Μουσείο των Κατεστραμμένων Σχέσεων: Διατηρεί την κληρονομιά των χαλασμένων σχέσεων

Μουσείο των Κατεστραμμένων Σχέσεων… Με τα χρόνια θέλοντας και μη δημιουργείται ένας τέτοιος χώρος στο μυαλό μας. Δεν θα το έλεγα μουσείο βέβαια, περισσότερο με αποθήκη μοιάζει! Μια αποθήκη που στοιβάζονται όλες εκείνες οι ιστορίες και τα αντικείμενα που μένουν όταν η ζωοφόρα φλόγα του έρωτα σιγά σιγά μετατραπεί σε στάχτη. Τα λέω ποιητικά η αλήθεια είναι αλλά αυτό αρμόζει στα έντονα αισθήματα ακόμα και αν δεν τελεσφόρησαν. Μια ποιητική προσέγγιση για να αποκτά και η ταλαιπωρία που περιέχουν μια καλλιτεχνική χροιά! 

Όλα αυτά λοιπόν ή έστω κάποια από αυτά που απομένουν από τις ερωτικές σχέσεις που δεν τα κατάφεραν, βρήκαν τον χώρο τους. Το μουσείο κατεστραμμένων σχέσεων λειτουργεί εδώ και 7 χρόνια στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας ανοίγοντας και παρακλάδι στο Los Angeles τον περασμένο Ιούνιο, βρίσκοντας κατά τη γνώμη μου τη σωστή γεωγραφική του θέση…

Η αρχική ιδέα και η δημιουργία του οφείλεται σε 2 καλλιτέχνες του Ζάγκρεμπ, την παραγωγό ταινιών Ολίνκα Βίστιτσα και τον γλύπτη Ντράζεν Γκρουμπίσιτς. Μετά την διάλυση της τετραετούς σχέσης τους, το 2003, οι δύο τους αστειευόμενοι είχαν την ιδέα για τη δημιουργία ενός μουσείου που θα στεγάζει τα προσωπικά τους αντικείμενα που ξέμειναν… Λίγα χρόνια μετά η ιδέα έγινε πράξη και εμπλουτίστηκε από αντικείμενα επίσης χωρισμένων φίλων τους.

Οι δημιουργοί το περιγράφουν ως μια άποψη τέχνης και σκοπός είναι "να δημιουργηθεί ένας χώρος ασφαλούς ή προστατευόμενης ανάμνησης, προκειμένου να διατηρηθεί η υλική και η μη υλική κληρονομιά των χαλασμένων σχέσεων".

Το μουσείο χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες:

-Υλικό, όπως αντικείμενα, φωτογραφίες, επιστολές.

-Εικονικό Διαδικτυακό Μουσείο, που επιτρέπει σε εγγεγραμμένους επισκέπτες να προβάλουν το υλικό τους οπότε το θελήσουν και

-Εξομολογητήριο, όπου είναι το διαδραστικό μέρος του μουσείου, στο οποίο οι επισκέπτες μπορούν να αποθηκεύσουν αντικείμενα ή μηνύματά τους και γενικά απ ότι κατάλαβα ψάχνοντας, να πουν το πόνο τους…

Μία συλλογή cd με τραγούδια για να της κάνουν παρέα. Αλλά εκείνη πια ακούει ραδιόφωνο…

Ένα νυφικό φόρεμα που της χάρισε εκείνος πριν την απατήσει. Εκείνη πια δεν θέλει να τον ξαναδεί και φυσικά ούτε το φόρεμα.

Συνήθιζαν να πίνουν λευκό κρασί, να μιλάνε και να κάνουν έρωτα .. εκείνη κράτησε τον τελευταίο φελλό.

Σχέσεις που άφησαν ένα συναίσθημα, ένα αντικείμενο, στο φινάλε μια ανάμνηση άξια να εκτεθεί.

Γράφοντας λοιπόν όλο αυτό, θυμήθηκα τις σχέσεις της ζωής μου. Ένιωσα τυχερή! Έχω να θυμάμαι και θα είχα να εκθέσω. Χαρά μου τελικά όλα τα "έντονα" και ότι απέμεινε από εκείνα. Το αγκάθι είναι εκείνες οι σχέσεις που τελικά στο τέλος δεν σου αφήνουν τίποτα…