Μπροστά σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο και δυνητικά ανεξέλεγκτο σκηνικό στη Μέση Ανατολή ξυπνά η διεθνής κοινότητα τις τελευταίες ημέρες, καθώς οι δύο πλευρές ανταλάσσουν πλήγματα και η Δύση παρακολουθεί αμήχανη η ένταση αυξάνεται διαρκώς, ωστόσο οι κινήσεις παραμένουν χειρουργικές, προσχεδιασμένες και ελεγχόμενες και από τις δύο πλευρές.
Η αιφνίδια, αλλά στρατηγικά προμελετημένη απόφαση του Ισραήλ να πλήξει εντός του ιρανικού εδάφους καίριες πυρηνικές, στρατιωτικές και ενεργειακές υποδομές, αλλά και να απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση αποσταθεροποίησης του καθεστώτος, μέσω των δηλώσεων του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, συνιστά όχι απλώς στρατιωτική κλιμάκωση, αλλά προσχεδιασμένη απόπειρα αναδιάταξης του γεωπολιτικού χάρτη της περιοχής.
Η ενέργεια του Ισραήλ έρχεται σε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο, όταν το παρασκήνιο των συνομιλιών μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ιράν για την επανεκκίνηση ενός πλαισίου συνεννόησης φαινόταν να αποκτά δυναμική – έστω και εύθραυστη. Με τις επιχειρήσεις της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας να χτυπούν κατ’ ευθείαν την καρδιά του ιρανικού καθεστώτος και να εκθέτουν τον ανώτατο ηγέτη Χαμενεΐ, η Τεχεράνη εξαναγκάζεται σε αντίποινα, εγκλωβίζεται στη στρατηγική της αξιοπρέπειας και σύρεται σε σύγκρουση χωρίς περιθώρια ελιγμών. Ο Νετανιάχου, εσωτερικά απομονωμένος αλλά γεωπολιτικά επικίνδυνα δραστήριος, αναλαμβάνει τον ρόλο του επιταχυντή περιφερειακής αποσταθεροποίησης, επιχειρώντας να επανεκκινήσει το αφήγημα της «υπαρξιακής απειλής».
Σε αυτό το πλαίσιο, η επιδίωξη δεν φαίνεται να περιορίζεται στην επίτευξη τακτικής αποτροπής ή στην υπονόμευση του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Αντιθέτως, καταγράφεται μια ξεκάθαρη προσπάθεια εξαναγκασμού των ΗΠΑ – και ειδικότερα της κυβέρνησης Τραμπ – να εμπλακούν ανοιχτά στο στρατηγικό παίγνιο. Το Ισραήλ επιχειρεί να περιορίσει τα περιθώρια ελιγμών της Ουάσινγκτον, επιβάλλοντας μια αναδιαπραγμάτευση των όρων ισχύος και επιρροής στην περιοχή, υπό το βάρος της πολεμικής πραγματικότητας και όχι της διπλωματικής διαπραγμάτευσης. Στο επίκεντρο αυτής της τακτικής βρίσκεται η πρόκληση γενικευμένης σύγκρουσης που θα διαμορφώσει εκ νέου τις ισορροπίες – με το Τελ Αβίβ να φιλοδοξεί να είναι ο κεντρικός διαμορφωτής του νέου status quo.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, η σύγκρουση Ισραήλ–Ιράν δεν είναι απλώς στρατιωτική αντιπαράθεση – είναι σύγκρουση δογμάτων, κόκκινων γραμμών και γεωπολιτικών ισορροπιών. Η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και των εφοδιαστικών αλυσίδων αποτελεί πιθανό στόχο πλέον, καθώς το Ιράν έχει δαιμηνύσει ότι θεωρεί συνυπεύθυνες και τις ΗΠΑ και έχει απειλήσει δημοσίως με κλείσιμο του Στενού του Ορμούζ. Οι επόμενες 72 ώρες θα κρίνουν αν αυτή η κρίση θα μείνει τοπική – ή αν θα αποτελέσει το γεγονός-ορόσημο της δεκαετίας.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο – ακόμα και μερικό – θα προκαλούσε την πιο σοβαρή ενεργειακή κρίση από την πετρελαϊκή κρίση του 1973. Μέσω του Στενού διέρχεται καθημερινά πάνω από το 20% του παγκόσμιου πετρελαίου και το 30% του LNG. Αναλυτές εκτιμούν ότι τιμές τύπου Brent θα εκτιναχθούν άνω των 150 δολαρίων το βαρέλι, ενώ οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού θα διαταραχθούν δραματικά. Οι ναυτασφαλιστές έχουν ήδη χαρακτηρίσει τον Περσικό Κόλπο «ζώνη υψηλού κινδύνου», με τα ναύλα να αυξάνονται και πλοία να αποφεύγουν τη διέλευση.
Η τεχνολογική σκακιέρα Η σύγκρουση αυτή αναδεικνύει το τεχνολογικό βάθος του σύγχρονου ασύμμετρου πολέμου. Η επιχείρηση του Ισραήλ – με την κωδική ονομασία Rising Lion – ήταν άνευ προηγουμένου σε κλίμακα και ακρίβεια. Πάνω από 200 αεροσκάφη, μεταξύ των οποίων F-35I Adir, F-15I Ra’am και F-16I Sufa, πραγματοποίησαν επιθέσεις υψηλής ακρίβειας με πυραύλους Delilah και βόμβες SPICE, πλήττοντας πυρηνικές εγκαταστάσεις, αρχηγεία των Φρουρών της Επανάστασης και υποδομές βαλλιστικών πυραύλων.
Τα ισραηλινά αμυντικά συστήματα διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο. Το Iron Dome ανέκοψε βολές μικρού βεληνεκούς, το David’s Sling αντιμετώπισε απειλές μέσου βεληνεκούς, ενώ για πρώτη φορά σε συνθήκες πολέμου χρησιμοποιήθηκε το Arrow 3, το κορυφαίο σύστημα εξωατμοσφαιρικής άμυνας, αναχαιτίζοντας ιρανικούς βαλλιστικούς πυραύλους στο διάστημα.
Σύμφωνα με επίσημες πηγές, το Arrow 3 αναχαίτισε με επιτυχία τουλάχιστον δύο πυραύλους Shahab-3 και Sejjil, εκτός ατμόσφαιρας, μέσω κρούσης «hit-to-kill». Οι αναχαιτίσεις πραγματοποιήθηκαν με υποστήριξη από αμερικανικά δορυφορικά συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, επιβεβαιώνοντας την επιχειρησιακή διασύνδεση με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Η ενεργοποίηση του Arrow 3 επιβεβαιώνει τη συμπλήρωση του ισραηλινού πολυεπίπεδου αμυντικού δόγματος, καθιστώντας το Ισραήλ μία από τις ελάχιστες χώρες – μαζί με ΗΠΑ και Κίνα – με πραγματικά επιχειρησιακή ικανότητα αναχαίτισης στο διάστημα. Η εξέλιξη αυτή υπονομεύει το ιρανικό δόγμα αποτροπής μέσω βαλλιστικών πυραύλων και πιθανόν θα οδηγήσει την Τεχεράνη σε επενδύσεις σε υπερηχητικά και ευέλικτα επανεισερχόμενα οχήματα (MaRVs).
Από την πλευρά του Ιράν, η απάντηση βασίστηκε στη μαζικότητα και το βεληνεκές. Περισσότεροι από 80 βαλλιστικοί πύραυλοι εκτοξεύθηκαν σε δύο κύματα, με στόχο την υπερφόρτωση των ισραηλινών συστημάτων. Αν και ορισμένοι έπληξαν αστικές περιοχές, η πλειονότητα αναχαιτίστηκε. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν σκάφη ταχείας επίθεσης και συστήματα ναρκοθέτησης πλησίον του Ορμούζ, ενώ ενεργοποιήθηκαν τα συστήματα αεράμυνας S-300 και Bavar-373, με περιορισμένα αποτελέσματα.
Το Ισραήλ στοχεύει να οδηγήσει το Ιράν στο χάος Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, συνέδεσε άμεσα την επιχείρηση με την αποτροπή του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος και την αντιμετώπιση της επιρροής της Τεχεράνης σε περιφερειακούς πληρεξουσίους. Σε τηλεοπτικό του διάγγελμα δήλωσε:
«Θα εξουδετερώσουμε την ιρανική πυρηνική απειλή και θα γκρεμίσουμε τις υποδομές που συντηρούν το δίκτυο τρόμου τους. Δεν πρόκειται για κλιμάκωση, αλλά για επιβίωση.»
Ωστόσο, το εύρος των δηλώσεων του Νετανιάχου ξεπέρασε τον στρατιωτικό σχεδιασμό και απέκτησε σαφώς πολιτικό χαρακτήρα. Σε ευθεία έκκληση προς τον ιρανικό λαό, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ δήλωσε:
«Ο ιρανικός λαός δεν πρέπει να φοβάται. Ήρθε η ώρα να ελευθερωθείτε από αυτό το βάναυσο καθεστώς. Το Ισραήλ δεν πολεμά τον ιρανικό λαό, αλλά εκείνους που τον καταπιέζουν και απειλούν τον κόσμο.»
Η παρέμβαση αυτή ερμηνεύεται ως στρατηγικό κάλεσμα για ανατροπή του καθεστώτος των Αγιατολάχ και συνιστά σαφή επιβεβαίωση ότι οι στόχοι του Ισραήλ δεν περιορίζονται στην αποτροπή της πυρηνικής απειλής, αλλά περιλαμβάνουν και την πολιτική απονομιμοποίηση της Τεχεράνης. Αξιωματούχοι ασφαλείας επισημαίνουν ότι το Ισραήλ ενδέχεται να επιχειρεί ενεργοποίηση εσωτερικών ρωγμών εντός Ιράν, είτε μέσω πληροφοριακών επιχειρήσεων, είτε υπογείως, μέσω διασποράς και αντικαθεστωτικών δικτύων.
Συνολικά, οι στόχοι του Ισραήλ αποτυπώνονται ως εξής:
Αδρανοποίηση του ιρανικού προγράμματος εμπλουτισμού και κατασκευής όπλων,
Εξουδετέρωση ανώτερης στρατιωτικής διοίκησης και υποδομών των Φρουρών της Επανάστασης,
Αποκατάσταση αποτροπής μετά τις επιθέσεις από Χαμάς και πληρεξούσιους,
Αποσταθεροποίηση και απονομιμοποίηση του ιρανικού καθεστώτος μέσω διπλωματικής, στρατιωτικής και ψυχολογικής πίεσης.
Ο απολογισμός των επιθέσεων Το Ιράν έχει υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες: σύμφωνα με πηγές ασφαλείας, τουλάχιστον 150 στρατιωτικοί και στελέχη των Φρουρών της Επανάστασης σκοτώθηκαν, περιλαμβανομένων επιστημόνων του πυρηνικού προγράμματος και ανώτερων αξιωματικών.
Το Ιράν, απαντώντας, πλαισίωσε τις ενέργειές του ως άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος στην άμυνα. Ο Ανώτατος Ηγέτης Αλί Χαμενεΐ και ο Υπουργός Εξωτερικών Αμπάς Αραγτσί έχουν υπογραμμίσει την πρόθεση της Τεχεράνης να απαντήσει με αποφασιστικότητα, ενώ άφησαν ανοικτό παράθυρο αποκλιμάκωσης – εφόσον το Ισραήλ τερματίσει τις επιθετικές ενέργειες.
Στο Ισραήλ, 10 άμαχοι σκοτώθηκαν και περίπου 200 τραυματίστηκαν από τις επιθέσεις σε αστικές περιοχές όπως το Μπατ Γιαμ και το Ρεχοβότ. Η ικανότητα των συστημάτων άμυνας αναδείχθηκε καθοριστική στην αποτροπή μαζικότερων απωλειών.
Το πολτικό σκηνικό Το θερμόμετρο της έντασης ανεβαίνει όχι μόνο στα μέτωπα αλλά και στη διεθνή πολιτική ρητορική. Το Ιράν και το Ισραήλ αντάλλαξαν σκληρές και απολύτως καθοριστικές δηλώσεις, οι οποίες συνιστούν όχι απλώς επικοινωνιακές τοποθετήσεις, αλλά σαφείς ενδείξεις στρατηγικών προθέσεων.
Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν δήλωσε:
«Αν σταματήσουν οι επιθέσεις του Ισραήλ, θα σταματήσουν και οι δικές μας. Μέχρι τότε, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.»
Η διατύπωση αυτή διατηρεί ανοιχτό το παράθυρο για αποκλιμάκωση, θέτοντας όμως με σαφήνεια ότι η Τεχεράνη διατηρεί όλα τα στρατιωτικά και μη μέσα στο οπλοστάσιό της. Η ρητορική συνδυάζει προσπάθεια διεθνούς νομιμοποίησης και διπλωματικό υπαινιγμό αποτροπής αμερικανικής παρέμβασης, δίχως να αποκλείει ενεργοποίηση πληρεξουσίων.
Απέναντι σε αυτή τη στάση, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου αντέδρασε με απόλυτη σαφήνεια:
«Δεν θα ζήσουμε υπό πυρηνική σκιά. Δεν θα ανεχτούμε ένα γενοκτονικό καθεστώς στην περιοχή.»
Η δήλωση αυτή, φορτισμένη ιστορικά και στρατηγικά, επιχειρεί να προσδώσει ηθική και προληπτική νομιμοποίηση στις ισραηλινές ενέργειες, τοποθετώντας το Ιράν στο ίδιο αφήγημα απειλής με τρομοκρατικές ή ολοκληρωτικές απειλές του παρελθόντος.
Οι αντιφάσεις Τραμπ ρίχνουν λάδι στη φωτιά Η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών παραμένει αντιφατική και πολιτικά διπλής ανάγνωσης. Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (State Department) έσπευσε να δηλώσει επισήμως ότι «δεν είχαμε ενημέρωση, δεν είχαμε συμμετοχή, δεν δώσαμε πράσινο φως» στις επιθέσεις του Ισραήλ κατά του Ιράν. Η θέση αυτή στόχευε στον περιορισμό της ευθύνης των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να μην ενεργοποιηθούν ιρανικά αντίποινα κατά αμερικανικών βάσεων στον Περσικό Κόλπο.
Ωστόσο, μόλις ώρες αργότερα, ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, με δημόσια παρέμβασή του, ανέτρεψε τον τόνο του State Department, δηλώνοντας:
«Το Ιράν πρέπει να κάνει μια συμφωνία τώρα ή να αντιμετωπίσει ακόμη πιο καταστροφική και θανατηφόρα στρατιωτική δράση. Υπήρξε ήδη μεγάλος θάνατος και καταστροφή, αλλά θα γίνει ακόμη χειρότερα.»
Η δήλωση αυτή ερμηνεύεται ως έμμεση νομιμοποίηση των ισραηλινών χτυπημάτων και ταυτόχρονα ως εργαλειακή αξιοποίηση της σύγκρουσης για πίεση προς την Τεχεράνη, ώστε να επιστρέψει στις συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα υπό όρους που ορίζει η Ουάσινγκτον. Διπλωμάτες επισημαίνουν ότι αυτή η διπλή στάση υπονομεύει τη διαφάνεια της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, δίνοντας σήμα τόσο στήριξης στο Ισραήλ όσο και απειλής στο Ιράν, χωρίς ουσιαστική ανάληψη ευθύνης.
Πρακτικά, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να διατηρήσουν το μονοπώλιο διπλωματικής διαμεσολάβησης, παρουσιάζοντας την ισραηλινή επιχείρηση ως αυτόνομη, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούν το σοκ για να αναδιαμορφώσουν το πλαίσιο διαπραγμάτευσης με το Ιράν. Πρόκειται για σύνθετη στρατηγική διπλής πίεσης, που ενέχει υψηλό ρίσκο περαιτέρω αποσταθεροποίησης.
Ο Μακρόν εγκαλεί το Ιράν, στηρίζει Ισραήλ Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, σε δηλώσεις του μετά τις ισραηλινές επιδρομές κατά του Ιράν, τόνισε ότι «το Ιράν φέρει βαρύτατη ευθύνη για την αποσταθεροποίηση της περιοχής, καθώς συνεχίζει τον εμπλουτισμό ουρανίου χωρίς καμία πολιτική δικαιολογία, σε επίπεδα πολύ κοντά σε αυτά που απαιτούνται για την κατασκευή πυρηνικού όπλου». Παράλληλα, διευκρίνισε πως «αν το Ισραήλ δεχτεί αντίποινα, η Γαλλία είναι έτοιμη να συνδράμει στην άμυνά του, εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν», αποσαφηνίζοντας ωστόσο ότι «δεν θα συμμετάσχουμε σε επιθετικές ενέργειες». Κάλεσε επίσης όλες τις πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, προειδοποιώντας: «ο κίνδυνος γενικευμένης ανάφλεξης είναι πραγματικός και πρέπει να αποτραπεί με κάθε τρόπο».
Αποκλιμάκωση ζήτησε ο Στάρμερ Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ εξέφρασε βαθιά ανησυχία για την κλιμάκωση της κατάστασης και κάλεσε όλες τις πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να επιστρέψουν στη διπλωματία. Δήλωσε:
«Τώρα είναι η ώρα για αυτοσυγκράτηση, ηρεμία και επιστροφή στη διπλωματία.»
Παράλληλα, η Βρετανία ανακοίνωσε την αποστολή πρόσθετων στρατιωτικών πόρων, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών αεροσκαφών, στη Μέση Ανατολή για την υποστήριξη της περιφερειακής ασφάλειας. Ο Στάρμερ τόνισε ότι αυτή η απόφαση ελήφθη ως μέτρο ετοιμότητας και δεν υποδηλώνει άμεση εμπλοκή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Η διπλωματική στάση του Ηνωμένου Βασιλείου αντικατοπτρίζει μια προσπάθεια διατήρησης ισορροπίας μεταξύ της υποστήριξης του δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα και της αποτροπής περαιτέρω κλιμάκωσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ευρύτερη περιφερειακή σύγκρουση.
Στο κόκκινο οι αγορές Η οικονομική επίπτωση υπήρξε άμεση. Το Brent εκτινάχθηκε κατά 7%, αγγίζοντας τα 76 δολάρια. Αναλυτές προβλέπουν άλμα στα 150–170$ αν κλείσει ο Ορμούζ.
Ο χρυσός έφτασε τα 3.426 δολάρια/ουγγιά – πλησιάζοντας τα ιστορικά υψηλά του Απριλίου. Οι διεθνείς χρηματαγορές καταγράφουν απώλειες.
Οι κίνδυνοι της επόμενης ημέρας Η ραγδαία κλιμάκωση της σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν ανοίγει ένα φάσμα σεναρίων που κυμαίνονται από ελεγχόμενη διπλωματική εκτόνωση έως και γενικευμένο περιφερειακό πόλεμο με παγκόσμιες επιπτώσεις. Η επόμενη μέρα ενέχει τέσσερις κρίσιμες διαστάσεις κινδύνου:
Κλείσιμο του Στενού του Ορμούζ: Παγκόσμιο ενεργειακό σοκ Η πιθανότητα στρατιωτικής ή ημι-στρατιωτικής απόπειρας του Ιράν να κλείσει το Στενό του Ορμούζ – είτε μέσω ναρκοθέτησης, είτε μέσω απειλής πλοίων με ταχυκίνητα σκάφη – παραμένει το πλέον ανησυχητικό σενάριο. Το Στενό διαχειρίζεται τη διέλευση περίπου 20% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου και 30% των ροών LNG, με επίκεντρο τις εξαγωγές από Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Κατάρ και Κουβέιτ. Οποιαδήποτε διακοπή, ακόμη και σύντομη, θα προκαλέσει σοκ στην παγκόσμια οικονομία, με τις τιμές του πετρελαίου να εκτοξεύονται πιθανώς άνω των 150-170 δολ./βαρέλι.
Τα στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου (SPR) από τον IEA και τις ΗΠΑ ίσως ενεργοποιηθούν, ωστόσο οι επιπτώσεις θα είναι βαθιές και διαρκείς. Ειδικά η Ευρώπη και η Ασία, με την εξάρτησή τους από τη Μέση Ανατολή, θα αντιμετωπίσουν ενεργειακή επισφάλεια, πληθωριστικές πιέσεις και νομισματική αστάθεια.
Πόλεμος αντιπροσώπων Η στρατηγική του Ιράν στηρίζεται στην πολυεπίπεδη προβολή ισχύος μέσω πληρεξουσίων (proxies). Ήδη η Χεζμπολάχ έχει τεθεί σε μερική ετοιμότητα στα σύνορα Λιβάνου–Ισραήλ, ενώ οι Χούθι στην Υεμένη έχουν εντείνει απειλές κατά στόχων στον Κόλπο και στην Ερυθρά Θάλασσα. Παράλληλα, οι φιλοϊρανικές σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ (π.χ. Kata’ib Hezbollah, Asa’ib Ahl al-Haq) ενδέχεται να πλήξουν αμερικανικές βάσεις ή να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση της Βαγδάτης.
Το άνοιγμα ενός ή περισσότερων μετώπων μέσω αυτών των δικτύων θα μετατρέψει τη σύγκρουση σε περιφερειακή, καθιστώντας τη διαχείρισή της εξαιρετικά περίπλοκη. Το Ισραήλ θα υποχρεωθεί να ανακατανείμει στρατιωτικά μέσα σε διαφορετικά θέατρα επιχειρήσεων, ενώ οι ΗΠΑ και οι δυνάμεις του Κόλπου θα πρέπει να προστατεύσουν ενεργειακές και στρατηγικές εγκαταστάσεις.
Κυβερνοεπιθέσεις: Ο αόρατος πόλεμος ξεκινά Οι πρώτες αναφορές για κυβερνοεπιθέσεις έχουν ήδη εμφανιστεί, με ύποπτη δραστηριότητα να εντοπίζεται σε τραπεζικά δίκτυα στο Ισραήλ και στο Κουβέιτ, ενώ κυβερνο-μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης (IRGC Cyber Units) έχουν θέσει στο στόχαστρο υποδομές ενέργειας, συστήματα μεταφορών και δορυφορικά δίκτυα επικοινωνίας.
Το Ισραήλ, με το περίφημο Unit 8200, αναμένεται να απαντήσει με στοχευμένες επιθέσεις τύπου Stuxnet-style, πιθανώς κατά του ιρανικού τραπεζικού συστήματος ή των δικτύων SCADA. Το σκηνικό ενός ψηφιακού “shadow war” είναι πλέον ενεργό, με συνέπειες που θα υπερβούν τα καθαρά στρατιωτικά όρια, πλήττοντας οικονομίες, πολιτικά συστήματα και διεθνή εμπιστοσύνη.
Διπλωματία εν μέσω εκρήξεων Μέσα σε αυτό το τεταμένο σκηνικό, Αίγυπτος και Γαλλία έχουν αναλάβει πρωτοβουλία για κατάρτιση πρότασης αποκλιμάκωσης, βασισμένης σε αναλογική απόσυρση των επιθέσεων και επιστροφή σε πυρηνικές συνομιλίες μέσω μορφής P5+1. Η πρόταση αυτή περιλαμβάνει σταδιακή εκεχειρία, μηχανισμό επιτήρησης και πολιτικές εγγυήσεις, ωστόσο κανένα από τα μέρη δεν έχει δείξει σαφή πολιτική βούληση για εμπλοκή σε σοβαρή διαπραγμάτευση.
Η διπλωματία κινδυνεύει να υποκατασταθεί από την ταχύτητα των στρατιωτικών εξελίξεων. Ο κίνδυνος είναι η λογική της “τιμωρίας–απάντησης” να παγιωθεί ως μοναδικό πλαίσιο επικοινωνίας, οδηγώντας σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωση με χαρακτηριστικά ευρύτερου πολέμου. Η απουσία θεσμικού μηχανισμού de-escalation και η περιορισμένη επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφήνουν τα περιθώρια ελάχιστα.
Πηγή: Pagenews.gr