Αλμυρός

Ο Δήμος Αλμυρού εκτός από την πόλη του Αλμυρού περιλαμβάνει και τα χωριά Ευξεινούπολη, Πλάτανο, Κρόκιο, Άνω Μαυρόλοφο, Μαυρόλοφο, Αργιλλοχώρι, Νεοχωράκι, Πέρδικα και Σούρπη, Πτελεό, Αμαλιάπολη(Μιτζέλα), Αχίλλειο. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, η πόλη έχει πληθυσμό 7.895 κατοίκους. Ο Αλμυρός αποτελεί σημαντικό αγροτικό και εμπορικό κέντρο ολόκληρης της Μαγνησίας. Η ιστορία του Αλμυρού είναι μεγάλη μέσα στο χρόνο. Η αρχαιολογική έρευνα έχει φέρει στο φως σημαντικά ευρήματα που υποδηλώνουν την έντονη παρουσία του ανθρώπου στην ευρύτερη περιοχή, από τη Νεολιθική ακόμη εποχή.

Στην αρχαιότητα, η ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού, ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτις. Σχεδόν όλος ο κάμπος Αλμυρού – Σούρπης αποτελούσε το λεγόμενο Αθαμάντιο πεδίο, που πήρε τα’ όνομά του από τον βασιλιά Αθάμαντα. Η περιοχή έχει πλούσια μυθολογία (βασιλιάς Αθάμας, Φρίξος και Έλλη, Αχιλλέας και Μυρμιδόνες, Πρωτεσίλαος) και πλούσιο ιστορικό παρελθόν (Άλος, Φυλάκη) από τους Νεολιθικούς χρόνους ως σήμερα.

Η Ιστορία του Αλμυρού ξεκινά από την αρχαία πόλη Άλο (10 χλμ από τον Αλμυρό) κοντά στη σημερινή Κεφάλωση. Η πόλη Άλος, την οποία ίδρυσε ο Βοιωτός βασιλιάς Αθάμας, ήταν σημαντική στην αρχαιότητα και πολυάνθρωπη. Ο βασιλιάς Αθάμας διώχτηκε από τους Βοιωτούς και ήρθε στην περιοχή της Αχαΐας Φθιώτιδος, όπου ίδρυσε την πόλη. Ο Αθάμας είναι ο πατέρας του Φρίξου και της Έλλης ενώ η μητέρα τους ήταν η Νεφέλη. Τα δυο αδέρφια τα φυγάδευσε η μητέρα τους μ’ ένα χρυσόμαλλο κριάρι για να τα γλυτώσει από από τη διαταγή του πατέρα τους, που ήθελε τη θυσία τους. Καθώς πετούσαν πάνω από τον Βόσπορο η Έλλη έπεσε κι από τότε η περιοχή αυτή ονομάζεται Ελλήσποντος. Ο Φρίξος ταξίδεψε ως τη μακρινή Κολχίδα, όπου το κριάρι θυσιάστηκε στους θεούς αλλά το δέρμα του το κράτησαν ως φυλαχτό. Αυτό είναι το ξακουστό χρυσόμαλλο δέρας για το οποίο ταξίδεψαν οι Αργοναύτες ως την Κολχίδα. Σύμβολο του Δήμου Αλμυρού είναι ο Φρίξος και η Έλλη.

Η Άλος ήταν σημαντική και πολυάνθρωπη πόλη γνωστή για το λιμάνι της και το ρόλο της στους Η αρχαία Άλος ήταν γνωστή στην αρχαιότητα για το λιμάνι της και το ρόλο που έπαιξε στους Περσικούς πολέμους, αλλά και στον Τρωικό πόλεμο. Ήταν πρωτεύουσα του κράτους των Μυρμιδόνων και του Ομηρικού ήρωα Αχιλλέα, ο οποίος ξεκίνησε την εκστρατεία του για την Τροία από τις Νηές, παράλιο οικισμό της Σούρπης. Ο Αχιλλέας ήταν γιος του Πηλέα και της Θέτιδος, περίφημος για την ευγένεια, την ευσέβεια και την ανδρεία του. Είναι ο βασικός ήρωας της Ομηρικής Ιλιάδας, υπόδειγμα πολεμιστή και περήφανου ανθρώπου.

Κατά το Μεσαίωνα, αναπτύχθηκε η πόλη των Δύο Αλμυρών, λίγο βορειότερα της θέσης της ελληνιστικής Άλου. Μετά τη βυζαντινή εποχή, για λόγους κυρίως πειρατικών επιδρομών, η πόλη χτίστηκε στη σημερινή θέση.Τον 4ο-5ο αι. μετά Χριστόν πλέον, η πόλη μετατοπίζεται στη παραλιακή θέση Αλμυρά και επικράτησε το όνομα «Δύο Αλμυροί», «Αλμυροί» ή απλώς «Αλμυρός», όπου εγκαταστάθηκαν και κάτοικοι από τις κατεστραμμένες Φθιώτιδες Θήβες. Τον 9ο και 10ο αι. μ.Χ. εξελίχθηκε σε ακμαία παραθαλάσσια πόλη, στην οποία ζούσε μια διεθνής κοινότητα από Βενετούς, Πιζάτες, Γενοβέζους και Εβραίους εμπόρους και κατά τον 12ο αι. ο Παγασητικός κόλπος ονομάσθηκε σε «Κόλπο του Αλμυρού». Γραπτές πηγές καθιερώνουν με σαφήνεια τον Αλμυρό ως μία από τις σημαντικότερες πόλεις – λιμάνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετά την Κωνσταντινούπολη και το Δυρράχιο. Στη σημερινή εποχή είναι γενικά αποδεκτή η υπόθεση ότι το όνομα «Δύο Αλμυροί» παραπέμπει στη γνωστή θέση στο Τσιγγέλι και στο φρούριο δυτικά της Ελληνιστικής Άλου.

• Κοντά στον Αλμυρό διεξάχθηκε, στις 15 Μαρτίου 1311, η αποφασιστικής σημασίας μάχη του Αλμυρού, όπου η Καταλανική Εταιρεία (Κομπανία) εξόντωσε τον στρατό του φραγκικού Δουκάτου των Αθηνών και των συμμάχων τους.
• Ο Αλμυρός απελευθερώθηκε από τους Τούρκους και ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος στις 17 Αυγούστου 1881.
• Το καλοκαιρι του 1980, ένας καταστροφικός σεισμός κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος της πόλης.
• Μετά το σεισμό η πόλη ανοικοδομήθηκε ριζικά.