαν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

Η εκλογική άνοδος του Μακρόν το 2017 συμβόλισε για τον Λομπάρ την αναβίωση της Κεντροαριστεράς που υποστήριζε από τη δεκαετία του ’90. Έπεισε τον πρόεδρο να τον τοποθετήσει επικεφαλής του Caisse des Dépôts, δημόσιου χρηματοοικονομικού θεσμού που λογοδοτεί απευθείας στη Βουλή.

«Κινείται άνετα μέσα στην πολιτική, χωρίς να είναι πολιτικός», παρατηρεί ο Σαπέν. «Δεν είναι πολιτικός, είναι της Αριστεράς – αν και το πώς μπορεί κάποιος να είναι Αριστερός σε κυβέρνηση Μακρόν είναι άλλο ζήτημα», προσθέτει.

Υπάρχει μια υπόγεια ένταση μεταξύ της Κεντροαριστεράς με την οποία συνεργάστηκε ο Λομπάρ και της πολιτικής Μακρόν, που εστιάζει στη μείωση της φορολογίας για επενδυτές και πλούσιους, παράλληλα με περικοπές και αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις, όπως η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Μακρόν στο κοινοβούλιο, το στιλ του Λομπάρ είναι δημοφιλές, καθώς αναγνωρίζεται η ανάγκη συνεργασίας. Ωστόσο, υπάρχουν και ανησυχίες ότι το μοντέλο του ήπιου διαλόγου δίνει χώρο σε πληθώρα εναλλακτικών προτάσεων από άλλους υπουργούς με το βλέμμα στραμμένο στο 2027.

«Αυτό είναι και το πιθανό ρίσκο», λέει η βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Ελεονόρ Καρουά. «Ελπίζω πραγματικά να αναλάβει ηγετικό ρόλο και να έχουμε μία ενιαία κυβερνητική κατεύθυνση, που θα προέλθει από τον ίδιο».

Ο ίδιος ο Λομπάρ δηλώνει ότι προτίθεται να παραμείνει πιστός σε μέρος του δόγματος Μακρόν, αποκλείοντας αυξήσεις φόρων και στοχεύοντας στη μείωση του ελλείμματος μέσω περικοπών. Παρόλα αυτά, τονίζει ότι υπάρχουν τρόποι για «φορολογική δικαιοσύνη», όπως η κατάργηση εξαιρέσεων που ωφελούν τους πλουσιότερους.

«Αν χτίσει τον προϋπολογισμό πάνω στη δικαιοσύνη, είναι ο άνθρωπος που μπορεί να εγγυηθεί σταθερότητα μέχρι το 2027», λέει ο Ποτιέ. «Αν όχι, βαδίζουμε προς περίοδο πολιτικού χάους».

Πηγή: Pagenews.gr